173 odpowiedzi w tym temacie

[a ga ta]

Ostatnio przeczytałam 2 części sagi Camilli Läckberg, czyli "Księżniczka z lodu" i "Kaznodzieja". Bardzo dobre szwedzkie kryminały z wątkiem obyczajowym. Niestety, wzięłam 2 pod rząd i zmęczył mnie nieco styl autorki. Teraz zamierzam "przerywać" czytanie kolejnych części pozycjami innych autorów.

Dziś skończyłam też książkę Justyny Polanskiej "Pod niemieckimi łóżkami. Zapiski polskiej sprzątaczki". Bardzo przyjemna, łatwa w odbiorze książka, choć trochę kanciasty styl(może za sprawą tłumaczenia z j. niemieckiego). Za ok. 2 m-ce zamierzam iść na sztukę, realizowaną na podstawie tej książki, więc wolałam się z nią wcześniej zapoznać.

Teraz wracam do świata szwedzkiej przestępczości

[Marcella13]

Czytam obecnie piękna powieść poświęconą Mazurom :„Dzieci Jerominów” Ernsta Wiecherta, r. wyd.1945, polskie wyd. 1972r. Cytat: "to najważniejsza i najciekawsza książka, jaką poświęcono ziemiom nazywanym do 1945 roku Prusami Wschodnimi. (...)
„Dzieci Jerominów” Jest to autentyczny opis życia mazurskiej wsi Sowiróg nad Jeziorem Nidzkim, zawiera ona nie tylko opis historii siedmiorga dzieci Jerominów, ale zbiorowości wiejskiej, zamkniętej i oddalonej od centrów cywilizacji. Sowiróg miejscowość dziś już nie istniejąca, pod koniec lat czterdziestych wioskę tworzyło dziesięć zagród, niedługo potem mieszkańcy wyjechali do Niemiec. Domy zostały rozebrane przez mieszkańców z okolicznych wiosek. Ostatni człowiek z tej miejscowości Hans Rydzewski, który nie chciał i nie miał do kogo wyjechać, gdy rozebrano jego ostatni dom popełnił samobójstwo(...)Miejsce to było osadą zagubioną w puszczy, mieszkańcy mogli z trudem wyżywić się z piaszczystej ziemi toteż dorywczo podejmowali pracę w lesie przy wyrębie drzew, a dla części podstawą utrzymania był połów ryb..." koniec cytatu.

Polecam tym,ktorych interesują stosunki narodowościowe na Ziemiach Odzyskanych i tym,którrzy lubią...drobno zapisane stronice  

[Monia74]

Kolejna książka Wojciecha Tochmana wcisnęła mnie w fotel, nie pozwalała zasnąć, a zdjęcia Grzegorza Wełnickiego wwiercają sie w mózg... Do tej pory mam przed oczami siostrę Jo oszpeconą straszliwie przez chorobę. A gdzie są lekarze, kliniki, szpitale? W Onyxie, w slamsach Manilii, stolicy Filipin ich nie ma. Tam, by przetrwać musisz, od momentu kiedy nauczysz się chodzić, liczyć na siebie. Masz szczęście, gdy jako kilkulatkowi uda ci się zebrać tyle plastikowych butelek, by starczyło na jeden posiłek dziennie. Jesteś wybrańcem, gdy mieszkasz w grobie na cmentarzu, który jest twoim schronieniem. Masz cholernego farta, gdy w nocy nikt z konkurencyjnego gangu cię nie zatłukł... Ile osób tyle bohaterów. Tochman wraz z fotografem wstąpił do piekieł, by pokazać, jak tam się żyje, że z tamtąd nie ma ucieczki. Jesteś przeklęty, jesteś dziwakiem, oglądanym jak małpki w zoo przez białych turystów, którym już nie wystarczy afrykańskie safarii, którzy nie przeżywają dość emocji nurkując z rekinami. Chcą doświadczyć prawdziwego życia. I doświadczają, wchodząc do slumsów, jak do zoo...Nie do zoo, bo tam ktoś dba o zwierzaki: daje im jeść, pielęgnuje, leczy... W Onyxie nikt się nikim nie przejmuje... Słychać tylko odgłosy fleszy: brudne dziecko, zaniedbana kobieta, ktoś mieszkający w kartonie. I przewodnik... Tutejszy... Zbiera pieniądze od białych. Nie dzieli się z ziomkami. Wszyscy są dwuznaczni moralnie... A czytelnik z każdą stroną tej niewielkiej książki jest coraz bardziej przygniatany niemocą, własną bezsilnością...

Książka pozostawia osad w umyśle, bo sama w sobie jest prowakacyjna. Zapewniam, że po jej obejrzeniu i przeczytaniu Wasz świat już nie będzie taki, jak przedtem. Spokój zostanie zachwiany...

zdjęcie Grzegorza Wełnickiego

Chciałam dać bardziej drastyczne,ale... Sięgnijcie po książkę...

