20 odpowiedzi w tym temacie

[alojzik]

ups :!: :!: :?: :?: ... to się porobiło.. :cry: :cry:
Ktoś musiał Ci bardzo zaleźć za skórę ...

[marder]

Kubuś czy pomyślałeś, kim bylibyśmy bez tej walki? Bez owych zagrożeń i przeciwności? Sądzę że jedynie godnymi pożałowania sybarytami, nie ceniącymi tego co mają... Gdy musimy coś wywalczyć, to nie dość że cenimy to wyżej, mamy też z tego ogromną satysfakcję (gdy nam się uda). Jeśli zaś chodzi o przykład ze szpitalem, to występuje on endemicznie, tylko w byłych demoludach, a i to nie we wszystkich.

[Gocha Kuzan]

Tak Kubusiu zgadzam się to jest walka- ale wiesz co ja wole walczyć niż się poddać- bez walki życie byłoby wegetacją....cdn

[Gocha Kuzan]

Qubusiu słoneczko kochane pierzasta ma rację a powiem tak nigdy nie jest tak źle by nie mogłobyć gorzej- nie ma tego złego coby na dobre nie wyszło, jutro zaświeci słońce. I pamiętaj nie jesteś sam są z Tobą iponki!

Nie wiem misiaQ skąd takie nastawienie u Ciebie, ale wiem jedno- Nigdy nie nalezy tracić nadziei bo ona wciąż rozkwita!
Czasem tylko pzysłaniają ją chmury dlatego jej nie wdzimy...


POZDRAWIAM :-P

[Katarzyna]

Kuba!!!!
Wydaje mi się, że nie można tak patrzeć na życie! Przecież wszystko można by podciagnęc pod walkę gdyby tylko się chciało- to jakaś okropna gra słów i przekręcanie pesymistyczne świata. Mógłbyś powiedzieć, że jak jesz to też walczysz z kotletem na talerzu-, ale czy o to chodzi?
Problem tkwi w ludziach; owszem zdarza się jeden z drugim maniak prześcigający się w pracy, czy w szkole o jakieś pierwszeństwo w chory sposób, ale przecież współzawodnictwo (to zdrowe!) i wyścig ma czasami dobrą stronę: a chyba najzdrowsza walka to ta z samym sobą - jeśli oczywiście prowadzi do czegoś konstruktywnego.
Myślę, że na szczęście większość ludzi nie traktuje zabawy z rówieśnikami, występów w Domu Kultury, dyskoteki, czy pracy jako pola do walki- a rzeczywistość tworzymy my, więc nie daj się, i rozejrzyj dokoła.
Jakby co to ja się mogę przyjaźnić pokojowo

[rrybka]

Katarzyno 4 razy powtórzony post to jeszcze nic strasznego :-D :-D :-D mnie zdarzyło się powtórzyć post 13 razy i nie wiem jak to się stało.... więc głowa do góry, nie przebiłaś rrybki hehehehe.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Kuba skąd tyle psymizmu... ??? Mam nadzieję, że to tylko chwilowe.

Próbujmy przystosować się do życia, bo ono do nas się nie przystosuje. /Monteskiusz /
Życie jest jak gra w szachy, gdzie za przeciwnika ma się los, ale ważne jest by ostatni ruch należał do ciebie."
/Tadeusz Dwornik/
Trzeba, żebys żył dla innych, jeżeli chcesz żyć dla siebie.
/Seneka/

W życiu chodzi o to, by być trochę niemożliwym. /Oscar Wilde/
:-D :-D :-D :-D Zapewniam, że łatwiej się żyje....

