Jeszcze dzień wcześniej chciałam się podzielić zupełnie inna wiadomością z Wami ale nie znalazłam czasu i pewnie zrobiłabym to dziś albo wkrótce. No ale w życiu jak w kalejdoskopie, raz na wozie , raz pod wozem. Po mnie wczoraj przejechał tir i czuję się jak ścierka. No ale opowiem od początku. Wypłakałam wszystkie łzy i mogę wreszcie to zrobić. Trochę inną techniką ale mogę.
Cofnę się więc troche do tyłu. Niektórzy z Was wiedzą, że mam poważne problemy ze wzrokiem. Ci, co mnie nie znają myślą, że jestem zdrowa i sympatyzuje z Iponem. Chyba jestem na Iponie jedyną osobą z dysfunkcją wzroku i czasem Wam mówiłam, że specyfika tego kalectwa jest taka, że dziś jestem z Wami, a jutro już moge nie być. W związku z tym niedawno, będąc właśnie na chat wpadłam na rewelacyjny pomysł i od razu poczułam, że to jest właściwe i w mojej sytuacji niesamowicie celne. Postanowiłam uczyć się masażu leczniczego, bo przecież jest to nieliczny zawód spośród tych, które może wykonywać osoba niewidoma.
Zaczęłam szperać w sieci. Szkół uczących masażu wyrzuciło mi full ale uprzedzili mnie niewidomi masażyści z grupy Typhlos, że tylko nieliczne są właściwe i tylko po takich będę miała możliwość wykonywania zawodu w państwowych placówkach zdrowia , bo jak mówią, masażysta jak lekarz , dobry pomoże, kiepski zaszkodzi. W końcu dowiedziałam się, że najbardziej prestiżową szkołą jest Medyczne Studium Masażu w Krakowie. Placówka jest przystosowana dla osób niewidomych i słabowidzących , a jak wiecie ze mną było jeszcze wszystko ok więc tym bardziej żaden kłopot. Szkoła dzienna ale postanowiłam postawić wszystko na jedną kartę, gdyż od tego zależy moja przyszłość. Po rozmowie z rodziną zapadła decyzja, że wyjadę na 2 lata do Krakowa. Szkoła ma swój internat z basenem i szeroki dostęp do wszystkich dóbr kulturalnych Krakowa, a że sfera kultury jest bliska mojemu sercu to wiedziałam, że będę się tam czuła jak ryba w wodzie. Nie umiecie sobie wyobrazić mojej radości przedwczoraj kiedy to zadzwoniła do mnie Marzenka i po rozmowie telefonicznej w studium poinformowała mnie, że jeśli przejde pomyślnie egzaminy, testy i badania to zostane przyjęta. Radość o tyle większa, że koszt nauki jest tani, wręcz symboliczny i zwyczajnie mnie na to stać. Piszczałam razem z córką z radości. Z Marzenką zaczęłysmy marzyć o wspólnych eskapadach po Krakowie, o wieczorach pełnych pogaduch i w ogóle... euforia. Nie wiodło mi się zbyt dobrze w życiu ostatnio i nagle poczułam, że właśnie obieram właściwą drogę i coś pozytywnego zacznie się dziać. Nasz lekarz rodzinny, kiedy dawał mi wczoraj skierowania na wymagane badania pochwalił celny wybór i nadmienił, że pomysli nad utworzeniem w przychodni etatu masażysty, bo potrzebny. Tak więc miałabym pracę na miejscu. Rozumiecie moją radość? Godzinę później najpierw zobaczyłam błyski, potem w polu widzenia pojawił się jakiś fruwajacy czarny śmieć, który zasłaniać zaczął widok. Prócz tego przy każdym ruchu okiem przez chwilę widzę pływającą mgłę, która pozbawia spojrzenie ostrości. Widzę jak dawniej tylko w momencie gdy nieruchomieje moje spojrzenie i patrzę w jeden punkt. Gdy tylko spojrzę w bok, znów widzę ciemny cień i mgłę, która po chwili mija , by pojawić się sekunde później.
