934 odpowiedzi w tym temacie

[Yanika]

jeden światełka promień
otulił dzisiaj świat cały
zgasł już rozpaczy płomień
zagościł uśmiech mały...
i serce jak struna drgnęło
choć przez chwilę rozbrzmiało
tylko tego jednego pragnęło
tylko na to od dawna czekało...
teraz czas zrobi swoje
pomoże odzyskać siły
zabieram zabawki moje
cudowne dni się skończyły...

[Yanika]

co się z Tobą stało...kochany
dlaczego nagle takie zmiany
nie przynosisz kwiatów o poranku
nie parzysz kawy w naszym dzbanku
nie ma Cię obok gdy rano wstaję
już sobie z tym rady nie daję
ciągłe pytania- dlaczego,przez kogo
każdy poszedł swoją drogą...
śmierć uczuć zabrała mi Ciebie
dała nacieszyć,zostawiła w potrzebie
a teraz puste nieme ściany
wołają Twe imię kochany...
odbijają echem stukrotnie
patrzą z uśmiechem przelotnie
że jestem tylko ja i one
jakby do samotności stworzone...

[Yanika]

przez okno wpada jesienny promień
tańczy po ścianie otula ciało
a dusza pełna lirycznych wspomnień
uśmiecha się trochę nieśmiało
smutek narasta lato się skończyło
pustką straszą nagie drzewa
siwych włosów znowu przybyło
skowronek już rano nie śpiewa
za to wiatr hula w swym biegu
włosy potarga i zwieje
ustawi liście w szeregu
szyderczo się zaśmieje
jak starcy chylą się dni jesienne
zapadają powoli w otchłań ciszy
od stuleci tak samo niezmiennie
że nikt już tego nie słyszy...

[Yanika]

odleciały bociany i żurawie
cień dnia macki wyciąga
ranna rosa iskrzy się w trawie
domowe zacisze przyciąga
zapachem domowego ciasta
aromatem parzonej kawy
spokój błogi narasta
i człowiek jest ciekawy
ile takich pięknych chwil
spędzi przy kominku z rodziną
ile pokona jeszcze mil
zanim te chwile przeminą
zanim zrozumie sens życia
sens przyjaźni miłości
że nie ma nic do ukrycia
w swej godzinie szczerości...

[Yanika]

Gdzieś po drodze zapominamy jak wierzyć w jutrzejszy dzień....

[Yanika]

proszę o siłę w tej chorobie
co robić...czy ktoś podpowie
nie proszę o wyzdrowienie
proszę tylko o zrozumienie
cierpienia i słabości człowieka
a życie płynie jak ta rzeka
do przodu czyli do końca
proszę o promyk słońca
by ogrzać serca z kamieni
tych co w siebie zapatrzeni
proszę o lepszy świat
by nie opłakiwać strat
osób bliskich i kochanych
ludzi przypadkiem spotkanych
każdy zawsze o coś prosi
każdy w duszy cierń swój nosi
prośba prawie jak modlitwa
to myśli do Nieba gonitwa
ktoś je spełni ktoś na pewno
komu nie jest wszystko jedno...
nie proszę chyba o wiele
o spokój proszę w mym ciele...

[niunia125]

zajrzalam tu po raz pierszy pieknir piszesz....

[andzia12]

piszemy wiersze co słyszymi w uszach naszych.

[baba jaga]

Yaniko, jak zwykle piękny wiersz,bądź dobrej myśli, dla Ciebie...

[Yanika]

a kiedy słońce już zajdzie
w noc srebrem od gwiazd lśniącej
każdy odpoczynek znajdzie
od dnia i ulicy życiem tętniącej
bo nocą ucieczka jest możliwa
w sny tak realne i bezpieczne
że tylko cisza na nowo odkrywa
oazy spokoju i wyspy bajeczne.
Tylko nocą chowam strach
tylko nocą potrafię śnić
wychodzę wtedy na dach
i wtedy chce się żyć
bo księżyc złotą peleryną
okrywa moją duszę i ciało
aż czarne myśli przeminą
aby rano wstać się chciało...
Bo księżyc ma swoją moc
uśmiecha się milutko
świeci tak dla nas co noc
i śpiewa bardzo cichutko
kołysankę z szumiących drzew
aż zapiera w piersi dech
słychać też deszczu śpiew...
wstaje świt, co za pech...

[Yanika]

kiedy sen nie nadchodzi
tak jak dziś,nie chce przyjść
jakiś strach wtedy przychodzi
cicho siedzi, nie chce wyjść
kotłuje się i męczy po nocy
trwa to chyba od północy
miota jak dzikie zwierzę
w sen już dzisiaj nie uwierzę
okropne te noce bezsenne
kradną spokoju minuty bezcenne
czuję się jak z innej epoki
liczę barany i na niebie obłoki
a strach robi wielkie oczy
może tym sen zauroczy...

[Yanika]

zadumani, zamyśleni
że nasze życie
w śmierć się zmieni
w świecy blasku wspominamy
tych których kochamy
których nie ma obok nas
których nie zapomni czas
bo pamięć nie umiera
tylko pustka doskwiera
gdy odchodzą do Nieba
kiedy ich tutaj potrzeba.....

[Yanika]

kocham jednak świat
ale bez jego wad
bez wojen i śmierci
ziemia się nie kręci
kocham pory roku
bo dodają uroku
kolorami się mienią
a najpiękniej jesienią...
ludzi też można kochać
nad ich losem szlochać
że zniszczą ten świat
za niewiele już lat
nic nie zostawią z przyrody
ani kropli czystej wody...
kocham jeszcze ten czas
bo za chwilę nie będzie i nas...

[Yanika]

gotowa jestem już do drogi
pakuję swój plecak ubogi
bez picia i jedzenia
za to we wspomnienia
te miłe i te mniej...
śmiej się życie śmiej

[baba jaga]

zawsze tu chętnie zaglądam...

[Yanika]

to miło....

[Yanika]

a kiedy się w drodze pogubimy
tak bardzo, że nie da się iść
cóż wtedy biedni zrobimy
kto nam z pomocą może przyjść
a droga długa i kręta
raz w cieniu raz w słońcu
mała do życia zachęta
nie wiemy co jest na końcu
więc nie spieszmy się tak
za zakrętem jest bezpiecznie
i drogowy stoi znak
by zajrzeć tam koniecznie
za zakrętem już nic nie boli
biegajmy więc po łące do woli
i nie myślmy o czarnych dziurach
poszybujmy z głową w chmurach...
znajdźmy na to czas
chociaż jeden raz...

[baba jaga]

[Yanika]

jestem już sama,wiem to na pewno
dlatego jest mi wszystko jedno
czy noc, czy dzień
czy słońce, czy cień
tak jest, no i cóż
takie życie moje już
nowy dzień znowu wstaje
nikt ręki nie podaje...

[Yanika]

nie powrócę wiosną w życia wir
nie uchwycę barw pięknych dni
zapatrzona we własny świat
odnajdę wolność mych myśli
odnajdę sens zagubionych lat
i ścieżkę której szukam...
jeszcze się waham
choć tylko przez chwilę
ta groga ciszą spowita
o nic się już nie pyta...