[rrybka]

Kubusiu wrócę do tematu (może troszkę wywołana przez Asię do tablicy), bo wiesz...
Życie jest walką, to prawda. Tylko to co opisałeś walka o byt rodziny jest walką przyjemną. Jednak każdy dojrzały do zycia człowiek wie, że dobra materialne potrafią ułatwić życie, uprzyjemnić je, ale szczęścia nie dadzą. Cóż znaczą dobra materialne bez zdrowia, albo cóż znaczy zdrowie, majatki bez przyjaciół, bez bratniej duszy, która będzie z Tobą dzieliła każdy dzień...
Chcę inaczej spojrzeć na tę walkę, bo popatrzcie jak cudną walką jest życie i jakże cudną człowiek ma naturę, że pomimo przeciwności tę walkę podejmuje.

:" Życie jest grą-zagraj w nią Tak pisała Matka Teresa...
Tak sobie kurdę myślę, że nie zaszkodzi zagrać. Oby tylko los nie był ciągle złosliwy

Myslę, że nawet złośliwy los nie przeszkodzi w tej grze.
Jakże często zdarza się, że z dnia na dzień odwraca nam się zycie do góry nogami... siadamy na wózek inwalidzki iiiiiiii po chwili udręki i smutku(bez tego ani rusz) przystosowujemy się do nowych warunków. Bywa, że metodą prób i błędów uczymy się żyć w tym odmienionym życiu. Czasami upadamy na duchu i wydaje się nam, ze to bezsensowna walka, że nie mamy już siły, a jednak natura ludzka nie pozwala nam leżeć bezczynnie, podnosimy się z upadków.
I cóż widzę dzisiaj, doświadczając życiowych upadków i wzniesień... nade wszystko z przeciwnościami losu musimy poradzić sobie sami. Bliscy, rodzina, przyjaciele pełnią ważną pomocową rolę, ale jeśli nie poradzimy sobie sami ze sobą, to nikt nam nie pomoże. Bywa że bliscy zawodzą... dlaczego? Może kochali nas zbyt mocno, może ich świat razem z naszym odwrócił się do góry nogami, może to im należy pomóc odnaleźć się w odmienionych warunkach, może trzeba wzajemnie sobie wybaczyć... siła człowieka zależy od zdolności wybaczania i od chęci podejmowania walki i tej życiowej gry. Podejmujemy walkę, która z doświadczenia już wiem, że nie jest ostatnią...
O nie, za moment możemy dowiedzieć się, że trawi nas nieuleczalna choroba i znów w pierwszej chwili wydaje się nam, ze już odebrano nam szansę walki, czy też równej, uczciwej gry... a jednak walczymy i gramy dalej, nie poddajemy się. Staramy się żyć w miarę normalnie, łapać chwile szczęścia i cieszyć się z tego co mamy;)))
Dzisiaj podziwiam tę naszą ludzką naturę podejmującą nieustannie walkę, czy grę, pomimo złośliwości losu.
A zatem, WALCZMY lub GRAJMY, jak zwał tak zwał, ale zyjmy i łapmy te chwile szczęścia, które dają się złapać.
Pozdrawiam.

(Jesli uda mi sie to wkleić, to będzie 8 próba.... hahahaha przyznajcie, że potrafię być uparta :-D :-D )

[rrybka]

Hurrrraaa!!!! Udało się!!! :-D :-D :-D :-D :-D

[AisA]

Na wstępie (cmok) dla rrybki :-))))

A co do tematu poruszonego przez Kubę.
Czsami czuję się tak jak On , mam dość nieustannej pogoni i zdobywania wszytkiego tego , co w życiu może powinno przyjść koleją rzeczy . Może mi się tak wydaje , ale ja zawsze musiałam we wszytko włożyć masę pracy i wysiłku , a tym bardziej szlag mnie trafiał , bo widziałam ,że innym przychodzi wszytko tak łatwo ... ale wiem , że to nie prawda . Człowiek jak chce się zdołować, to potrafi sam to zrobić najlepiej .Ale tak jak piszecie ... może bez tego życie było by monotonne i naprawde do niczego :-)

[Maskotus]

