111 odpowiedzi w tym temacie

[__ANIOLEK__]

Między Nami ...

Choć jesteś daleko to prawie obok,

bo w końcu najbliższą mi jesteś osobą.

Za oknem ciepły deszcz leje,

a ja tajemniczo się śmieje.

W tych kroplach deszczu wiele się kryje,

to, co schowane i tak z czasem przeżyje.

Te ciepło, którego nie widać i tęsknota,

co za szybą swoim rytmem żyje.

Hula wraz z beztroskim wiatrem

i liśćmi wiecznie porusza.

Nie da o sobie zapomnieć uniesiona

pięknymi dniami pełnymi wspomnień.

Opada wraz z zmierzchem,

w ciemności prawdziwej, ustrojonej gwiazdami.

Cicho i bezpiecznie budując więź pomiędzy Nami.

Użytkownik __ANIOLEK__ edytował ten post 19 grudzień 2014 - 18:34

[__ANIOLEK__]

Za mały świat ...

 

Za mało, by samej przeżyć,

za mało, by w nic nie wierzyć.

Bajkowy świat, który istniał

przestał już cieszyć.

Za mało na beztroskę,

bo nie łatwo iść po prostej.

Bez hamulca i na krętej drodze,

ustępując smutkowi i trwodze.

Temu jedynemu,

bo jakże ludzkiemu.

Schowanemu w cieniu,

 samotności i cierpieniu.

Wiem, że teraz właśnie żyjąc

nigdzie nie ucieknę.

Nawet nie przeskoczę,

tego co mi obce, bo nieznane.

Z przeznaczeniem, więc jestem pogodzona,

wciąż prawdziwa i znów skupiona.

Na Tobie i Twym szczęściu, 

bo ono jest blisko i przesłania wszystko...

Użytkownik __ANIOLEK__ edytował ten post 23 sierpień 2014 - 16:10

[__ANIOLEK__]

Tak niewiele mam...

 

Tak niewiele mam, ale co mogę to Ci dam.

Z samym rankiem uśmiechem przywitam.

Dom pusty napełnię radością,

z bycia w nim razem i z serca miłością.

Okna na świat będą już bez tych zimnych krat.

Bez łańcuchów obojętności, za to

z wlaną nadzieją we wspólnej codzienności.

Człowiek inaczej widzi świat, gdy przy Twoim boku

nie stoi już tylko siostra, czy też brat.

Wszystko dzieląc na dwoje, oddaje cząstkę siebie,

pokazując swój mały, równie skromny świat.

 

 

                           M.    (w natchnieniu chwili...)...

[Lestat]

Posiadasz więcej mając wielkie serce i miłość niż Ci mali którzy są nadęci jak balony fałszywą wielkością.

[zielonooka30]

Lestat-to brzmi jak aforyzm.....

[Lestat]

Faktycznie ale nie miało nim być.

[__ANIOLEK__]

W innym sensie i tonie, ze smutkiem na przodzie. Czasami tak po prostu już jest ... Dobierając odpowiednie słowa..., nawet lżej ... . Słowa to skarbnica, której nigdy nie uda mi się zamknąć... 

 

       Skrawek duszy...

 

Choroba to taki dziwny stan,

obezwładnia i nie mija ze zmierzchem.

Ciało powoli rozpada się ...

Kawałek za kawałkiem, które wcześniej tworzyły całość.

W duszy tak pusto i ten chłód,

zimno czuć, a w bezruchu zastygł gest.

Zatrzymał się w czasie i przestrzeni,

W ciszy wiele zrozumiesz nawet to,

że smutek w duszy schował się.

Nic nie jest ważne, aż tak bardzo by chcieć.

W cierpieniu można odkryć sens,

Człowiek nie staje się pustynią wyzutą z łez.

Tylko to, co mocne i silne ....,

wciąż bije nadając wszystkiemu bieg.

