69 odpowiedzi w tym temacie

[Kasiaczek]

No tak , ale łatwiej jest od urodzenia żyć z chorobą i nie wiedzieć co to znaczy chodzić... niż wiedzieć i potem przechodzić przez to wszystko i wiedzieć, jak dobrze było móc samemu wszędzie dojsc... ja tez jestem optymistką... choć ostatni (...)

Pozdrawiam

Kasiaczek

[marcia]

Są dwie strony medalu. Niby jest Wam łatwiej bo nie wiecie jak to jest móc kiedyś chodzić ale z drugiej strony musicie zmagać się z nieuleczalną chorobą i żyć z tym przeświadczeniem. Nie mnie oceniać co jest lepsze i łatwiejsze. Każdy na swój sposób musi poradzić sobie z tym wszystkim.

[Mała]

Historia jak każda inna.Tyle że, chorować od urodzenia jest łatwiej.Nie wiesz jaki to jest ten inny świat.Dziecięce porażenie mózgowe-od 26 lat.Ja nigdy nie starałam się narzekać jednak nie miałam farta do lekarzy nikt z nich nie zajął sie mną tak jak powinien.Za jedno będe wdzięczna-dzięki przedłużeniu ścięgien Achillesa chodzę.Ale niestety mam słabą dokumentację lekarską i w momencie gdy starałam się o grupę inwalidzką -1995 dostałam IIIgr. na stałe. Minęły 2 lata i niestety moja mama zmarła na raka.Właśnie kończyłam Liceum zdawałam maturę za pierwszym razem mi się to nie udało.Okazało się że renta rodzinna którą mogłabym dostatać po mamie przysługuje jeśli się nie uczyłam przysługuje tylko przy II gr. Stanęłam na 2 komisjach lekarskich po których stwierdzono że jednak nie powinnam mieć II gr.Miałam problemy z poruszaniem się i dopiero po następnych 2 latach dzięki kumpelkom ze szkoły nauczyłam się "jeździć autobusami".Kłopoty z chodzeniem nadal się powtarzają złożyło się na to kilka rzeczy strata pracy(2 krotna),świadomośc że muszę pracować bo nie mam na kogo liczyć.Bałam się przejść przez ulicę,wyjść itd.Dzięki pomocy lekarzy dostałam jakieś proszki które mi pomogły.I znów zaczęłam chodzić w miare normalnie.Ale przy większych sytuacjach stresowych sytuacja się powtarza,teraz znów to przechodzę tata (kocham go bardzo i nigdy nie przestanę także mu wile zawdzięczam)przynajmniej na razie do pracy.Bardzo utrudnia mi to życie,dlatego zbieram dokumenty o powtórne otzw.pogorszeniu stanu zdrowia.I tym razem nie odpuszczę.Może ktoś z Was zetknął się z takimi stanami lękowymi? I może mi coś pomóc i podpowiedzieć? Mimo wszystko się nie poddaję i marzę a także się uśmiecham.Jestem tutaj u Was nowa więc mam nadzieję że jakoś mnie to do Mnie przekona bo na razie czuję się u Was obco trochę.Pozdrawiam. :-D :-D

[Kasiaczek]

Malutka to naprawde bardzo przejeło mnie to co napisałaś!! Nie wiem jak dokładnie to wygląda, i gdzie mieszkasz... ale ja zawsze powtarzam... "jak przez dżwi nie można wejsc i nic załatwić to przez okno" Walcz o to co Tobie sie należy!!!!!!!!!!!!!!!!! Sorki dziś mam zły dzień więc pogadamy kiedyś na czacie!!!

Pozdrawiam

Kasiaczek

[Mała]

Dzięki Kasiaczku juz mi troche lepiej.Trzymaj kciuki.Mała.

[Mała]

Dzięki Kasiaczku juz mi troche lepiej.Trzymaj kciuki.Mała.

[Mała]

Dzięki Kasiaczku juz mi troche lepiej.Trzymaj kciuki.Mała.

[Kasiaczek]

trzymam kciuki za Ciebie Maleńka :!: :!: :!:

[DJONE]

Może ktoś z Was zetknął się z takimi stanami lękowymi? I może mi coś pomóc i podpowiedzieć? Mimo wszystko się nie poddaję i marzę a także się uśmiecham.Jestem tutaj u Was nowa więc mam nadzieję że jakoś mnie to do Mnie przekona bo na razie czuję się u Was obco trochę.Pozdrawiam. :-D :-D

Ja mam takie same stany lękowe i nic mi sie nie chce robić i boję się wychodzić i takie tam...
Teraz mam taki stan od kilku tygodni (miesięcy??) ale prawie z niego wyszedłem już, między innymi dzięki iponowi i pewnej tajemniczej osobie.. I wiesz przez te stany bardzo wiele już straciłem w życiu...
Ale wszystko wychodzi na prostą i nie powiem już że mam nadzieję, powiem że wiem, tak będzie lepiej-WIEM... I ja też się czuje obco tutaj ale coraz mniej musze powiedziec no i coz moge dodać do tego? Będzie good i wywalczysz co Twoje zobaczysz uda Ci sie!!!

[Kasiaczek]

Ja wierze w WAS :-D

Trzeba być twartym a nie mentkim :twisted: :twisted: :twisted:


Kasiaczek

[Kasiaczek]

Karina oczywiscie, że mozesz, ja w przyszłym roku zdaję maturę i chce studiowac... może mi pomożesz powiesz jak i co i gdzie :-D

Pozdrawiam

Kasiaczek

[Mała]

Drodzy moi!
Dzięki Wam za podtrzymanie na duchu.Szczerze mówiąc ostatnio czyli od 2 dni trochę mi ciężej bo przybyło mi nerwów a co za tym idzie stanów lękowych.Ja pracuję więc nie mogę sobie pozwolić na poddanie się.To mnie trzyma i to że niestety nabroiłam i muszę rozwiązać problem.Ale mniejsza z tym.Dam radę choć zastanawia mnie ile w moja psychika wytrzyma jeszcze.Nie tracę marzeń i wiary w jutro. Dzięki kochani.Mała

[Mała]

Karinko Sympatyczna!
Wierzę Ci,i dzięki za cieplutkie słowa.Damy radę. :-D

[Kasiaczek]

jak miło jest na moim poscie


trzymam za WAS kciuki (cmok)

Kasiaczek

[Mała]

SŁODZISZ MOJA DROGA.... :-D (ble)

[Kasiaczek]

nic nie słodze, proszę tu pisać swoje histroie



Kasiaczek

[Claire]

Powiem Ci nicka, że ja podobnie jak Ty przez wiele lat nie chciałam zaakceptować swojej niepełnosprawności. Uważałam się za osobę zdrową. Właściwie żyłam normalnie. Nie chciałam nawet wypisać wniosku do ZUSu o rentę. Zostałam prawie zmuszona do tego przez moją rodzinę. I naprawdę wierzyłam, że mogę żyć jak wszyscy ludzie. Problemy pojawiły się dopiero kiedy skończyłam studia, chciałam znaleść ciekawą pracę. Szukałam kilka lat pracując oczywiście w innych miejscach, ale nie udało się. Zrezygnowałam, w końcu kariera nie jest najważniejsza. Są inne ciekawsze sposoby na życie.