A ja Tobie Kuba powiem tak: Jak wszyscy wiemy człowiek jest stworzeniem stadnym. Jak w każdym stadzie tak i w ludzkiej społeczności, każda, jednostka ma swoje miejsce, lecz cały czas ktoś czyha na nasze stołeczek Podobnie my, też bezustannie dążymy do osiągnięcia jak najwyższej pozycji, rzecz jasna kosztem kogoś innego. I tak oto wygląda drabina po której wszyscy się wspinają. Po prostu tak nad stworzyła matka natura.
Pozdrowionka "Czerwony Bracie".
HOWGH(ok)

[rrybka]

(cmok) Asiu i dzięki (cmok)

Maskotku drogi troszkę się z Tobą nie zgadzam... pracując na różnych stanowiskach i wśród różnych ludzi, nie czułam by ktoś czyhał na moje miejsce. Ale spotykam się często z podobnym rozumowaniem jak Twoje i myślę, że taka podejrzliwość w kontaktach interpersonalnych, doszukiwanie się wokół niecnych zamiarów jest jedną z ważnych przyczyn choroby środowisk społecznych, w których przyszło nam żyć. Już kiedyś mówiliśmy, że są wśród ludzi "parapety" ale jednak wierzę, ze jest to nieliczna grupa, chociaż jakby rozszerzająca swoje obszary działania...
Ale może to my sami tworzymy taką atmosferę podejrzliwości... my to znaczy ludzie, cos się z nami porobiło(!!!), a może to trudne czasy w jakich przyszło nam żyć zmieniły naszą mentalność i podejście do współpracowników... nie wiem co sprawiło, że straciliśmy ufność do siebie wzajem, ufność w człowieka i do człowieka.
Jednak wolę mieć wiarę w szczerość otaczających mnie ludzi, może nawet czasami dostaję w za to w tyłek, ale jednak przyjemniej się żyje nie dopatrując się w innych złych intencji. Powiem coś jeszcze, mam wielu przyjaciół i kiedyś nawet były sytuacje, że zawiedli... wówczas wyjaśniliśmy sobie to co między nami zaszło brzydkiego, znajomości nie przerwaliśmy ii teraz jesteśmy prawdziwymi przyjaciółmi. Czasami ludzie zachowują się nieodpowiednio, wkrada się w ich zachowania zazdrość o osiągnięcia drugiego człowieka, ale wyjaśniając sobie te ludzkie niedoskonałości można je eliminować... każdy z nas jest tylko człowiekiem i każdemu może się zdarzyć popełnienie jakiegoś błędu, a nawet czasami w każdym z nas zaiskrzy jakaś iskierka podejrzliwości, czy złośliwości... ale do drobnych niedoskonałości ludzkich nie należy przywiązywać wielkiej wagi.
Cieszmy się, że jesteśmy wśród ludzi....
:-D :-D :-D :-D :-D :-D :-D :-D :-D :-D :-D :-D :-D

[Maskotus]

Bo Rrybka nigdy nie tonie a Pluszak jaknamoknie to leci prosto na dno.
;P

[rrybka]

Pluszaczku rrybka często pływa tuż przy dnie i zapewniam odbija się od dna i wypływa znów bliżej powierzchni tylko i wyłącznie z przeogromnej chęci do podejmowania zyciowej gry... hehe złapię Cię na dnie jak tam upadniesz, bądź spokojny, nie pozwolam tonąć znajomym i przyjaciołom!!!! :-D :-D :-D :-D :-D :-D :-D :-D

(cmok)

[AisA]

Rrybko moja .... maz niesamowite szczescie :-) Jak juz wczesniej napisalam rozumię Kubę a teraz powdziwiam Ciebie i Twoich przyjaciół. Jest to naprawde niesamowite, że osoby , które kiedyś popełniły błąd sprawiły nam przykrośc mogą stać sie najlepszymi przyjaciółmi.W wiekszości przypadków , które ja znam odbywa się to w następującym scenariuszu :

Jest sobie 2 przyjaciół jeden podkłada świnię drugiemu - za co - a ze zwykłej zawiśći , zazdrości i innych czynników niekoniecznie pochlebnych. I co potem się dzieje osoba skrzywdzona cierpi , ale wyciąga ręke do pseudo " wtedy przyjaciela , ale ten buntuje się .Reaguje agresją - no przecież zrobił źle i teraz musi sie do tego przyznać itd... a nie wszytkich na to stać i wtedy się zaczyna !!!!!


