108 odpowiedzi w tym temacie

[ameliaa]

Przyglądam się tej dyskusji z boku i muszę stwierdzić, iż kolega Maxim ma wiele racji... Ludziki, wszystko jest dla ludzi... Każdy wybiera drogę, która mu odpowiada- jedni wolą założyć rodzinę w wieku lat 20-tu, bo tak wypada; inni uciekają w naukę i karierę, jeszcze inni zostają na garnuszku mamusi i się lenią, a niektórzy wykonują prastary zawód...

Są w życiu sytuacje, które zmuszają nas do pewnych posunięć choć może wolelibyśmy inaczej... Jednakowoż wydaje mi się, że to jest indywidualna sprawa człowieka i może zostawmy to sumieniu danego człowieka...
Niemniej jednak, osobiście nie dziwi mnie sytuacja kiedy niepełnosprawny płaci za seks, skoro ludzie sprawni namiętnie korzystają z takich usług... Wszystko jest dla wszystkich:); a każdy niechaj patrzy na siebie.

[Janusz74]

Mam pytanie, szukałem sam ale nie mogłem się nigdzie doszukać takich danych, być może ktoś z Was się gdzieś na coś takiego natknął - byłbym wdzięczny za podanie tutaj albo wrzucenie linków.

Jaki odsetek niepełnosprawnych ma rodzinę, w szczególności jak duży odsetek ludzi np. na wózkach ma rodzinę/stały związek itp.
Nie wiem czy w ogóle ktoś takie badania prowadził ale interesujące byłyby zwłaszcza dane dotyczące osób które zakładały rodzinę jako ludzie niepełnosprawni bo to mimo wszystko trochę inna sytuacja niż kiedy np. jedno z małżonków/partnerów później dotyka niepełnosprawność. No ale to juz musiałyby być bardziej szczegółowe badania , zadowolę sie choćby tymi ogólnymi.

Myślę, że to by trochę urealniło tą dyskusję. Daleki jestem od sugerowania że nie da się kochać niepełnosprawnych, 2 razy zdarzyło mi się nazwijmy to ogólnie kochać kogoś ze wzajemnością od czasu kiedy moja niesprawność była już zaawansowana (2 w odstępie ok 10 lat...) więc tym bardziej nie twierdzę że to wykluczone, ale z drugiej strony czytam tutaj też tak idealistyczne wypowiedzi że się zastanawiam czy aby na pewno żyję na tym samym świecie.

[ameliaa]

Janusz74- brawo!

[Oli]

Teraz młodzi myślą główką a nie głową

[Janusz74]

Odpowiadam na pytanie czwarte - nie pamiętam, bym kiedykolwiek olał czyjeś uczucia tylko z powodu wyglądu/sprawności. Ale też nie jestem tak zakłamany żeby twierdzić, że fizyczna atrakcyjność nie ma dla mnie żadnego znaczenia. I w drugą stronę - nie oczekuję od świata że nagle ustawi się do mnie kolejka dam nie zwracających uwagi na moja sprawność itd. Wszystko się liczy i jakoś szczególnie nie dziwię się, że np. gość mojego pokroju czyli rencista/wózkowicz nie jest szczytem marzeń statystycznej kobiety. Dla mnie to oczywiste, wiem co mam do zaoferowania a czego niestety nie, lubię twardo stąpać po ziemi.
Jeśli chodzi o rentę to ZUS może spać spokojnie - jak dotąd nie przepuściłem ani złotki "na panienki" ale - powtórzę - nie chcę być obłudnikiem i zarzekać się że absolutnie, nigdy i w żadnym wypadku bym nie sprawdził czy to ma sens. I jeśli ewentualnie to z powodu tylko i wyłącznie przyjemności a nie szukania żadnej namiastki miłości. Miłości za kasę nie kupisz.
Tym bardziej za taka jaką płaci ZUS ;o)))

[Valeska]

Czytając całokształt można by podzielić wypowiadających się na 3 grupy. Pierwszą z nich pozwolę sobie nazwać: "ZBULWERSOWANI".

Dla mnie płacenie za sex, czy to osoby niepełnosprawnej, czy sprawnej, kobiety, czy mężczyzny, jest poniżające.

Seks bez jakiej kolwiek chemii jest po prostu obrzydliwy. To co opisane jest w artykule to jest zwykła prostytucja

Nikt zarówno na forum jak również w całym artykule nie powiedział, że to prostytucją nie jest. Natomiast chemia szczególnie ta obustronna nie przychodzi na zawołanie, a niestety potrzeba bliskości erotycznej w człowieku (szczególnie młodym) staje się z roku na rok coraz większa a gdy jest niespełniona staje się celem nadrzędnym, spychając bardziej metafizyczne uczucia na dalszy plan

Rodzice tej dziewczyny powinni jej ułatwić nawiązanie normalnych kontaktów z otoczeniem.......
I na upartego(przepraszam z góry z może zbyt odważne zdanie) można poszukać sobie tzn. "f*ckfriend", czyli przyjaciela do sexu. Nie twierdzę, że jest to dobre rozwiązanie, jednak przynajmniej jak dla mnie, nieco lepsze niż wynajmowanie dzi*ki.

