W myśl art. 134 Kodeksu pracy każdemu pracownikowi, jeśli jego dobowy wymiar czasu pracy wynosi co najmniej 6 godzin, przysługuje prawo do wliczanej do czasu pracy przerwy trwającej co najmniej 15 minut. Każda osoba niepełnosprawna, niezależnie od powyższego uprawnienia oraz stopnia niepełnosprawności, ma ponadto prawo do dodatkowej przerwy w pracy, której wymiar wynosi również 15 minut i jest wliczany do czasu pracy.

Uwaga!
Jeśli pracujesz co najmniej 6 godzin dziennie, przysługuje Tobie łącznie 30 minut przerwy wliczanej do czasu pracy. W sytuacji, gdy pracujesz w niepełnym wymiarze czasu pracy poniżej 6 godzin dziennie, przysługuje Tobie prawo tylko do 15 minutowej przerwy wynikającej z ustawy o rehabilitacji.

Zgodnie z ustawą o rehabilitacji, dodatkową przerwę można wykorzystać na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek, jednak to pracownik sam decyduje, na jaki cel ją wykorzysta i jak ją sobie zorganizuje. Pomimo określenia w przepisach ogólnego przeznaczenia tej przerwy pracodawca nie ma praktycznie żadnej możliwości kwestionowania sposobu jej wykorzystywania przez konkretną osobę. Istotny jest tutaj tylko fakt, że przerwa ta nie może być dzielona, natomiast można ją połączyć z przerwą wynikającą z Kodeksu pracy, co w sumie da 30 minutowy czas wolny.

Uwaga!
Ustawa o rehabilitacji nie wymaga od osób niepełnosprawnych spełnienia jakiejkolwiek przesłanki uprawniającej do korzystania z dodatkowej przerwy w pracy. Należy jedynie podkreślić, że prawo do niej powstaje z dniem uprawomocnienia się orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.


Podstawa prawna:
1. Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, Dz.U. z 1997 r. nr 123, poz. 776 z późn. zm., art. 17.
2. Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks pracy, Dz.U. z 1974 r. nr 24 poz. 141 z późn. zm.