Mam przepraszać że żyję ?? jeszcze cudem?? albo mój chłopak?? 
To twoim zdaniem on po Dpm cały spastyczny jak ma wsiąsć do autobusu?? z wózka?? a jak ma zrobić prawo jazdy mając zaburzenia równowagi?? Łatwo się każdemu wypowiadać nie będąc w naszej sytuacji :evil:
Nikt nie powiedział, że ON nie maja prawa do życia.
Nikt nikomu nie odbierał prawa do szczęcia, znalezienia partnera, potrzeby bycia z kim etc. Ale jeli nie znalazły się osoby, które mogły pomóc, a to od poczštku było wielce prawdopodobne (przynajmniej z mojego punktu widzenia i dotychczasowego doswiadczenia życiowego), to zamiast obrażac się na cały wiat i pretensji o brak zrozumienia chocišzby przeze mnie waszych potrzeb czy problemów zdrowotnych, szukała bym innego wyjcia.
Moze warto jednak komu zapłacić za to, żebycie mogli spedzić chwile ze sobš. Wiem, że koszty mogš być spore, ale czego się nie robi dla chwil spedzonych ze sobš. Jeli również takie rozwišzanie nie wchodzi w grę, jest jeszcze telefon. Ja z Piotrem możemy gadać 24 g/dobę za 15 zł miesięcznie. To coprawda nie to samo, co móc kogo przytulić, ale jesli nie można miec tego, co się chce, to tez jest jedno z rozwišzań. Można rozważać różne rzeczy - przeprowadzkę na stałe, dodatkowš pracę po to, żeby zarobic na bilet, albo niestety uzbroić się w dużo cierpliwoci i wierzyć, że jeli nie dzi to juz niedługo bedzie to w końcu mozliwe, bo znajdzie się dodatkowe zajecie pozwalajšce wynajšć powiedzmy jakiego studenta, żeby cię ewentualnie gdzie zawiózł, bo bedzie możliwoć zmiany miejsca zamieszkania itp. Przede wszystkim trzeba jednak liczyć na siebie a nie na innych i nie jest to z mojej strony żadna złoliwoć.
ja dobrze pamiętam w jakim byłaś stanie ,dobrze pamiętam też jakiej wymagałaś pomocy, w wywiezieniu cię choćby na papierosa 
