119 odpowiedzi w tym temacie

[Kiciuś]

A u mnie zawsze na odwrót bywało, wielu chciało kochać, ale tylko ciało, lecz duszy żadnemu już się nie chciało

Jeśli się na prawdę kogoś kocha i szanuje to nigdy się tej osobie nie wspomni żadnej choroby bo jak się kogoś kocha to pragnie się szczęścia dla partnerki/partnera zarówno tego fizycznego jak i duchowego.

Użytkownik kuba edytował ten post 02 wrzesień 2015 - 10:19
zmniejszony cytat.

[Kicia]

Tommy - nigdy nie mów "nigdy"! - bo wszystko jest możliwe... Wystarczy, że uwierzysz i będziesz do tego dążył

[Valeska]

Teraz chcę zmiejszyć moją wadę wymowy(wiem że nie zaśpiewam nigdy)ale zawsze może być lepiej. Właściwie ten weekend pokazał że to jest do osiągnięcia

 

Jeżeli może być lepiej to na pewno warto, ja np. nigdy w życiu nie nauczyłam się wymawiać "r" i pewnie już mi się nie uda, chociaż niektórzy mówią że mi to pasuje.

 

Jeśli się na prawdę kogoś kocha i szanuje to nigdy się tej osobie nie wspomni żadnej choroby bo jak się kogoś kocha to pragnie się szczęścia dla partnerki/partnera zarówno tego fizycznego jak i duchowego.

 

To by było zbyt piękne, bo życie pełne jest stresów i nieciekawych sytuacji. Czasem moża powiedzieć o jedno słowo za dużo, nawet nie mając złych intencji, no ale jak mówą słowo się rzekło i w pamięci na zawsze zostanie.

[__ANIOLEK__]

Tommy mam nadzieję, że mi wybaczysz to odświeżenie cytatu. Po prostu w takiej sytuacji nie mogłam przejść koło tego obojętnie:

Ludzie, piękna dusza to jeszcze za mało, aby ktoś kogoś pokochał. Ci, którzy mnie znają z reala, wiedzą jaką mam wadę wymowy. I teraz, uważam,  że zawsze przegram(może to nie właściwe słowo)  z tym, który mówi dużo. 

Od samego początku nie pasowało mi to słowo "przegram", drażniło mnie, a najchętniej to bym je wywaliła z całości i byłabym o wiele szczęśliwsza. Dla mnie osobiście nigdy nikt nie jest przegrany i dzisiaj z perspektywy czasu cieszę się, że te słowo blednie i traci na swojej sile. Bo prawdziwa przegrana jest w naszych głowach!!!! I tam wszystko ma swój początek i koniec ..., amen.

Tommy dla mnie nigdy nie byłeś i nie będziesz przegranym. Ty wygrywasz i niech nigdy nie zabraknie Ci siły, wytrwałości i determinacji. Każde słowo przybliża Cię do marzeń, planów, a może i gwiazd.

Z całego serca kibicuję Ci i trzymam kciuki, (choć pewnie w tej sytuacji, gdy wystukuję te słowa na klawiaturze jest nieco trudniej ...). Pozdrawiam, M.

 

Dla Ciebie :*

[Valeska]

Wszystko to piękne i budujące, ale w takim razie dlaczego pośród NAS niepełnosprawnych jest aż tak wielki odsetek osób samotnych? Przypadek? Chyba że jesteśmy singlami bo lubimy... A może w naszym społeczeństwie w dalszym ciagu brakuje tych szlachetnych "miłośników dusz".

[karollina78]

Wszystko to piękne i budujące, ale w takim razie dlaczego pośród NAS niepełnosprawnych jest aż tak wielki odsetek osób samotnych? Przypadek? Chyba że jesteśmy singlami bo lubimy... A może w naszym społeczeństwie w dalszym ciagu brakuje tych szlachetnych "miłośników dusz".

"miłosników dusz" podoba mi się to stwierdzenie.

Jak byłam pełnosprawną kobietą to zawsze mówiłam : przyciąga mnie wygląd a zatrzymuje osobowość. To prawda co mówią, że punkt widzenia zmienia się z punktem siedzenia, bo teraz przyciąga mnie osobowość, nie parze już tak płytko jak kiedyś

Ale człowiek jest wzrokowcem więc nie dziwmy się, że jak ma do wyboru piekną/ego pełnosprawną/ego a piękną/ego niepełnosprawną/ego  to wybierze tą pierwszą opcje.

