Jestem tez osoba samotna, jednak te swoja samotnosc odbieram jako dar, lubie byc sama ze sobą, rozmyslac, zaglebiac sie w siebie, miec czas dla siebie, samotnosc jest dla mnie radoscia, rozwija mnie, daje szczescie...i wierze,ze czemus sluzy jesli zostala mi dana i zadana zarazem
Jestem samotna ale nie czuje sie osamotniona. Zdarzaja sie osoby, ktore nigdy nie sa same, a jednak czuja sie osamotnione i skarża sie podobnie jak mezczyzna znad sadzawki Betesda "Panie nie ma człowieka" Nie mam człowieka, który by się o mnie troszczył, wysłuchał, był gotowy mi pomoc, stawic się za mna, poswiecic czas...Osamotnienie, to karykatura samotności, taki rodzaj samotności staje się ciezarem, nieznośnymi bolem, a zycie traci swój smak i sens. W osamotnieniu człowiek gorzknieje, zamyka się w sobie, jest udręczony.
To nie samotność jest problemem ale jej wynaturzenie- osamotnienie. Na osamotnienie chyba jest jedyne lekarstwo: " "Czujesz się osamotniony? Postaraj się odwiedzić kogoś, kto jest jeszcze bardziej samotny".
Nie ma sensu poddawac się melancholijnym uczuciom- ale moze warto pochwalic kogos, ofiarowac slowa miłości, wziac w obrone przed niesprawiedliwymi atakami, uśmiechac się do tych, do których już nikt sie nie uśmiecha, pocieszac, dawac, akceptowac, jak mawiał brat Albert Chmielowski "... być jak chleb, który dla wszystkich leży na stole, z którego każdy może kęs dla siebie ukroić i nakarmić się, jeśli jest głodny"
Pewna kobieta, która cale zycie była szczesliwa, zapytana o tajemnice swojego szcescia odpowiedziala- zawsze mialam świadomość,ze jestem potrzebna ludziom nawet wtedy, kiedy nikt mnie o te pomoc nie prosil.
I tak na koniec pytanie „ Co robimy- nie żeby się drugiemu podobac, ale żeby mu pomagac?
Zycze Tobie Osamotniony (a) owocnej samotności, świadomości,ze jestes potrzebny(a) ludziom i spotkania człowieka,który pojdzie za Toba, przytuli, któremu będziesz mogl(a) powiedziec ,jestem szcesliwa (y) ze Cie mam.
a zapomnialam.. warto ten filmik obejrzec jesli komu sie wyjatkowo ciezko i beznadziejnie