A to, co cenne rodzi się w bólach,

z czasem stając się bezcennym...

 

                             (..., walczę, oddycham, kocham..., zgodnie z sobą i tym kim jestem ...)

                                                                                          M. 

[Evita]

...bezcenne..to mieć przy sobie takiego kogoś..kto jest tym.. kim jest..Tobą! Taki smutny skrawek duszy..a ile radości może wnieść..kiedy dzielisz się nim.. z innymi..

Dziękuję, że jesteś!..

[__ANIOLEK__]

"Przyjaźń nie jest czymś spontanicznym, automatycznym, jest natomiast owocem obopólnej zgody, decyzji, życiowej postawy, otwartości. Nie staje się, ani nie pozostaje przyjaciółmi przez przypadek. Prawdziwa harmonia jest najpiękniejszym darem wierności prawdzie, uczciwości, sprawiedliwości; jest zawsze zaskoczeniem i zadziwieniem. Tak jak światło gwiazd nie pojawia się jedynie wtedy, kiedy się je dostrzega, i nie znika, gdy zostało dostrzeżone".

[ Dalmazio Mangillo ]

 

Dla Ciebie i z Tobą...:*

 

Dziękuję za te radości i smutki.

Za normalność i niejedne wspólne trudy.

Za pokonywanie barier i przełamanie nudy.

Za serce czyste i skromne,

za walczenie razem o coś niezłomnie.

Dziękuję, za Ciebie,

... za to, że wskazujesz mi światło w ciemnym tunelu.

Bo to przyjaźń, jaką z Nas zna niewielu.

 

 

[__ANIOLEK__]

Pisząc dalej na swej kartce, prosto i otwarcie...

 

Niech nie obumiera...

 

Czuje wszechobecne zimno..., bo czasem jest trudno i ciężko,

zawiść nie zawsze okryta jest klęską.

Ludzie łatwo dążą do celu, 

zapominając o prawdzie skrytej w słowie-przyjacielu.

Oczy odzwierciedlają stan duszy,

to, co kruche może w mig Tobą poruszyć.

Boje się wysokości w stanie bezwzględności,

gdzie to, co ludzkie obumiera.

Raptem samotności drzwi otwiera,

niech zostanie w nich na zawsze i na oścież serce nie rozdziera.

 

 

 

 

 

[PIMOT]

Bardzo ladne.

[__ANIOLEK__]

Nadziejo ma ...

Tak dziwna, a wciąż jednak to Ona, 

niepewna, niestała i zakręcona.

Czasem niespodziewanie nadchodzi,

innym razem ucieka spłoszona.

To nadzieja ta sama, co kiedyś choć przez lata zmieniona.

Próbuje spojrzeć jej w oczy,

poprosić o następne trwanie i w dzień i w nocy.

O iskrę, która nie zgaśnie za jednym machnięciem ręki.

Życie tak ciężkie jest bez niej, a z nim już tylko męki.

Użytkownik __ANIOLEK__ edytował ten post 21 październik 2014 - 21:42

[__ANIOLEK__]

W niegasnącym płomieniu pamięci...

 

Jak światło w tunelu jest znakiem przetrwania,

tak ten znicz się tli jest, jak promyk nadziei.

Że kiedyś, że w końcu, że wreszcie razem,

ze sobą na zawsze, w spokoju i na wieki.

Bo proch choć sypki to jedyny,

przypomina o czasie i przemijaniu.

Tylko to, co w sercu wciąż żywe ...,

i żyje, póki My sami w tym wszystkim trwamy.

Życie kruche i jakże ulotne jest,

z jedną chwilą gaśnie, jak świeczka na wietrze.

 

Z pamięcią i tęsknotą o wszystkich tych, którzy odeszli ... [*]

M. 

 

Użytkownik __ANIOLEK__ edytował ten post 31 październik 2014 - 11:34

[__ANIOLEK__]

 

Uczucia i odczucia...