[tomaszek]

Niewidomi nadrabiają słuchem, węchem no i zostaje jeszcze zmysł dotyku.

zresztą niewidomi często maja wyostrzony słuch.

[Valeska]

aż prawie 80% rodziców nie zaakceptowałoby niepełnosprawnego partnera/partnerki dla swojego dziecka. (Na marginesie, skąd taka niechęć się bierze?)

 

Chyba dlatego, że dla rodziców dziecko (nawet zdrowe) i tak zostanie dzieckiem, więc gdy jego wybory są dla nich niezrozumiałe i nie mieszczą się w kategoriach ich tzw. zdroworozsądkowego myślenia, uważają, że to jakieś nieporozumienie, że ta druga osoba czyli ON, omotała go w jakiś dziwny sposób, czy też wzięła na litość, bo jeżeli w danej rodzinie wszyscy są zdrowi, więc co nagle mogło uderzyć do głowy takiemu nieszczęśnikowi, że zdecydował się związać z kaleką. Niestety, w rodzinach gdzie geny są krystalicznie czyste często brakuje empatii.

 

że dużo łatwiej to facetowi ON jest znaleźć zdrową partnerkę, jak dziewczynie ON znaleźć sprawnego faceta - wynika to z tradycyjnego podziału ról w związku - to facet ma zarobić na dom, a żona ma zająć się domem i urodzić dziecko. Tylko pojawia się kłopot i dylemat w momencie, kiedy choroba powodująca niepełnosprawność jest dziedziczona...

 

Też mi się wydaje, że facetowi jest łatwiej, chociaż jak rozmawiałam z niepełnosprawnymi facetami, to oni akurat uważają, że kobiecie i to z tej właśnie przyczyny, którą wymieniłeś czyli zbudowanie domu, utrzymanie rodziny...itp. A gdy wiąże się to z dużą niepełnosprawnością fizyczną, to niestety ktoś taki nie spełni się w swojej roli. Patrząc z mojego punktu widzenia, kobieta ON też nie ma łatwo, szczególnie gdy jej niepełnosprawność jest widoczna i psuje cały wizerunek, bo przecież to od kobiety wymaga się nienagannej aparycji, żeby zdrowe i ładne dzieci rodziła. Więc gdy jeszcze jej ułomność jest dziedziczna, to staje się praktycznie bez szans. Pamiętać jednak należy, że choroby dziedziczne przenoszą również mężczyźni i wtedy nawet uroda kobiety nie pomoże.

 

ale też są i ON chowane pod kloszem, które potem są wiecznie niezadowolone ze wszystkiego i wszystkich, roszczeniowi zrzucający wszystkie swoje niepowodzenia na karb swojej ułomności.

 

To ciekawy przykład, bo wielu takich roszczeniowych się spotyka. Nieraz osoba ON pyta: "czy na pewno chcesz mnie takiego jakim jestem?". A gdy pada szczere zapewnienie, że tak, bo bardzo mi na Tobie zależy a Twoja choroba nie jest dla mnie przeszkodą...itp., to wtedy taka osoba często zaczyna stawiać warunki, typu chciałbym się do Ciebie wprowadzić, najlepiej już teraz. Jakie masz mieszkanie? Czy dobrze gotujesz? Czasami odnosi się wrażenie, że taki facet chce przejść od jednej matki pod skrzydła drugiej, ale tylko dlatego, że z wiadomych przyczyn ta pierwsza wszystkiego mu dać nie może. Trudno powiedzieć czy rzeczywiście taki ktoś ma złe intencje i chce tylko wykorzystać. Może po prostu potrzebuje bliskości i chciałby dać wiele, ale choroba czy też niepełnosprawność rujnuje te marzenia, w końcu nie bez powodu pyta czy chcesz mnie takiego jakim jestem...

Natomiast żeby zrzucać wszystkie niepowodzenia na karb ułomności, niekoniecznie trzeba być chowanym pod kloszem. Osoby takie jak MY jednak o wiele częściej są doświadczane przez los i to od najmłodszych lat. A to każdy potencjalny partner NAS odrzuca, a to do żadnej pracy NAS nie chcą. Czy to jakieś fatum? Chyba nie, bo przecież wiadomo co jest tego przyczyną. Ja również jestem zdania, że gdybym była zdrowa, to każda praktycznie sfera mojego życia wyglądała by zupełnie inaczej.