Reasumująć - Co ma zrobić taka osoba, która cały czas otrzymuje " kopy " od życia . U ciebie Rrybko widze , że się wszytko przeplata - jest źle ale potem lepiej , dobrze , fatalnie , fantastycznie itd.....
A jakie ma mieć podejśćie do życia osoba , której życie wygląda tak :
może być, pogorszyło się , mam doła, źle , fatalnie , mam dość, koszmar..... idę się powiesić....
Czy na przekór wszytkim i wszytkiemu ma być ciągłym optymistą?

Na koniec by nie zdołować samej siebie :-)
A czym się rożni optymista od pesymisty - tym że pesymista powie
" nie może być już gorzej"
A optymista :
" oj może , oj może "

[rrybka]

Asiu to nie tak...

po 1. Nie wymagam od ludzi przyznania się do winy, przepraszania mnie i chyba właśnie to sprawia, że mam tylu przyjaciół. Ja wiem kto zawinił i jeśli z tą osoba przegadam problem to ona tez wie... ale zazwyczaj w kontaktach międzyludzkich wina rozkłada się na obie strony. Poczucie winy niszczy przyjaźń i nawet znajomości, a zatem rozmawiając z ludźmi staram się nie obarczać ich winą, szukam tez win w sobie i o tym mówię. Staram się zawsze podkreślać, że jesteśmy tylko ludźmi i trzeba umieć wybaczać innym i sobie...

po2. To prawda, iż często czuję się szczęśliwą osobą, ale nie dlatego Asiu, że u mnie jest tak ok. Niektórzy moi znajomi dziwią się, ile tych życiowych kopniaków mogę jeszcze znieść... Moja droga dziś, kiedy straciłam pracę i wszystko to w czym mogłam się spełniać, dziś kiedy mam kupę zobowiązań, z których pragnę się wywiązać, a czas leci w nieubłaganym tempie i nie wiem, czy zdążę... dziś kiedy niemal każdego dnia musze walczyć o zrozumienie w domu, musze wyjaśniać, że jestem człowiekiem i moje potrzeby są takie same jak przed pół roku; dziś, kiedy spadła mi glazura ze ściany i nie mam kasy by położyć nową; dziś kiedy martwię się o dzieci własne i ich pomysły na życie; dziś kiedy ostro rachuje by wystarczyło mi kasy do kolejnej wypłaty; dziś kiedy mój mąż zmienia kolejną prace i kasy znów będzie mniej; dziś kiedy zżera mnie choroba i czuję jak tracę siły... dziś Asiu droga czuję się SZCZĘSLIWĄ OSOBĄ.
Moja walka o zrozumienie przynosi efekty malutkie, może nic nie znaczące, ale jednak... Mam przyjaciół i ciągle odbieram wyrazy życzliwości od znajomych mi ludzi. Szukam pracy na miarę moich możliwości i wierzę, że ją znajdę, bo przyjaciele tez wiedzą, że jest to dla mnie bardzo ważne, więc liczę na ich pomoc. Cieszę się kiedy, ktoś bliski wyciąga na siłę mnie z domu, załatwia transport, bo chce jakąś chwilkę spędzić ze mną i oderwać mnie od codzienności...
Czuję się Asiu szczęśliwą osobą, bo wiesz chyba zależy w czym tego szczęścia się doszukujemy... ja je odnalazłam... Tobie i Wszystkim Iponkom tego życzę.
POZDRAWIAM