96 odpowiedzi w tym temacie

[Valeska]

A ja powiem, że mimo iż zawsze byłam za tym żeby dbać o wygląd, bo lubię kosmetyki i inne bajery (oczywiście w granicach rozsądku) to w pewniej mierze trochę rozumiem założyciela wątku, bo jako ON również miewam i miewałam czasem takie odczucia. Szczególnie gdy przymierzałam coś ładnego w sklepie i nawet było mnie stać żeby to kupić, a osoba sprzedająca zachwalała że pasuje i "leży" na mnie idealnie (wiadomo zachęcanie to podstawa w biznesie) to jednak często mam odczucie, że w co bym się nie ubrała to i tak będę kim jestem czyli ON. Chociaż...jak już zdecyduję się kupić jakieś ładne ubranie i wrócę z nim do domu to już znika to dziwne uczucie i nie żałuję że sobie coś ładnego kupiłam, bo później przydaje się na wiele okazji, lub nawet bez okazji. Więc jak widać nie watro sobie odmawiać takich rzeczy. Ale patrząc na sprawę głębiej... czasem jak uda mi się trafić na jakąś naprawdę korzystną przecenę to wtedy od razu dopadam to co mi się podoba, byle ktoś inny mnie nie uprzedził i nie zastanawiam się nad tym jaka jestem, więc to może kwestia kasy ma tu decydujące znaczenie, sama nie wiem...

[Brigid]

Po pierwsze - nie wiem, czy Cię to pocieszy, ale w przypadku jakiegoś wypadku, choroby, czy nieszczęścia, właśnie tacy głupi ludzie, jak opisani przez Ciebie znoszą to najtrudniej. Po pierwsze - nagle sami przestają pasować do tego, co wg nich niezbędne, żeby być akceptowanym. Po drugie, mając tak idiotyczne poglądy, najczęściej mają też równie pustych przyjaciół. Zatem ich przyjaciele też ich odrzucają. Skądś ich podejście musiało się wziąć. Rodzina może też ich zawieźć.

Po drugie - warto, w takim samym zakresie, jakbyś był pełnosprawny. Ja np. na wybielanie zębów nie wybrałabym się ani wcześniej ani teraz. Podobnie jak na operację plastyczną.
Za to nie widzę żadnego powodu, dla którego miałabym wyglądać gorzej. Co w moim przypadku oznacza po prostu inaczej niż wcześniej. Może mój punkt widzenia lepiej pokazuje w czym rzecz. Chodziłam sobie i wyglądałam fajnie. Nagle wylądowałam na wózku. No dobra, mam ten wózek. Czy istnieje jakikolwiek powód, żebym dodatkowo zaczęła się ubierać gorzej, zaniedbywać itd? Po co?
Kolejna kwestia - pamiętam, jak mąż po raz pierwszy zabrał mnie ze szpitala na spacer. Unieruchomienie plus kolosalna dawka sterydów spowodowały, że nie mogłam ubierać moich dawnych ciuchów i miałam na sobie zestaw tego, co akurat chwilowo dało się na mnie założyć z rzeczy, które mama kupiła bez specjalnej refleksji, jak będę w tym wyglądać.
W parku dotarło do mnie, że z tym wyglądem, padam ofiarą 3 różnych wykluczeń. Raz - wózek, dwa - grubość i 3 - żałosny wygląd. Które z nich najłatwiej usunąć? To trzecie
I wiesz co, w zasadzie to wózek był z nich wszystkich chyba najmniej wykluczający.