W artykule nie jest napisane że takich kontaktów nie ma, jedynie w tej "intymnej" sferze życia rodzice zdecydowali się jej "pomóc". Czy to dobrze, czy źle nie mnie to oceniać z tej chociażby prostej przyczyny że nigdy nie była matką niepełnosprawnej osoby. Łatwo się ocenia komuś kto jest z boku, natomiast ja sama nie jestem w stanie przewidzieć tego jaki tok myślenia bym miała gdybym przez ponad 20 lat była matką takiej osoby. Druga kwestia to tak czy jeżeli ktoś (często z winy niepełnosprawności czy tez choroby) nie może znaleźć miłości to znajdzie zupełnie za free przyjaciela do sexu...?

Czytając ten artykuł miałam wrażenie, ze niepełnosprawnego nie stać na sex z miłości, z czystej fascynacji drugą osobą, miałam wrażenie, że skoro jestem kaleką, to nie mam co liczyć na bezinteresowny sex, dlatego moim jedynym wyjściem jest zapłacić za to... porażka. J

To chyba aż nie do końca tak...to że ktoś jest ON nie oznacza że momentalnie zamykają się jemu wszystkie inne drogi. Po prostu jednym się udaje kogoś znaleźć, innym nie. Tych którym się udaje, nie dotyczy chyba powyższy problem i to nie oni powinni oceniać tych którym się nie udaje a mają taką potrzebę.

Ile waszym zdaniem kosztuje dobry seks? Ile zapłacicie za namiastkę wrażenia, że jesteście kochani?

Ten któremu los nie pozwala doznać pełni musi zadowolić się jedynie namiastką i podobnie jest w innych sferach życia. Niektórzy przejadają, inni przepijają a jeszcze inni "przesexowują" to co im zostanie z renty. ZUS chociaż daje śmiesznie niskie renty to na szczęście nie każe zdawać raportu kto na co je przeznacza.

Druga grupa to według mnie wyjątkowi optymiści a miejscami nawet entuzjaści, jakże piękna musi być ta przestrzeń w której żyją...

nie skorzystalbym z takiej uslugi to jakies chore sex za kase to nie dlamie wole to zrobic z chetna kolezanka za darmo:)

A dużo masz tych chętnych na co dzień?

Dobra gadka, to połowa sukcesu - jeżeli jesteś wygadany to samotny nigdy nie będziesz

Ja też się cieszę, że kobiety widzą w Tobie więcej niż tylko to że jesteś na wózku. Ale gdy już piszesz o połowach to w takim razie co musi być ta drugą połową z pewnością trudniejszą do osiągnięcia celu?

Ja jestem atrakcyjną kobietą , mimo tego że jestem niepełnosprawna, znalezienie partnera na jedną noc nie było by dla mnie problemem.

No właśnie jedna noc nic faceta nie kosztuje czy to ze zdrową czy z ON, tylko pytanie co dalej? Ciekawe czy zachował by taki entuzjazm gdyby musiał dzielić z osobą niepełnosprawną wszystkie problemy codzienności. Ale w sumie nie o tym mowa i muszę przyznać Tobie dużo racji. Poznałam kiedyś ale tylko wirtualnie i na dodatek przypadkowo pewnego młodego chłopka z iponu. Szukał tej miłości, jeździł za dziewczynami w różne strony kraju a na końcu i tak była lipa. Aż wreszcie zdecydował że nawet zapłaci dziewczynie jak będzie trzeba. Pytam jak to tak? Przecież to zupełnie nie ma nic wspólnego z miłością...A on na to że przynajmniej będzie wiedzieć na czym stoi, a poza tym gdyby był dziewczyną to było by mu łatwiej znaleźć kogoś na ta chociażby jedną noc, a z kalekim chłopakiem to dziewczyny nie chcą bo nic z tego nie mają. Podkreślam, że to nie ja tak twierdzę, tylko cytuję wypowiedź.

jakkolwiek chore by było, tłumaczyłabym, że jest warte milion dolarów (jeśli już tak materialistycznie wszyscy piszą), i że kiedyś spotka kogoś, kto ją pokocha.

