276 odpowiedzi w tym temacie

[lonley_angel]

Fruska1 napisała:
Macie racje,ze dwoje osob niepelnosprawnych moze sie rozstac i pojsc za glosem rozsadku i zwiazac sie z kims kto bedzie w stanie ulatwic im codzienne funkcjonowanie ,ale z moich doswiadczen wynika ,ze nie warto gonic za idealem bo to czasem przynosi rozczarowanie i bol .

Wiem, że nie warto gonić za ideałami dlatego świadomie umówiłam się właśnie z taką a nie inną osobą, lecz niestety przez jej zachowanie nasza znajomość została definitywnie zakończona.
Rodys , naprawdę fajny link:)

[sith]

A czemu nie warto gonic za ideałem ? Lepiej skazac sie na bylejakość byle ona była ?

[Paulla]

A czemu nie warto gonic za ideałem ? Lepiej skazac sie na bylejakość byle ona była ?

Tu się z Tobą zgadzam. To, że jestem ON, nie znaczy, iż mam brać kogo popadnie.
Jeśli się znajdzie odpowiedni kandydat to ok, jeśli nie dla mnie też dobrze, bo nikt wtedy nie będzie zawracał mi głowy

[zaba1]

Coz ten facet nie byl Ciebie wart i tyle i dobrze ze to byla tylko jedna randka bo bys czula wieksze zranienie a co do tematu coz byie razem to piekna sprawa i to czy poruszamy sie o wozku czy o kolach czy na nogach to nie ma wiekszego znaczenia jezeli ludzie sa dojrzali i umieja jeszcze komus zaufac pomimo porarzek i kogos pokochac ja byla pare lat ze sprawnym mezczyzna i mialam w sobie wiecej radosci zycia anizeli on sprawny i zwatry takze ........na bycie razem i pragnienie siebie swojego towarzystwa na codzien wplywa bardzo wiele czynnikow..............pozdrawiam

[sith]

Osobiście jestem raczej za zwiazkami zdrowy/niepełnosprawny - zreszta wszystkie jakie znam zwiazki ON sa własnie takie :images1: ale to chyba dobrze
Miłość rzecz jasna nie wybiera ale tak jest troche łatwiej ...

[t_edmmugi]

moze jestem ignorantka ale ja osobiscie tez preferuje tylko takie zwiazki- ON plus zdrowy/a:)

[Adasiek]

Wiązanie na siłę i ucieczka w ten sposób od samotności nie jest najlepszym wyjściem. Taki związek długo nie wytrzyma. Potrzeba jednak tej miłości i życzę powodzenia w jej szukaniu.

[lonley_angel]

No właśnie i tu widać jak na dłoni pogoń za ideałem. Piszecie, że jesteście za związkami niepełnosprawny/zdrowy, ale to dlatego, że sami (jak przypuszczam) jesteście niepełnosprawni jak ja, ale ciekawa jestem czy zdrowi również są za takimi związkami?

[majjkka]

Uwierzcie, że związek on/on również może być szczęśliwy. Ja jestem w takim związku 20 lat i radzimy sobie całkiem dobrze.

[Adasiek]

[quote name='lonley_angel]No właśnie i tu widać jak na dłoni pogoń za ideałem. Piszecie' date=' że jesteście za związkami niepełnosprawny/zdrowy, ale to dlatego, że sami (jak przypuszczam) jesteście niepełnosprawni jak ja, ale ciekawa jestem czy zdrowi również są za takimi związkami?[/quote']
To naprawdę zależy zarówno od osoby zdrowej jak i niepełnosprawnej, dla prawdziwej miłości nie ma przeszkód nie do pokonania. Ludzie są różni i naprawdę to pytanie jest zbyt ogólne i nie ma na nie jednoznacznej odpowiedzi TAK/NIE (chociaż opcja NIE WIEM mogłaby istnieć i byłaby dobra ).

Pozdrawiam

[sith]

[quote name='lonley_angel]No właśnie i tu widać jak na dłoni pogoń za ideałem. Piszecie' date=' że jesteście za związkami niepełnosprawny/zdrowy, ale to dlatego, że sami (jak przypuszczam) jesteście niepełnosprawni jak ja, ale ciekawa jestem czy zdrowi również są za takimi związkami?[/quote']
Myśle że tak :images1:

[t_edmmugi]

Myśle że tak :images1:

tylko niestety malo zdrowych na to stac, nie mowiac juz o tym, ze ich rodzice sa temu przeciwni

[sith]

[quote name='t-edmmugi][quote=sith][quote=lonley_angel]No właśnie i tu widać jak na dłoni pogoń za ideałem. Piszecie' date=' że jesteście za związkami niepełnosprawny/zdrowy, ale to dlatego, że sami (jak przypuszczam) jesteście niepełnosprawni jak ja, ale ciekawa jestem czy zdrowi również są za takimi związkami?[/quote']
Myśle że tak :images1:[/quote]
tylko niestety malo zdrowych na to stac, nie mowiac juz o tym, ze ich rodzice sa temu przeciwni[/quote]
A co maja do tego rodzice ? To oni sa w zwiazku czy ich dziecko ?

[t_edmmugi]

Myśle że tak :images1:

tylko niestety malo zdrowych na to stac, nie mowiac juz o tym, ze ich rodzice sa temu przeciwni

A co maja do tego rodzice ? To oni sa w zwiazku czy ich dziecko ?

niby nic ale mimo to zawsze probuje tej zdrowej osobie wybic ten zwiazek z glowy

[interpio]

Jezeli kobieta jest nawet pelnosprawna ale urody ponizej sredniej to nie ma problemow aby sie do niej zblizyc, otworzyc.
Problem pojawia sie, gdy spotkam ladna kobiete, mysle sobie: za ladne ciastko aby bylo moje i rezygnuje.
Poza tym jak bede mial takie ladne ciastko to kazdy bedzie chcial mi je sprzatnac
z przed nosa to czy jest sens sie starac i walczyc...