 

Skoro piszę... Dla odmiany sięgnęłam po opracowanie historyczne autorstwa Anny Reid pt." Leningrad. Tragedia oblężonego miasta 1941-1944". To też jest mocna książka, oparta nie tylko na solidnych badaniach historycznych, ale znacznej części na relacjach tych, którzy przeżyli oraz na pamiętnikach osób, zmarłych z głodu i chorób. Człowiek, który znajdzie się w ekstremalnych warunkach obnaża swoje prawdziwe oblicze. Głód, kiedy je się klej z tapet i mięso z trupów, determinuje wszelakie działanie. Ci, którym udało się przeżyć już nie byli tacy sami, jak przed wrześniem 1941 roku, kiedy zakleszczało się hitlerowskie oblężenie wokół miasta. Autorka sięga także po pamiętnik niemieckiego żołnierza, by pokazać sytuację po drugiej stronie pierścienia, która również nie była łatwa. Rosyjska zima jest bardzo demokratyczna.

 

[Tomek 72]

Polecam dla lubiących dobry kryminał książki młodego polskiego pisarza Krzysztofa Koziołka  "Premier Musi Zginąć " i " Świętą Tajemnicę ".

Książki z wartką akcją które czyta się z przyjemnością .

[a ga ta]

Wątek pomału umiera, a szkoda.

 

Ostatnio przeczytałam:

 

1. D. Reisner "Dirk Nowitzki : German wunderkind : die Story des Basketball-Superstars" -W ramach odświeżenia j. niemieckiego

2. A. Krawczyk „Magiczne miejsce”-Czary-mary na wsi. Bajka dla dorosłych.

3. M. Richardson „Moja Europa da się lubić”- Uwielbiałam ten program. Bardzo fajna książka

4. A. Krawczyk „Napisz na priv"- Tu Agnieszka Krawczyk pozytywnie mnie zaskoczyła. Perypetie młodej matki, entuzjastki for internetowych. Uśmiałam się do łez.

5.J. Antczak „Adam Wójcik. Rzut bardzo osobisty". Od kiedy pamiętam, kochałam koszykówkę. W ogólniaku kochałam grę Adama, byłam na każdym jego meczu, wpatrzona jak celnie rzuca do kosza. No właśnie, rzucał celnie, lecz "Rzut bardzo osobisty", okazał się wyjątkowo niecelny. Mianowicie, wszystkie swoje porażki Adam przypisuje otoczeniu(to klubowi, to krajowi w którym grał). Nikt nie jest idealny, więc owo wybielenie własnych niepowodzeń, odebrało moim zdaniem, autentyzm tej biografii. W porównaniu z "German wunderkind" bardzo słaba pozycja.

6. K. Rosicka-Jaczyńska „Ławka”- Autorka "Ołówka" w książce o kobiecie wyzwolonej. Pokazuje jak zmienia się myślenie na skutek choroby.

7. H. Selby „Piekielny Brooklyn”- Autor "Requiem dla snu". Jak zwykle nieco przeszkadza w odbiorze styl(Pisanie ciurkiem). Jednak znów przeniosłam się w bardzo realistyczny świat brutalnej Ameryki.

8. K.Michalak „Gra o Ferrin”- Po raz kolejny przekonałam się, że nie lubię fantastyki. Połączenie fantasy, erotyku i literatury kobiecej. Nie dla mnie.

9. M. Kalicińska „Zwyczajny Facet”- Gdzieś przeczytałam, że ta książka powinna mieć tytuł "Pamiętnik starego pierdoły" Zgadzam się w 100 %. Chyba jednak kobieta nie powinna pisać powieści gdzie głównym bohaterem jest mężczyzna, gdyż nie potrafi wczuć się w jego rolę i z tytułowego "Faceta" uczyniła ciepłe kluchy.

10. P. Coelho „Walkirie"- Zachwycająca książka, o poszukiwaniu samego siebie.

11. O. Rudnicka „Cichy Wielbiciel”- Świetny kryminał psychologiczny. Rudnicka tym razem w bardzo interesujący sposób ukazuje zjawisko stalkingu.

 

Dokończyłam też(kolejne 6 części) Sagi Camilli Läckberg- Serdecznie polecam

Użytkownik a ga ta edytował ten post 30 grudzień 2013 - 21:14

[puntodivista]

   

[Marcella13]

"Stracone złudzenia" Honore de Balzac, która wielki pisarz pisał lat...kilkanaście...