Ja wiedziałam, że kiedyś to nastąpi, bo już 5 lat temu przestałam widzieć prawym okiem i kilka operacji nie pomogło. Łudziłam się jednak, że jeszcze trochę czasu mam. W poniedziałek jadę do okulisty ale już przez telefon powiedział znając dobrze mój przypadek, że pewnie rozpada sie ciałko szkliste i siatkówka się odwarstwia. Raczej nie ma już szansy cofnąć i małe szanse by to zatrzymać. Jeśli jednak odwarstwienie będzie małe to może laser pomoże na chwilę. Pomoże o tyle, że może jeszcze jakiś czas będzie tak jak dziś. Nie jest już dobrze, ale jeszcze mogę funkcjonować samodzielnie. Chcąc jednak taki stan utrzymać muszę zaprzestać wszelkich prac wysiłkowych. Jeśli choć tak będzie los łaskawy wtedy bez zastanawiania zacznę sie uczyć w Krakowie. Jeśli jednak wkrótce utracę wzrok muszę najpierw nauczyć się żyć w ciemności. Nie wiem czy mi się to uda, nie wiem czy psychicznie sobie poradzę. Czuje sie juz teraz tak przerażona, że tylko płakać mam siłę. Ale mówią, że jestem silna więc nie wypada inaczej. Będę więc dzielna. Zaakceptowanie tej sytuacji zajmie mi trochę czasu. Muszę się jednak pochwalić, że wbrew opiniom różnych ludzi uparłam się i jeszcze widząc całkiem dobrze postarałam się o dofinansowanie z PFRONu i mój komputer od pół roku jest udźwiękowiony i przystosowany do pracy dla osoby niewidomej. To nie jest łatwe ale ja już nauczyłam się pisania metodą bezwzrokową , 10 paluszkami i już umiem przy wyłączonym monitorze obsługiwać pocztę, pisać i wysyłać maile, a także odbierać i czytać. Teraz muszę nauczyć się obsługi GG i forum, choc go jeszcze nie testowałam i nie wiem na ile jest przyjazne dla współpracy z Window Eyes. Póki co patrząć nieruchomo w monitor piszę sobie i widzę ok ale nie chcę męczyć oka więc lada chwila przechodzę na obsługę bezwzrokową. O chat moge zapomnieć , z tego co wiem, z obsługą chata jest kłopot ale może kiedyś nauczę się i tam zaglądać. To wszystko jednak potrwa, a tymczasem muszę zniknąć. Będę zaglądała na forum i korzystała z poczty ale to tyle na dziś. Już nie pojadę do Rept ani pewnie gdziekolwiek , przynajmniej póki się nie pozbieram. Może za jakiś czas pojawię się ale pewnie będę inna, cichsza no i nie wiem jak sobie z tym wszystkim poradzę i jak ponownie odnajdę sie wśród Was, bo juz nie będę niezależną, zwariowaną Jolą. Będę potrzebowała pewnie pomocnej dłoni i waszych oczu.
Tak Was pokochałam i dzięki Wam przez ostatni rok moje życie było o wiele szczęśliwsze. Nie zapominajcie o mnie bo mi chyba serce pęknie. Wciąż Was potrzebuję i to bardziej niż kiedykolwiek. Nie bardzo mam teraz siły na to, by pisać każdemu osobno, czemu zniknęłam i by prowadzić rozmowy telefoniczne i wyjasniać więc piszę tu, byście wiedzieli, że nie olałam Was tylko z przyczyn technicznych chwilowo musze być away... Na razie moge odczytywać smsy ale naprawdę nie wiem co będzie jutro. Priorytetem jest dla mnie teraz ta szkoła więc będę się starała utrzymać obecny stan, by zdążyć się tam zaklimatyzować i poznać teren. Dlatego będę teraz żyła bardzo ostrożnie i zjazd byłby zbyt duzym obciążeniem bo wiecie jak jest...
Znów sie rozpisałam no ale co mi pozostało.
Najbardziej dobiło mnie to, że dzieje się to akurat teraz, kiedy otworzyły się przede mną możliwości. To okrutne i wredne ale że sprawiedliwości nie ma na świecie to my to wszyscy dobrze wiemy. Wy także dźwigacie swoje dramaty, o których pamiętam. I pamiętajcie... jeśli już zobaczycie mnie w postaci dwóch lasek [ no ja i ta biała..
] to jak będę w jakimś ciuchu wygladała zagrubo to macie mi powiedzieć!!! Tak troche żartobliwie kończę, by Was nie przytłaczać. Ślepota to specyficzne kalectwo i wymaga nauki życia od podstaw. Chyba tylko w seksie nie będę musiała się szkolić hihi
Będę myślami z Wami moje kochane Iponki, a wy trzymajcie kciuki bym jeszcze choć z dwie wiosny zobaczyła. Tyle by mi starczyło abym się nauczyła masażu...
wasza Ayla
Ps. Ale się też długo nacieszyłam stałym netem fiu fiuuu aż 6 dni.
. 