Bylem w krotkim zwiazku z niepelnosprawna kobieta, bylo super, obojgu nam cos
brakowalo, nie bylo oporow aby sie rozebrac, codziennie kochac, bylo wspaniale...

Pomimo, ze poruszam sie na wozku, nie potrzebuje opiekunki, nianki ale tez nie szkukam kobiety niezaradnej, ktora musialbym nonstop utrzymywac!
Marzy mi sie zwiazek partnerski ona mi wymasuje "plecki" a ja jej.

Jest jedna zdrowa kobieta, ktora stara sie o moje wzgledy ale ja jej nie kocham,
czy tylko po to aby nie byc samotny, powinienem byc z nia ?!

[tomek79]

Mówicie, że rodzice nie mają nic do gadania, ale ja wiem, że tak nie jest. Opisywałem kiedyś na tym forum jak po wizycie u rodziców dziewczyny ona powiedziała, że jeszcze nie dojrzała do związku. To dziwne, bo prędzej świata poza mną nie widziała, też była niepełnosprawna. Jest nawet taki powszechny slogan, że człowiek dorosły sam decyduje o sobie i rodzice nie mają nic do tego. Tak, ale w przypadku niepełnosprawnych nie wygląda to tak różowo, chociażby dlatego że taka osoba często traktowana jest przez najbliższych jak duże dziecko i też psychicznie taka właśnie jest. nierzadko też jeden z rodziców pobiera rentę takiej osoby, bo jest jej opiekunem i to od niego zależy co wolno jego dorosłemu już dziecku. nie wiem czy świadomie, czy też nieświadomie, ale opiekunowie psychicznie uzależniają swoje dziecko od siebie, że nie jest ono w stanie podjąć nawet najprostszej decyzji bez konsultacji z nimi. Pamiętam jak któregoś razu podczas pobytu u nas Małgosi (tak miała na imię) doszło między nami do małej sprzeczki po której ona koniecznie chciała się położyć. Nie miałem nic przeciwko, lecz zaintrygował mnie cichy płacz dobiegający z pokoju w którym "odpoczywa". Gdy zakradłem się bliżej zauważyłam, ze rozmawia przez telefon z matką i powtarza jej każde moje słowo powiedziane podczas sprzeczki! Dodam jeszcze, że dziewczyna ta była w trakcie studiów, a więc o żadnym niedorozwoju umysłowym nie mogło być w tym przypadku mowy!!!

[sith]

Ale o jakims niedorozwoju emocjonalnym owszem
Lepiej takich ludzi uzaleznionych psychicznie od mamusi i tatusia unikac jako potencjalnych kandydatów na druga połówke bo to bedzie taki nieciekawy trójkacik Ty Ona i rodzice (no w sumie to kwadracik) :images1:

[tomek79]

Tak, teraz już mi minęło i nawet czasami śmieję się z tego wszystkiego, ale przez długi czas po zerwaniu nie było wesoło, może dlatego, ze to była pierwsza i niestety jak do tej pory jedyna:(

[sith]

Nie martw sie :images1: beda nastepne Przynajmniej teraz wiesz czego unikac Nie warto sie wiazac z pierwsza lepsza dlatego ze jest akurat pod reka Znajdziesz sobie bez problemu inna normalna

[nieznajomaxxx]

Nie wiem w jakim wieku wszyscy jesteście ale to co piszecie o facetach to trochę przesadzacie, sama jestem kobietą i z doświadczenia wiem,że kobiety też szukają ideałów zdrowszych od siebie. Czyli do małżeństwa trzeba dojrzeć tak jak i mężczyzna tak i kobieta i tu nie ma nic do tego inwaldztwo, bo jak podchodzimy w ten sposób, jakie bedziemy mieć korzyści jak znajdziemy sobie od siebie zdrowszą osobę a nie myślimy co możemy dać ze swojej strony tak bezinteresownie z serca to napewno taki związek nie wypali i czy to bedzie związek inwalidów czy ludzi zdrowych. Miałam kiedyś męża byliśmy zdrowi młodzi kochaliśmy i ufaliśmy sobie dorabialiśmy się wszystkiego sami i każda rzecz nas cieszyła. I to prawda jak napisał jeden użytkownik forum że związek ma wtedy szansę jak mieszka bez rodziców i muszą liczyć tylko na siebie.My z mężem mialiśmy wypadek samochodowy mąż zginął ja żmundna rehabilitacja (był moment załamania nie chciała mi się żyć walczyć ale miałam syna który bardzo kochał ojca i musiałam walczyć dla niego) wyszłam jako z tego pracuję funkcjonuję i robimy to teraz z synem ale dzięki temu nauczyłam go szanować inwalidów bo sam przez jakiś czas musiał opiekować się matką. Jeździł ze mną na turnusy i sam pomagał innym jak widział że potrzebują pomocy. Czyli przestańcie narzekać na to co macie tylko może powiem inaczej 'niech każdy pomyśli co może dać tej drugiej osobie, a nie kombinować jakie bedzie miał korzyści gdy spotka zdrowszego ładniejszego bogatszego. Uroda przemija zdrowie też a szczera miłość trwa wiecznie i o tym pamiętajcie - pozdrawiam wszystkich