tradycyjnie pragnę przeprosić w razie gdybym zdublowała czyjś temat. Użyłam wyszukiwarki, jednakże nie pomogła mi ona w znalezieniu odpowiedzi na nurtujące mnie pytania.
W lutym studniówka, wiem, że to jeszcze kupa czasu, ale zakładam ten temat w 50% z powodu nudy i w 50% z chęci (ogromnej) rozwiązania problemu. Byłabym szczególnie wdzięczna za rady i doświadczenia dziewczyn, które były w podobnej sytuacji i poradziły sobie z nią.
Sprawa tyczy się rzeczy na pozór banalnej: w co się ubrać? Wiadomo, każda panna w tym dniu wygląda tak, że nierzadko trudno ją rozpoznać. Wytworne suknie, odważny makijaż, niecodzienna sytuacja. Z pewnością jest to dzień, w którym można iść na całość.
Nie jestem cnotką/szarą myszką, nie boję się mody i dbania o siebie, gdybym była zdrowa to doskonale wiedziałabym jak się wystylizować. Problem w tym, że nie chcę wyglądać komicznie. Dlaczego miałabym wyglądać komicznie? Borykam się z następującymi problemami:
- wózek inwalidzki (manualny) - cały czas siedzę
- silna skolioza, deformacja klatki piersiowej, miednicy
- bardzo chude ręce i nogi, praktycznie brak mięśni
- nieładny biust
- niski wzrost
- specjalistyczne obuwie, chodzę z pomocą drugiej osoby, więc szpilki "dla ozdoby, bo i tak nie chodzisz" są niemożliwe w moim przypadku.
Mój codzienny ubiór składa się ZAWSZE ze spodni i góry, która zasłania ręce co najmniej do łokci, a czasem i do nadgarstka. Nogi, choćby i były idealnie wydepilowane i przyodziane pięknymi rajstopami, wyglądają po prostu dziwnie i przykuwają uwagę - mam wystające kolana, blizny, łydka praktycznie nie zwęża się ku dołowi jak u normalnych kobiet. Nigdy nie jestem na stojąco, a więc nawet najdroższa sukienka nie będzie ładnie opinała ciała.
Nie wiem kompletnie co zrobić - czy łamać konwenanse i - jak moja kochana polonistka - pójść w eleganckich spodniach i koszuli, czy jednak upierać się przy wersji kobiecej i pokazać całej szkole wszystkie moje mankamenty? Obawiam się, że w obu tych przypadkach wyjdę na idiotkę.
Buty to kolejna sprawa, nie chcę wyglądać biednie i odmiennie, a tak zapewne będzie, gdy wybiorę płaskie baleriny (które i tak nie spełnią swojej funkcji - trudno mi chodzić bez usztywnionej kostki).
Reasumując: czy odsłaniać ciało nie bacząc na brak jego estetyki i upodabniać się do reszty małych kobietek, czy wybrać drogę indywidualistki łamiące wszelkie zasady i pójść tak jak na co dzień, tylko nieco bardziej elegancko?
Nie ukrywam, że zależy mi, aby mój ubiór odzwierciedlał mój charakter - a ja uwielbiam lekko zadziorny, tajemniczy styl i gdybym mogła sobie na to pozwolić, to odsłoniłabym dość dużo.
Dodam, że wybieram się z osobą towarzyszącą i nie chciałabym, żeby musiał się za mnie wstydzić. ; )
Dziękuję za przeczytanie i wszystkie odpowiedzi.
szpinak
Ale wlasnie na tym poczatku wszyscy Cie zapamietaja.
Trochę boję się szaleć na tym polu, bo takie ułożenie włosów może się bardzo szybko zniszczyć - będę na pewno noszona na rękach między piętrami, przesuwana z miejsca na miejsce, dotykana etc.