Powołując bohatera Lucjana,prostego prowincjusza,syna aptekarza, w jego podrózy do Paryżą,odsłania bezlitośnie mechanizmy funkcjonowania ówczesnej prasy,owczesnego społeczeństwa pełnego cynizmu i bezdusznie zatracającego tych,ktorzy maja inną wrażliwość.Styl języka jest bardzo kwiecisty,więc gratka dla tych co chca wzbogacić nie tylko swoja wiedzę o francuskim społeczenstwie poczatku XIXw. ale i swoj język.Polecam

[Coomer]

czytam wszystko jak leci

 

obecnie - traktat o łuskaniu fasoli

polecam!

[Majewska]

Ja od paru tygodni zaczytuję się Cobenem - mocne

[Monia74]

Abchazja... niewielkie państewko wciśniętę pomiędzy Rosję a Gruzję... Ma wszystkie atrybuty państwa: prezydenta, parlament, stolicę w mieście Suchumi. Na fali konfliktów, jakie przetoczyły się w latach 90-tych po terytorium byłego ZSRR, również Abchazja nie została oszczędzona. Reportaż Góreckiego pokazuje najnowsze dzieje narodu liczącego mniej więcej tylu ludzi, ile moje miasto, czyli ponad sto tysięcy osób. Lecz Abchazowie są dumnym narodem, świadomym swej integralności, gotowi bronić niepodległości.

Kaukaz to "kocioł', który co rusz wybucha. Z Suchumi do Soczi, gdzie za tydzień rozpoczną się putinowskie igrzyska, jest rzut beretem... Na olimpiadę car Władimir zbroi się, jak na wojnę. Sylwestrowy zamach w Wołgogradzie pokazał, że nie w sposób upilnować i zabezpieczyć każdy skrawek rosyjskiego terytorium. Czy Abchazja znów będzie na pierwszych stronach gazet?

[Tomek 72]

Właśnie skończyłem czytać " Inferno" Dana Browna  , myślę że jest to jak do tej pory najlepsza książka tegoż autora .

[rkaczmarek]

Wszystkim, którzy lubią marzyć polecam "Listę marzeń" Lori Nelson Spielman

[marder]

A ja polecam "Palmy na banderze" M. Borowiaka. Książka opisuje ciemne strony Polskiej Marynarki Wojennej, od odzyskania niepodległości do końca II wojny światowej. Nie jest to gonitwa za tanią sensacją, a raczej próba obalenia mitu mówiącego że wszyscy oficerowie i marynarze byli wcieleniem wszelakich cnót...

 

[Tomek 72]

Kolejna pozycja którą zacząłem czytać to "Gra o Tron " George Martina  , jest to książka dla wytrwałych bo 1 tom liczy przeszło 800 stron a  kolejny jeszcze więcej . Na podstawie tej książki powstał serial pod tym samym tytułem wyświetlany na HBO .

[hanick13]

Kolejna pozycja którą zacząłem czytać to "Gra o Tron " George Martina  , jest to książka dla wytrwałych bo 1 tom liczy przeszło 800 stron a  kolejny jeszcze więcej . Na podstawie tej książki powstał serial pod tym samym tytułem wyświetlany na HBO .

Serial jest super więc podejrzewam,że książka jeszcze lepsza - jak to z książkami bywa

[a ga ta]

Teraz o swoich książkach piszę na blogu,

Mogę polecić Lisa Genova "Motyl". Piękna poruszająca historia kobiety z chorobą Alzheimera o wczesnym początku. Ukazująca okrucieństwo postępującej demencji. Pokazuje jak choroba zmienia nie tylko osobę nią dotkniętą, ale całą rodzinę chorego.
Uważam, że powinna być omawiana przez wykładowców psychologii obok podręczników opisujących suche symptomy choroby Alzheimera.

[the]

Lew-Starowicz "O miłości"; rozmowy z nim są dla mnie ukojeniem, a pewne rzeczy widzę jaśniej. Wraz z nią polecam jego "O kobiecie', "O męźczyźnie", nawet, jeśli ktoś nie jest lub nie chce być w żadnym związku.

A w wannie poczytuję Kinga "Marzenia i koszmary", jego najlepsze opowiadania. Jedne lepsze, drugie ujdą

[Monia74]

Zaczęły się igrzyska, władimirowskimi zwane. W gorączce kibicowania sportowcom, warto szerzej spojrzeć na olimpiadę w Soczi. Olimpiadę, która pochłonęła nie tylko najwięcej pieniędzy w historii, ale także stała się przyczyną osobistych dramatów wielu mieszkańców Soczi. Z rozkazu Putina unicestwiono niepowtarzalny ekosystem - Nizinę Imertyńską...

O cudach nad olimpiadą napisał Wacław Radziwinowicz w "Soczi. Igrzyska Putina".

[Marcella13]

Jerzy Piilch "Moje pierwsze samobójstwo", doskonały ironiczny język, świetna satyra.Polecam.

[Monia74]

Tym razem coś lżejszego "Niebezpieczna fortuna" Kena Folletta.