 

(patrząc czasem na nasze randki można odnieść wrażenie, że sporo osób - obu płci nie powinno mieć problemu ze znalezieniem partnera)

 

Ależ oczywiście, nawet zdrowi nie raz mogą pozazdrościć NAM urody, bo chory wcale nie musi oznaczać brzydki, tylko że zdjęcie to zaledwie jeden kadr i nikt raczej nie wstawi takiego, na którym wygląda niekorzystnie. Rozmawiałam kiedyś z osobą, która często bywa na zlotach IPONU i według niej 30% osób które tam bywają, to osoby zupełnie zdrowe. Coś ich widać przyciąga na te zloty, może miła atmosfera, może to, że pośród ON czują się bardziej atrakcyjni i pewni siebie...Część z nich to zapewne opiekunowie, ale podobno są też i tacy którzy przyjechali, bo po prostu chcieli tam być i żadną ujmą dla nich nie jest integracja z niepełnosprawnymi. Oby takich osób było jak najwięcej i to nie tylko na zlotach.

Użytkownik kuba edytował ten post 15 listopad 2015 - 19:30
Poprawa przecinków, literówek

[karollina78]

Valeska niektórych zdrowych kręci niepełnosprawność, dla mnie to zupełnie niezrozumiałe jak może kręcić kogoś to, że nie mam nogi, szok, no ale ludzie są różni, oj bardzo różni o tym właśnie przekonałam się gdy stałam się ON.

[__ANIOLEK__]

Niestety to, co piszesz Karolina jest prawdą. Tylko zanim dojdzie do "kręcenia", górę bierze ogólna ciekawość, czyli jak to jest być, funkcjonować i żyć z osobą niepełnosprawną. Jest to dość irytujące, bo pomimo mniejszej sprawności niczym innym się nie różnimy. Tak samo, jak inni - po swojemu myślimy i czujemy, tylko wrażliwość wydaje się być nieco większa...Stąd i reakcja taka, a nie inna.

[__ANIOLEK__]

Wszystkie wypowiedzi Wasze krążą pomiędzy ciałem a wyglądem zewnętrznym. Dlatego muszę postawić Wam pytanie:
Czy Człowiek to tylko ciało?

Tak to już jest, że tak się to przeplata. Od narodzin dotykają, badają i sprawdzają nam Nasze ciała. Bo tam, gdzie zdrowe ciało zdrowy i jego duch. Człowiek to ciało, w którym jest serce. I ciało i serce bez siebie wzajemnie nie przeżyją. Jesteśmy jednym wielkim splotem zależności, najważniejsze zawsze w tym wszystkim widzieć człowieka. Takim, jakim jest, a nie takim jakim sami chcielibyśmy go uczynić.

[the]

odruchowo chciałabym się zgodzić z tezą postawioną w tytule tego wątku dyskusji, ale nie mogę, bowiem wbrew wszelkim teoriom, integracji i tolerancji sama po sobie wiem, że wygląd ma znaczenie dla innych. piszę o tym w kontekście nie odrzucenia mnie, ale przeze mnie. nie chodzi o miłość, a o dawny kontakt - realny, na co dzień, nie zdjęcie czy komunikator - z kimś, z kim źle się czułam, bo jego wygląd mnie po prostu straszył.

dziś się tego wstydzę, ale nie mogłam tego przemóc na tamten czas. dlatego rozumiem, że czasami niektórzy ludzie mogą nie akceptować innej fizyczności ON, a wtedy nie ma mowy o poznaniu duszy i myślenia innymi kategoriami.

 

człowiek to nie tylko ciało, to przede wszystkim umysł. ciało to taka okładka, przez nas nie wybrana; co najwyżej możemy ją zmieniać wg woli i możliwości.

Ja również jestem zdania, że gdybym była zdrowa, to każda praktycznie sfera mojego życia wyglądała by zupełnie inaczej.

- od zarania dziejów mojego życia zastanawiam się, czy tak jest. ostatnio doszłam do wniosku, że byłabym jeszcze gorszą suką, gdybym była pełnosprawna. i wcale nie uważam tego za złe, ale za fakt.