 

Mijają miesiące, dni i godziny,

zatrzymałam się, gdzieś w jednej z chwil.

Wszystko prostszym się zdawało,

uśmiechem czarne chmury się odpędzało.

Czasu wiecznie było mało,

każdą chwilę na nowo przeżyć się chciało.

Minął czas beztroski,

bo głosu doszły codzienne troski.

Przyszłość wciąż nieznana,

staje się jednym znakiem zapytania.

O bycie kimś ważnym i jedynym,

o znalezienie wejścia w serca głębiny.

Odczucie bicia rytmu Twego

i nabranie kroku pewnego.

Tak trudno się odnaleźć w kotle żywiołów,

pędzie zmienności.

Szukam drogi jedynej,

jeszcze nieuczęszczanej.

Podążyć za Tobą na ślepo mi nie dane.

Wolę żyć za to mocniej,

jeszcze pełniej, czy też piękniej.

Przedsięwzięcie intratne,

ale z Tobą bardziej realne niż łatwe.

 

Użytkownik __ANIOLEK__ edytował ten post 07 listopad 2014 - 15:20

[__ANIOLEK__]

Marzenia do spełnienia.

 

Marzeniami żyć i szczęśliwą być.

Przenosić się do wspomnień i

do dni, gdzie walczymy razem o nie.

Zdrowie szanować i z radością

tuż obok życie budować.

Doceniać słońce i księżyc.

Półmrok i sny, a w nich to,

że jesteś TY.

Nie gonić zawsze i wszędzie.

W końcu króliczkiem nigdy nie będę.

Człowiek, jest wartością wielką

i w tym tkwi całe piękno.

[__ANIOLEK__]

Ostatnie dni, wydarzenia i momenty to trudny okres dla mnie. Gdy pisze jest mi lżej. Nazywam wszystko takim, jakim jest. Oddaje chwili powagę, smutek i strach, czekając wciąż na lepszy czas ....

                                 

                                Na karuzeli życia ...

 

Tak trudno odnaleźć pocieszenie, gdy w smutku chowasz swoje cierpienie.

Łzy wyciskają resztki tchu, jak cytryna. Pozostała cisza i ta chwila zamyślenia.

Tak szybko można odejść, zostawiając wszystko, co nadawało życiu swego znaczenia.

Pustka przechodzi etapy rozwarstwienia.

Kochasz, nawet jeśli już kogoś w Twoim życiu nie ma. 

Serce niczym zegar wybija te minuty utęsknienia.

Za twarzą ukochaną w odbiciu lustrzanym zapamiętaną.

To obraz żywy i jedyny.

W końcu miłość to początek i koniec, jedynie ziemskiego istnienia.

 

 

[__ANIOLEK__]

Zanim zrozumiesz ...?! (...)

 

Zanim oddzielisz ziarno od prawdy, a fałsz od obłudy.

Zanim zobaczysz pęk kwiatu nadziei.

Rozkwitający nocą, który urokiem swym wypiera ciemność mroku.

Rankiem ptak zaśpiewa pieśń radości, co warto siać w słońcu i prawdziwej żywotności.

Myśląc o innych w tej wyjątkowej chwili.

Z tarczą w reku szukasz sprawiedliwości.

Dla prawdy, która tkwi w sercu i kiełkuje, jak ziarenko zgody.

To siła, która pokona wszystkie przeszkody …

 

M.

[Lestat]

Piękne...

[__ANIOLEK__]

Piękne...

 

Dziękuję bardzo, bo to miłe, że ktoś to, co napisze w ogóle jeszcze czyta. Zresztą za wiele w tym wątku twórczo to ja się nie udzielam, więc tym bardziej to doceniam. Pozdrawiam serdecznie, M

[Yanika]

Witam.Nie sztuką jest pisać dużo,wystarczy malutka cząstka nas samych, pochodząca z głębi serca i duszy.To wystarczy by tu być