111 odpowiedzi w tym temacie

[Yanika]

dlatego chętnie tu zaglądam.....

[__ANIOLEK__]

Za mało...

 

Za mało czuje dziś, zraniona ostrzem słów ciętych niczym brzytwa.

Zapamiętałam je wszystkie, choć nie są lekkim wierszem.

Jestem słaba i wątła, łatwo złamać mnie w pół.

Rozsypać nadzieję, w morzu łez zatopioną.

Ile razy jeszcze pokona mnie ból???

Ten w ciele i duszy, sercem kołaczący.

Może świt, jutrzejszy dzień.

Siłę mi da na to by podnieść się.

Podłoga jest do chodzenia, nie klękania.

Ufam życiu, że w nim wszystko ma sens.

 

M.

[__ANIOLEK__]

Zakochana w słowach.

 

Za nim poznam pragnienie słodyczy,

za kimś moje serce krzyczy.

Tęsknota w nim schowa,

przypomina o sobie z samego rana.

Budzi uczucia, smakiem okraszone.

To serce zachowuje się, jak szalone.

 

Bije rytmem jednolitym, 

kochając zdobywa gór szczytów, prawdziwe szczyty.

Tak o to w prostych słowach,

spisałam to, o czym pomyślała moja głowa

 

[__ANIOLEK__]

Kiedy ...

 

Kiedy słońce budzi świt,

wtedy swym życiem zaczynam żyć.

Ciemności mówię precz,

idź sobie stąd, gdzie tylko chcesz.

 

Kiedy targają mną wątpliwości,

szukam odpowiedzi w codzienności.

Odpływam w swych marzeniach, 

wolna jak ptak szukam schronienia.

 

Kiedy wiele pytań w sobie mam,

tak długo ich ciężar na barkach dźwigam.

Dopóki siedzi, gdzieś niepokój w środku,

ON z pewnością blednie niczym cień.

 

Kiedy nie mam już sił i jest po prostu źle,

w tych ramionach chowam się.

Cichutko i powoli ciepłem ogrzewasz,

Uspokajam się, to tak proste.

 

Kiedy słowa są prawdziwe i szczere, 

chłonę ich prostotę i sens.

Wszystko, co mi dane i dobrem nazwiesz,

Oddam Tobie i każdemu, także bliźniemu.

 

W tych prostych słowach to ja bywam szalona,

nabieram siły, tak potrzebnej by dalej biec.

Wszystko, co ważne nie wymaga nawet słów,

To kryje się w Tobie, tam gdzie głębia i jej (bez)kres.

 

Użytkownik __ANIOLEK__ edytował ten post 29 marzec 2015 - 19:30

[__ANIOLEK__]

Przepraszam...

 

Minęło tyle lat, różne momenty...,

zawirował świat, pogubiłam fragmenty... .

Siebie w cierpieniu, w nicości istnieniu.

w smutku, a czasem bólu.., 

Z trudem omijam wszystkie zakręty,

twarda chcę być i silna.

Tylko prawdziwa ja, od zawsze inna,

o trwogę nie proszę i zimnach dłoń uczucie.

Choć trudno mi dziś, odszukać sens, 

ukryty w słowach: "Jak żyć z Tobą".

Smutne i szare bywa życie, ale barw niepozbawione,

bo wciąż scenariuszem niedokończone... .

Przepraszam, za taką siebie

i trudny ten świat wokół mnie i Ciebie.

c.d.n.

 

M. (taki czas, moment i życia fragment ...).

Użytkownik __ANIOLEK__ edytował ten post 04 kwiecień 2015 - 20:41

[__ANIOLEK__]

 "(...) ale bywa i tak..."

 

Tak trudno mi, tak bardzo serce drży.

Kocham mimo utraty tchu i sił.

Tego dnia już nie ja, złamana w pół.

Słońce zaszło, nastał wyczekiwany świt.

Wierzę wciąż w nie zapisany moment pięknych chwil.

Gdzie lepszy jest świat, w tym ja i TY.

W trosce i bólu, silniejsi trwamy do dziś.

Niech to nada wszystkiemu właściwy sens.

To, co przed Nami nie stanęło, 

to nie zegar, który przestał bić.

 

*******

 

Melodyjna podroż ...

 

Lepiej czasem zamilknę, bo jestem sprzecznością,

Dobrą i złą, ale stale jednak zmiennością.

To, co w sobie kryje nie znane mi jeszcze, nawet tu...

... bo gdzieś tam z duszy płynie potok wszelkich słów.

I tak już od dawien lat,

za dnia nabieram barwę właściwą dla nut.

Czego serce nie zdradzi, to usta wypowiedzą najszybciej ...

i nawet cisza w ten czas melodią staje się ...

