60 odpowiedzi w tym temacie

[konto_usuniete]

Powiedziałam jak ja to czuję. Nie wypowiadałam się za Ciebie. Masz prawo mieć inne zdanie. O Tobe i innych mogą robić reportaże, nie przeszkadza mi to zupełnie. Tylko porównanie takich reportaży do filmów biograficznych wydaje mi się niezbyt trafne, bo to że jesteśmy niepełnosprawni nie daje nam prawa do uważania się za kogoś wielkiego, o kim powinno się kręcić filmy. Na to trzeba sobie zasłużyć , wykazać się nieprzeciętnością np. taką jaką wykazał się słynny niepełnosprawny malarz Henri de Toulouse-Lautrec.

[mysza20]

Lidi pewnie że masz sporo racji , bo ja też nie pozwoliłabym nakręcić filmu o swoim życiu, ale nie znaczy to że dokument ten nie jest warty obejrzenia, zarówno dla ludzi sprawnych jak i tych trochę mniej, ci pierwsi mogą przekonać się że niepełnosprawność nie musi być wielką tragedią nie pozwalającą człowiekowi w miarę normalnie żyć , no a my możemy skonfrontować obraz pokazywany w filmie z rzeczywistością.

[Marinka]

Na zachodzie, w porównaniu do Polski programy tego typu są nadawane dość często. Chętne, przebojowe osoby do występowania w reportażach zawsze się znajdą i nie musi to być ktoś z nas. Pokazywanie różnego typu programów telewizyjno-radiowych, wydawnictw prasowych itp. pozwoliłoby zmienić nastawienie społeczne do ON.
Na przykład upowszechnianie programów dot. rehabilitacji zawodowej ON z jednej strony daje większą pewność osobom niepełnosprawnych na rynku pracy, a z drugiej strony powoduje zmniejszenie lęku pracodawców przed zatrudnianiem nas. Wielu pracodawców ma obawy przed kontaktem z niepełnosprawnymi i pozytywne postrzeganie nas jako potencjalnych pracowników jest pewno ważniejsze niż jakieś tam ulgi i dotacje.
Chyba powinno nam zależeć na tym, by społeczeństwo zmieniło nasz wizerunek?

[Rafalek]

Artur, jak będę już w domu to nagram, tylko mi przypomnieć proszę.

[MariannaS]

Obejrzałabym go również

[nonames]

ja też się zapisze nawet był bym za tym by wzuć go na jakieś ftp czy coś takiego w ostateczności podzielić na pliki i założyć skrzynkę mailową wzuć na nią dać tutaj hasło i login niech każdy sobie ściągnie

[Rafalek]

Wujek Mal Wam to zrobi

[mysza20]

I ja i ja , ja też chcę ...

[Marinka]

Swoją drogą dokument ten mógłby być wyemitowany na jakimś bardziej dostępnym dla ogółu kanale (np. w tv TRWAM ), by uświadomić naszemu, jeszcze dość zacofanemu społeczeństwu, że my osoby niepełnosprawne mamy takie same marzenia, potrzeby, pragnienia jak wszyscy inni.
Bo przecież czym się różni miłość niepełnosprawnych od miłości osób zdrowych?

W ogóle powinno być więcej programów realizowanych na temat osób niepełnosprawnych.
Społeczeństwo powinno mieć świadomość tego, że potrafimy tworzyć związki, zakładać rodziny, kochać, pracować, po prostu normalnie żyć i wreszcie niech nie będzie dla ludzi szokiem na przykład to, że osoba zdrowa wiąże się z osobą niepełnosprawną.

[Minutka]

Ja też chcę to zobaczyć

[konto_usuniete]

Społeczeństwo będzie miało taką świadomość, jeżeli nie będziemy się oglądali na to "co lu dzie powiedzą" , tylko będziemy robili swoje. Żyjmy "normalnym" życiem na tyle na ile nam niepełnosprawność pozwala i ludzie wokół nas przywykną do takiego widoku jak ON ze sprawnym. Przeżyłam to więc wiem co mówię. Już nie budzę sensacji. Nikt już się nie dziwi i nie zadaje niemądrych pytań.

Nie chciałabym , aby o mnie i moim życiu robiono reportaże czy filmy. Czułabym się jak małpa w cyrku. Jestem normalnym człowiekiem, a to że jest mi trudniej wejść po schodach czy to , że nie mogę biegać , to jest moja sprawa. Sprawni fizycznie ( niektórzy) nie potrafią pisać wierszy, haftować , też nie są sportowcami itd. Czy to ma dla nas znaczenie? Nie. Czy w związku z tym robią o nich filmy? Też nie. Każdy ma własne niedoskonałości, sprawny czy niesprawny więc róbmy swoje na tyle na ile możemy i nie oglądajmy się na innych, a już napewno nie chciejmy by nas pokazywano w telewizji jak .... jak ... brak mi słowa jak to nazwać. Wkurza nas jak ktoś się za nami na ulicy ogląda, a film mają nakręcać? I co pokażą? Jak ON idzie na protezach z dzieckiem (własnym) na spacer? Czy to nie jest tak samo jakby się ktoś za nami oglądał i jeszcze zapytał: co ci się dziewczynko w nóżkę stało? Pamiętam takie pytanie z dzieciństwa. Odpowiedziałam wtedy g.....o i postanowiłam już nigdy nie opuścić głowy, już nigdy nie poddać się i nie wycofać z życia. Udało się. Mam "normalne" życie wśród ludzi tzn żyję ze spranymi, niepełnosprawnymi, chudymi , grubymi, głupimi, mądrymi itd czyli mieszkam w bloku na osiedlu.

[Rafalek]

Lidl, mógłbym to samo napisać, toczka w toczkę.

[konto_usuniete]

Mysza przecież nie powiedziałam, że "dokument nie jest wart obejrzenia" . Nie widziałam go więc nie mogę oceniać .
Marinko napisałaś
>Na przykład upowszechnianie programów dot. rehabilitacji zawodowej ON z jednej strony daje większą pewność osobom niepełnosprawnych na rynku pracy, a z drugiej strony powoduje zmniejszenie lęku pracodawców przed zatrudnianiem nas. Wielu pracodawców ma obawy przed kontaktem z niepełnosprawnymi i pozytywne postrzeganie nas jako potencjalnych pracowników jest pewno ważniejsze niż jakieś tam ulgi i dotacje.
<
Zgadzam się, że lepsze niż ulgi i dotacje nieraz poprzedzone upokarzającym wywiadem. Jednak powiem tak, jeżeli miałabym zaistnieć w jakim reportażu , to tylko jako osoba niewyróżniona w szczególny sposób, a jako naturalny obrazek czyli po prostu jeden z wielu pracowników. Chodzi mi o to żeby nie pokazywano nas z takim lub innym komentarzem : oto ON , trzeba im dać pracę, oni też potrafią pracować. Może nie potrafię precyzyjnie wytłumaczuć o co mi chodzi, ale może mnie zrozumiecie. Niech to , że ON pracuje wśród sprawnych będzie sprawą oczywistą nie wymagającą wielkich słów i kamer. Trzeba dążyć do tego abyśmy byli traktowani tak jak sprawni. Jeżeli nie mam nóg to idę pracować tam , gdzie potrzebne są ręce i jest ok.

[sith]

Precyzyjnie zrozumiałem o co Ci chodzi lidi
I tak zreszta powinno być - inaczej bedziesz traktowana jako sezonowa atrakcja - i byc moze trafisz do UWAGI lub na łamy szmatławca dla analfabetów czyli FAKTU