49 odpowiedzi w tym temacie

[Hoffmanek]

kiedy jest źle to pomyśl, że może być gorzej i wtedy masz szansę poczuć się lepiej.
Gwarancji nie ma, że zadziała, ale to już coś.

[Valeska]

Ktos porownal kiedys przezywanie bolu emocjonalnego do pedzacego w tunelu pociagu...trzeba czekac az pociag przejedzie przez tunel, nie wyskakiwac w trakcie jazdy, bo mozna sie niezle poranic, dlatego kiedy jest naprawde żle...daje sie niesc smutkowi, łzom... nie " wyskakuje" w imprezy, w halas swiata, kiedy moj bol trwa ... nie slucham " dobrych rad" aby sie w koncu wziac w garsc , bo wiem, ze bol trzeba przezyc do konca, ..aby nie wrocil w najmiej oczekiwanym momencie i nie zburzyl wydawałoby sie juz poukladanego zycia...

Tak, tylko najgorzej jest kiedy ten ból trwa cały czas a na końcu tunelu światła nie widać. Nie tak łatwo jest też dawać się ponieść smutkowi i łzom, kiedy rozrywa serce a głowa pęka.

[Valeska]

waszym naturalnym środowiskiem jest noc. Czy teraz nikły blask księżyca wydaje się być bardziej jasny od słońca i bardziej upragniony?? Wszyscy którzy cierpią i nie widzą słońca mogą cieszyć się urokiem nocy...

Ja to widzę tak: Ktoś kogo życie przyzwyczaiło do chodzenia w ciemności, jest jakby zmuszony szukać tego światła, tam gdzie dostrzega chociaż nikły jego promień, a jak wiadomo księżyc symbolizuje iluzję i złudne marzenia, bo nie świeci światłem własnym lecz odbitym. Podobnie człowiek na siłę szukający szczęścia potrafi zadowolić się jego namiastką, chociaż wie, że do jego pełni jeszcze mu daleko. Takie złudne szczęście też potrafi być piękne, do czasu aż nie poznamy tego prawdziwego. Wtedy momentalnie zauważamy nicość poprzedniego stanu i dziwimy się jak mogliśmy w nim trwać. Tylko, że szczęście bywa ulotne, może właśnie na tym polega jago magia, że nie pozwala nam się do siebie przyzwyczaić i wtedy znowu uciekamy w noc i szukamy chociażby jego cienia...

[__ANIOLEK__]

Tylko, że szczęście bywa ulotne, może właśnie na tym polega jago magia, że nie pozwala nam się do siebie przyzwyczaić i wtedy znowu uciekamy w noc i szukamy chociażby jego cienia...

Hmm a może jednak szczęście nie ucieka tylko dla nas ,,szczęście" to zawsze coś innego?

Zgadza się, tak szczęście bywa ulotne i każdy je rozumuje po swojemu wg uznania. Czasem starczy nam ludzki odruch, słowo/gest i człowiek wychodzi z tej nocy jak piszesz Valeska.., Po prostu niekiedy tak, aż wiele nie trzeba. Wystarczy tylko to zrozumieć ...

kiedy jest źle to pomyśl, że może być gorzej i wtedy masz szansę poczuć się lepiej.

Cóż .., z przykrością stwierdzam, że to już nie skutkuje i działa na zasadzie, jak zdarta płyta. Ileż można tak myśleć? Na jak długo to starcza? Na niewiele, kiedy jest naprawdę komuś źle ... .
Pozdrawiam.

[Valeska]

Czasem starczy nam ludzki odruch, słowo/gest i człowiek wychodzi z tej nocy

Tak, czasem coś takiego bywa światełkiem, chociaż bardziej chyba jednorazowym błyskiem jeżeli później nic dobrego się nie dzieje, ale i takie są bezcenne, żeby do końca nie stracić nadziei i wiary...

kiedy jest źle to pomyśl, że może być gorzej i wtedy masz szansę poczuć się lepiej.

To chyba nie zawsze się sprawdza, bo kiedy jest nam naprawdę źle to nie wyobrażamy sobie nawet, że może być jeszcze gorzej.

[annacichosz54]

Jak mnie ktoś nazwie Aniołkiem ,to mogę się wkurzyć .Co to znaczy Anioł? To ,ktoś kto jest spolegliwy ,daje więcej niż bierze ,bez szemrania realizuje cudze zachcianki ,natomiast nie dostaje nic co mogby zaspokoić jego potrzeby i pragnienia ! Komu jest potrzebne takie wyzucie z pragnień ,aby ktoś był zadowolony ,czy zaspokojony i z egoistycznych pobudek nie dawał nić ?

[Valeska]

Nie wiem czy ta wypowiedź skierowana jest konkretnie do nicka koleżanki, bo jak na razie w tym wątku nic o aniołach nie wyczytałam. Masz rację anioły to rzeczywiście ślepi wykonawcy poleceń swojego pana i to od tego jakiemu panu służą zależy ich posłannictwo, bo jak wiadomo same z siebie nie mogą czynić ani dobra ani zła gdyż nie mają wolnej woli...
Nie wiem natomiast jak to jest z Aniołem Stróżem, to jak wiadomo opiekun dany tylko nam a więc jeżeli chcemy żeby był naszym przewodnikiem to musimy nawiązać z nim jakiś tam kontakt, a gdyby był istotą zupełnie bezwolną było by to raczej nie możliwe. A wracając do tematu...trudno jest poradzić coś konkretnego, bo wiadomo że w życiu jest nam raz lepiej raz gorzej, a gdy jest już zupełnie źle...czasem konieczne jest sięgnięcie dna żeby się potem móc od niego odbić, chociaż nie jest to łatwe gdy nie widzi się żadnych perspektyw na lepsze jutro.