 

 

 

 

 

[Lestat]

To czysta przyjemność móc czytać twoje wiersze

[__ANIOLEK__]

To czysta przyjemność móc czytać twoje wiersze

 

Pisanie zaś jest w pełni dopełnioną przyjemnością, gdy ma swoich odbiorców. Niekiedy zastanawiałam się, czy to, co piszę jest zrozumiałe, czy tylko ja to rozumiem na swój własny sposób. Normalne wątpliwości zwykłego śmiertelnika, w tym wypadku niewiasty...     Dziś wiem, że nawet najbardziej skomplikowany przekaz potrafi dotrzeć do innych, pod warunkiem, że płynie on samego wnętrza duszy i serca.

Skromnie dziękuję, w głowie układając kolejne myśli. Z serdecznością, M.

Użytkownik __ANIOLEK__ edytował ten post 28 kwiecień 2015 - 10:21

[__ANIOLEK__]

HEJ ... życie, HEJ...

 

Hej życie, to jeszcze nieznane,

Za czarną kotarą schowane.

Ukradkiem zajrzeć chcę,

W kryształowej kuli przejrzeć się.

Na pytań wiele, odpowiedzi odszukać,

Do niejednych jeszcze drzwi zapukać.

Z nadzieją i strachem, radością i smutkiem,

Odkryć to, co ludzie zwą dziś - jutrem.

 

Hej głosie, Ty tam hen daleko,

Przemierzający rzeki, lasy i pól hektary.

Nie bądź zimnym, ani chwilami zachrypniętym,

Rozprosz się na cztery świata strony.

Chciej wykrzesać z siebie te słowa, twardo – ja jestem gotowa,

Bądź prawdy sumieniem, co trzeba wnet zmienię.

Niechaj dusza będzie Twym odzwierciedleniem,

W ten dzień ciepły, nocą zaś gwieździsty.

[__ANIOLEK__]

Po małym zastoju, powrót do myśli i uczuć. Tylko słowa, jakieś inne, głębsze i do przecinka przemyślane.

Ach to moje życie, w niejedną nić zaplątane...

 

Snuć miłość

Nie chcę obudzić się z marzeń,

Zapisanych w słowach „niespełniony sen”.

Na poduszce odbicie, cieniem wyraźnym staje się,

Przykra jeszcze Twym ciepłem, oddycham samym powietrzem.

 

W poszukiwaniu szczęścia, nieprostego jakże,

Kroczę noga za nogą niekiedy plącząc sznurówki dwie.

Taka to już doskonałość w człowieku drzemie.

Siła natury ujawnia swoje istnienie.

 

Krucha niczym szkło, potrafię rozbić się,

Nie wiem wtedy, co jest dobre, a co nie.

Sama łamię się w pół, w tym chaosie sprzeczności,

By z czasem poczuć siłę płynącą z bezradność.

 

Bo choć ona jest zima i nieludzka w bezwzględności,

Nie obdziera człowieka niczym z wrażliwości.

Jest kontrastem między czernią i bielą,

Sumieniem, które burzy niewidzialne mury.

 

Oczy może i widzą wiele, serce wciąż bije w ciele,

Czasem wiotkim i nieuzbrojonym w sile.

Wszystko, co mnie spotkało już nie zabije,

Odmieni tylko bieg, a ja dzięki miłość żyję.

                                                

                                                     /M./

                                              

Użytkownik __ANIOLEK__ edytował ten post 11 czerwiec 2015 - 19:11

[Lestat]

Cóż rzec ? jestem pełen zachwytu, poruszasz najczulsze strony mej duszy

[__ANIOLEK__]

I cóż, ja mam teraz począć??!! Powoli mnie zawstydzasz Doprawdy nie wiem, co powiedzieć. Dziękuję za słowa, które są zawsze miłe i ciepłe Takie Twoje, takie prawdziwe ...

 

Pozdrawiam z serdecznością, M.

[__ANIOLEK__]

Miłości mojej ..., jedynej!

 

Bo miłość, ta jedna i jedyna.

Przychodzi nagle i za serce trzyma.

Schowana w ukryciu, nikogo nie pyta.

Swoje robi w sekund pięć.

Ciepłem otuli zimne ciało, zmęczone jeszcze całym dniem.

Nie da zapomnieć twarzy tej, przy której rano budzić się chcesz.

Rytmem ŻYCIA staje się.

TWOIM przeznaczeniem jest, czy tego chcesz, czy nie.

W końcu z miłości zrodziliśmy się.

I tak po dziś dzień trwamy w NIEJ.

