157 odpowiedzi w tym temacie

[Jaskółka]

Jestem jak lwica
złapana w niewolę
bezradna
zaślepiona cierpieniem
konająca z bólu
szarpana gniewem

Wszystkimi siłami
gryzę twardy metal
do krwi
do utraty przytomności
zaciskam zęby
na zimnych prętach
tępię połamane pazury

Miotam się
od krawędzi
do krawędzi
nikt nie widzi
mego cierpienia
nie słyszy
wołania o pomoc

Gdybym znała wyjście
Bez namysłu
Zagryzłabym każdego
kto odważyłby się
stanąć na drodze
do mojej wolności

[Jaskółka]

Przeklinam Boga
za to
że pozwolił mi żyć
Gdyby śmierć
była Jego córką
Spełniłby jej kaprys

[Jaskółka]

Próbuję oddychać
jak każdy inny
Lecz zamiast powietrza
do płuc wdziera się
gorąca smoła
Gęsta i dławiąca
dusząca me serce
Pluję krwią naokoło
A ludzie myślą
że zwariowałam

[Jaskółka]

Zanim otworzysz swe usta
Pozwól mi najpierw
Uspokoić je pocałunkiem
By krew wzburzona
odnalazła rytm serca
By oczy nieufne
Ujrzały prawdę
która drży we mnie
umierając ze strachu
przed Twym gniewem

[Jaskółka]

Nie szukaj we mnie zła
bo go nie znajdziesz
Ni fałszu-
-choćby jego cienia
Serce dla Ciebie
mam czyste jak kryształ
ufne jak dziecko
bezbronne jak ja

[Jaskółka]

Przed Tobą zawsze stoję naga
Nie upiększona kłamstwem
Nie ubrana w to , co wypada

Przed Tobą zawsze stoję jedyna
Ciągle taka sama jak wtedy

Kochająca smak niedzielnej kawy
z czterema łyżeczkami cukru
Kochająca jeść Ci z ręki

Rozumiem Cię bez słów
Czuję Twój paniczny strach
Czuję Twoją szczerą miłość

[Jaskółka]

Nie potrafię oczami patrzeć na świat
Oddycham sercem
Z każdą chwilą rozumiem coraz mniej
Jak to możliwe
Że to dla wszystkich jest dniem powszednim
Dla mnie jest niezrozumiałe

[Jaskółka]

Nie potrafię oczami patrzeć na świat
Oddycham sercem
Z każdą chwilą rozumiem coraz mniej
Jak to możliwe
Że to,
co dla wszystkich jest dniem powszednim
Dla mnie jest niezrozumiałe

[Jaskółka]

Idę przez ocean ludzkiej zawiści
Idę , bo nie umiem w nim płynąć
Ich oczy patrzą na mnie tępym wzrokiem
Nie rozumiejąc , że cuda się zdarzają
Chodzić po ich wodzie to nic trudnego
Dwa kroki w przód , trzy w tył
Komicznie mi to czasem wychodzi
Wtedy śmieją sie ze mnie
I wytykają palcami
Wiem , że kiedyś rozstąpi się woda
A Oni będą w niej tonąć
Nie będę wtedy się z nich śmiała
Pójdę dalej , przed siebie
Po suchym lądzie - jak normalny człowiek

[Jaskółka]

Kiedy będę mogła już krzyczeć
Szeptem opowiem Ci wszystko
Szeptem tak ciepłym i cichym
jak Twoje piękne serce

[Jaskółka]

Piszę nożem po papierze
Tnę swą skórę
Uwolniona krew
koloruje ściany życia
Nie czuję bólu
Nie czuję nic
Od początku więc
zaczynam okrutną
wędrówkę po swym ciele

[Jaskółka]

Cisza wykrzyczana
Zatopiona we łzach
Cisza zapłakana
Wyśniona w Jej snach

I krzyk milczący
Zagłuszony oddechem
Krzyk z Niej drwiący
Powtarzany Jego echem

[Jaskółka]