Jak dobrze pamiętam to zaliczyłam ogól tej wypowiedzi do osób zbulwersowanych, ale ten fragment aż tryska optymizmem. Problem jednak w tym czy rzeczywiście to jakkolwiek chore dziecko naprawdę ma gwarancję na to że kiedyś kogoś znajdzie. Poza tym nasuwa się pytanie (również nieco etyczne) czy Ty sama będąc matką takiego dziecka wierzyłabyś święcie w to o czym go zapewniasz, bo co innego podtrzymywać kogoś na duchu, a co innego zapodawać mu głodne kawałki.

I wreszcie ostatnia grupa to realiści: czyli zarozumiały (ale mający bezsprzeczną rację) Rodys, abizolek, Janusz74 i przede wszystkim Maxim. Nie będę już cytować żadnych fragmentów z ich wypowiedzi, bo zgadzam się ze wszystkimi. Niestety nie przyszło nam żyć na najlepszym ze światów, a sprawy trzeba nazywać po imieniu.

Oczywiście całą ta moje "klasyfikacja" dotyczy jedynie tego wątku a i ja również zdaję sobie sprawę że nie w mojej gestii jest szufladkowanie czyiś myśli, dlatego również nie zakładam że to co piszę jest święte i nie do podważenia.

[Janusz74]

Moje zdanie o idealistycznych wypowiedziach dotyczyło fragmentów o tym, że ułomności nie mają znaczenia bo liczy się to co w głowach a osoby na wózkach są równie atrakcyjne.
To ładne, ale w przyrodzie równie rzadkie jak paź królowej w moich stronach.

Oczywiście mogę się mylić, dlatego zapytałem o te dane abym mógł przejrzeć na oczy i samego siebie wyprowadzić z błędu.

[abizolek]

Ja uważam, że jeśli ktoś z własnej woli wybrał zawód prostytutki żeńskiej lub męskiej to można korzystać z jego usług. Jedni z nas potrafią żyć bez seksu, inni nie, to sprawa hormonów. I lepiej dla wszystkich, żeby ci drudzy skorzystali z usług zawodowców, a nie czaili się w ciemnych uliczkach. Co do seksu z ukochanym/ną a seksem za pieniądze, to są to zupełnie różne rzeczy. Seks z ukochanym/ną to coś co się pamięta do końca życia, seks za pieniądze to gimnastyka, udawanie, żenada po wszystkim i ostateczność dla potrzebujących.

[Jaskółka]

Nie tak dawno i parę wątków temu, rozmawialiśmy o przyjaźni męsko-damskiej lub damsko-męskiej. I jakoś większość rozmówców rozmówców była za tym, że takie przyjaźnie raczej są mało realne jak i to, że z przyjacielem do łóżka się nie idzie... Tak mi się ciśnie takie przekorne pytanie: to jak to w końcu jest z tą relacją tzw. przyjaźni z bonusem?

Przyjaźń z bonusem jest fajna na chwilę. Bo w końcu zdarzy sie tak, że któreś z przyjaciół znajdzie stałego partnera, którego obdarzy miłością i game over. Druga osoba będzie cierpiała i w pewnym momecie będzie można nakręcić telenowelę, nie koniecznie z happy endem dla wszystkich stron. Idealnym rozwiązaniem byłoby, gdyby przyjaźń z bonusem przemieniła się w miłość, ale to niestety zdarza się rzadko.

[abizolek]

Może ta analiza jest dziwna, ale wydaje mi się, że bardzo dużo zależy od naszego podejścia do seksu i do związków.

A. Pierwszy aspekt to odloty podczas seksu (0) lub ich brak (1).

B. Drugi aspekt to czekanie na tego jedynego/jedyną (0) lub korzystanie z okazji (nie każdej,nie chodzi o seks z kim popadnie) (1).

C.Trzeci aspekt to obawa przed zranieniem po rozpadzie związku (0) albo zaakceptowanie tego, że niewiele rzeczy trwa wiecznie i nawet bardzo szczęśliwa para może się rozejść (1).

Powstaje 8 kombinacji, w których właściwie nie ma rozróżnienia na seks z przyjacielem czy z osobą poznaną na imprezie. Warunek konieczny to B(1)+C(1) i wstępne iskrzenie między obojgiem.

Mówienie o seksie bez emocji "na sucho" nijak się ma do naszych wyborów dokonywanych w warunkach "podbramkowych".

Pewnie aspektów można znaleźć więcej, poza tym mało jest rzeczy czarno-białych, króluje szarość - mało spraw w ludzkiej psychice jest oczywistych.
Pozdrawiam

[abizolek]

Niektórzy szukają przyjaciela podając kryteria, które trochę odstraszają czytających. Takie np. zwiedzanie świata. Co do rozmawiania o książkach, poezji, na pewno się ktoś znajdzie i wyśle PW