 

Z oddaniem i wdzięcznością, DZIĘKUJĘ za każdy dzień świadectwa tego,

co najważniejsze w życiu, przecież jest ...,

 

...nie tylko dla mnie, ale i dla CIEBIE  pewne też,

M.

 

[__ANIOLEK__]

Tym razem w smutnym tonie. Liczę jednak na zrozumienie, bo nie da się zawsze szczęśliwym być. Są też trudne dni. Życie to koloryt barw, uczuć, zależności i sprzeczności. Wszystko to ma wspólny mianownik = ludzki.

 

Smutno mi…

 

Smutek siedzi we mnie,

przyszedł nieproszony.

Dziwnie pewny siebie,

usiadł niezdziwiony.

Przywitany chłodem,

pozostaje niewzruszony.

 

Myśli, że zimnem oziębi,

to moje zmęczone ciało.

Trochę powietrza z niego uleciało,

lecz to na dal to same ciało.

Tylko twarz dziś smutna i zamyślona,

spokojem obdarzona, wciąż wyczekuje.

 

Promienie słońca przebiją każdy cień,

to, co było wczoraj, kreską oddzielam.

Nie chcę żyć będąc nie pogodzoną z jutrem,

zrzucam więc ten ciężar dźwigania.

Jakież to dziwne uczucie, gdy coś się kończy,

Gaśnie nagle, czy to w dzień, czy w nocy.

 

Ponownie mi smutno,

ubrać tego nawet w słowa nie umiem.

Tak trudno nadać odpowiedni ton,

pogrzebana nadzieja, umarła na chwilę.

Iskra, która jeszcze w serce się tli,

na nowo przywróci życiu skradzione dni.

 

                                                               /M./

 

[__ANIOLEK__]

Jestem chwilą..., .

Jestem jak wiatr, szukam ciepła,

Przystani, gdzie falochron mnie ochroni.

Od chłodu i zimna tkwiącego w samotni,

W cegłach, co niby są silną ścianą.

Każda konstrukcja ulegnie czasowi,

Nic nie podlega nieśmiertelnej wieczności.

Choć ziarno wydaje plony,

Nie zawsze wszystko kiełkuje wokół.

Niech nie obumiera to, co nie musi,

Czując rześki deszcz, powietrze natlenia mnie.

Umysł i cało jedną całością stają się,

Kocham stan, gdzie jestem sensem istnienia.

/M./

[PIMOT]

Bardzo ładne.

[__ANIOLEK__]

Bardzo ładne.

 

Pozostaje mi tylko podziękować. Pozdrawiam, M

[__ANIOLEK__]

Nigdy nie zapomnę. ...

Nigdy nie zapomnę być sobą.

Nigdy nie zapomnę, że z Tobą.

Tak zwyczajnie, tak po prostu nie boję się cieszyć.

Z deszczu w niby słoneczny dzień, z tęczy co przebija cień.

Z kwiatu zerwanego dziś, z serca oddanego mi.

Z wyjątkowości każdej z przyszłych chwil.

Choć to rzeczy całkiem małe, a niekiedy i duże.

Radość płynącą z nich opisać słowami muszę.

Dziękuję za dzień, miesiąc i ten rok.

Za wszystko, co raduje duszę i wciąż porusza nią.

Małe gesty nadają życiu sens. Ja odkryłam i swój w tym, co przeżywam i w tym, co we mnie jest ...,

Takie proste i prawdziwe ..., M.

[__ANIOLEK__]

Ze źródła życia ...

 

I wiśnie już zakwitły i jabłonie też,

wszystko z słońcem o poranku budzi się.

Puszczając pąki do życia budzi i mnie,

z tej srogiej zimy szybko powróciłam do życia, bo chcę…,

Pokochałam blady świt, ponieważ przez sen widzę Cię,

zdarłam z siebie smutek żal i tęsknotę.

Kochając, już nie tęsknie, dzięki Tobie,

uczucia nabierają barw, niczym tajemniczy ogród.

Tak łatwo czerpać z wody, która życiem się zwie,

i wracać do źródła, tam gdzie serce mocniej bije.

 

/M./

 

P.S. Setny post!!! To było tak niemożliwe odległe i dla mnie nieprawdziwe. Pisząc tutaj nie marzyłam o tym nawet, za odległe to było dla mnie i nie dla mnie samej do pojęcia. Nie w mojej głowie i sercu ..., dziękuję serdecznie za wszystko dotychczas. Bez WAS mnie byłoby tych myśli, słów i wierszy. Choć niedoskonałe, a czasem trudne to jednak WY....,  jesteście motywacją, inspiracja i siłą. Bez tego ma dusza nie drgnie.. Dziękuję, bo bardzo jeszcze wiele chcę...