Nieważne , ze patrzą gdy cierpię
Przyglądają się moim łzom
Tak naprawdę - nie obchodzę nikogo
Każdy kto patrzył w moją stronę
odwraca dziś ode mnie głowę
wbija wzrok w ziemię , omija mnie
Jakbym była nikim - powietrzem
lub ... śmieciem na chodniku
pałętającym się pod ich nogami

[Jaskółka]

Pokory we mnie brak
Przesytek pychy czuję
Gardzę całym światem
który ma mnie gdzieś
Mylę dobro ze złem
I nie czuję skruchy
Nie jest mi nawet wstyd

Boże, jak pięknie jest
tańczyć z Szatanem!!!
Na Twoich oczach
Upijać się pysznym winem
z Jego brudnej krwi
I konać z rozkoszy,gdy
gryzie moje pijane ciało!

Pokory we mnie brak
Przesytek siebie czuję
Boże, nie pozwól na to
Bym zdążyła przed Tobą
Pokonaj mnie proszę
Zanim Ja pokonam Ciebie
Zanim stanę się krwią

[Jaskółka]

Moje dłonie bez palców
Z dziesięcioma zakrzepami krwi
Najmniejsze muśnięcie
sprawia dziki ból
Lecz tylko to mi pozostało

Bezużyteczne ręce
Nie potrafiące nic podnieść
Nie mogące nikomu pomóc
Nie umiejące nic
z wyjątkiem swego bycia

Moje dłonie bez palców
Z dziesięcioma zakrzepami krwi
Już nie pozwolę opatrzeć ran
Nikomu więcej nie zaufam
Na pół złamałam Mojżeszowe Prawo

[Jaskółka]

Znowu do mnie przylazłaś -
- tak bardzo niechciana
Zostaw mnie,proszę w spokoju!
Nie próbuj mnie znowu dotykać!

Twoja rażąca brzydota
przyprawia mnie o mdłości
Nie duś mnie już do cholery
uściskiem swych twardych ramion
Bo nie nawidzę smrodu
gnijących,mokrych kości

Nie widzisz,że uciekam?!
Przykryta obcym,męskim potem
Drżę pod sapiącym ciałem
Nie znam Cię przez tych kilka chwil...

[Jaskółka]

Smierci ukochana!
Przyjdź już, proszę!
i złóż zimny pocałunek
na mych drżących wargach

Włóż mi swój język
głęboko,aż do gardła
I poczekaj
aż skończę się nim dławić

Potem przytul mnie
Tak bardzo,bardzo mocno,
tak, by uszedł ze mnie
ostatni dech życia

A kiedy już opadnę
bezwładnie na ziemię
Powiedz wszystkim gapiom,
że to z miłości

[Jaskółka]

Co noc w swych snach
umieram
Dotykając szczęścia
otulam się nim
Znowu jestem bezpieczna

Co noc w swych snach
kochasz mnie
Będąc przy mnie
najpiękniejszym z serc
Znowu jestem szczęśliwa

Potem przychodzi dzień
uderza rzeczywistością w twarz
Smutek rozrywa wnętrzności
Ranek witam w pozycji embrionalnej
Znowu z misiem mokrym od łez

[Saranova]

Jaskółce
Jak pędy dzikiego powoju
Splątanego na ogrodzeniu
W Twoich wierszach
Splatają się ze sobą na przemian
Straszliwy krzyk rozpaczy
Godność, która do walki codziennej
Zmusza bez żadnej taryfy ulgowej
Gniew bulgocący jak wrzątek
Ciche ukrywane łzy
W gęstwinie trzepoczących liści
Owianych zimnym wiatrem
Samotnego bólu.
A wszystko to spinasz w jedną
Całość klamrą
Strof co szarpią moje serce.
Dobrze, że je napisałaś i pisz
Ich coraz więcej.
(Sar.IV.04.)

[Jaskółka]

Dziękuję Ci bardzo Saruniu, bardzo trafnie opisałaś...mnie i moje wiersze... (cmok)