[zmotoryzowana27]

Dzień dobry. Moim zdaniem każdy powinien dbać o siebie w miarę swoich możliwości ważne żeby zadbane i czyste reszta nie ma aż tak wielkiego znaczenia, Nie mówię że całokrztałt nie ma znaczenia bo ma ale każdy powinien czuć się przede wszystkim wygodnie w tym co nosi na sobie

[__ANIOLEK__]

Wyglądając niechlujnie i niedbale taki ktoś odpycha tylko od siebie innych. Niekiedy taka osobę uważa się nawet za "dziwoląga". Wygląd od zawsze był i jest ważny, bo to nasza wizytówka. W tym wypadku nie znaczenia, czy ma się niepełnosprawność, czy też nie. Wszystko, co ładne i zadbane będzie przyciągać wzrok, to taki rodzaj "magnezu".
Przyznam się szczerze, że dziś zmieniałam swój image i od razu mi lepiej
Troszkę szaleństwa nigdy nie zaszkodzi Pozdrawiam.

[Gloria]

To co opisal Tomek79 to nic innego jak ignorancja, ktorej nam Polakom niestety nie brakuje. Brakuje nam natomiast taktu i wyobrazni. Ludziom zdrowym wydaje sie ze zadna choroba ich nie dotknie. Wiekszosc z nas byla kiedys zdrowa i wiemy, ze choroba i kalectwo moze przyjsc nagle i niespodziewanie.
ON, malujcie sie, kupujcie drogie ciuchy, drogie buty jesli was stac, zyjcie tak jak chcecie. Nie nalezy zwracac uwagi, a tym bardziej przejmowac sie ignorancja. Wierze, ze w koncu kiedys ta uposlodzona mentalnosc w naszym kraju zmieni sie, a wizerunek zadbanych i pewnych siebie ON jest kluczem do tej przemiany.
W krajach zachodnich ON wykorzystuja swoja chorobe by pomagac innym, zakladaja fundacje, przemawiaja na seminariach, tworza grupy wsparcia, prowadza zycie spoleczne i publiczne. Kazdy chyba zna Michaela J. Fox i pamieta go na deskorolce. Ten aktor prowadzi aktywne zycie publiczne, nawet gra w filmach..... na wozku. W Polsce ON upycha sie do kata.
Nie dajmy sie upchnac do kata, nie dajmy sobie wmowic nikomu ze nie zaslugujemy na ciuchy, milosc tusz do rzes, bo mamy jakis fizyczny defekt. Ci, ktorzy tak uwarzaja sa niepelnosprawni, tyle ze na duchu i na umysle.

[shinjin]

Trzeba dbać o wygląd, ale dobrze by było też zadbać o wygląd niepełnosprawnych członków rodziny. Jak ja widzę kolejną osobę niepełnosprawną intelektualnie, dorosłą! która jest ubrana jak dziecko, to mnie szlak trafia. Ale może się mylę...

[Valeska]

Po pierwsze - nie wiem, czy Cię to pocieszy, ale w przypadku jakiegoś wypadku, choroby, czy nieszczęścia, właśnie tacy głupi ludzie, jak opisani przez Ciebie znoszą to najtrudniej. Po pierwsze - nagle sami przestają pasować do tego, co wg nich niezbędne, żeby być akceptowanym. Po drugie, mając tak idiotyczne poglądy, najczęściej mają też równie pustych przyjaciół. Zatem ich przyjaciele też ich odrzucają. Skądś ich podejście musiało się wziąć. Rodzina może też ich zawieźć.

To są naprawdę mądre słowa, bo przecież nietolerancja nie bierze się z powietrza, nie bez przyczyny mówi się, że czym nasiąkniemy za młodu tym później emanujemy przez całe życie, a wiadomo że na słabszych czy też ON najłatwiej się "odstresować", bo taki to się speszy, nie odważy się dać ciętej riposty...itp. Bywają oczywiście wyjątki do których zaliczam się ja i wiele innych kochanych Iponków, ale uważam, że i tak jest nas jeszcze za mało żeby zmienić coś więcej w postrzeganiu nas przez zdrowych (często fizycznie, ale ubogich na umyśle, jak słusznie napisano).

W parku dotarło do mnie, że z tym wyglądem, padam ofiarą 3 różnych wykluczeń. Raz - wózek, dwa - grubość i 3 - żałosny wygląd. Które z nich najłatwiej usunąć? Mrugnięcie To trzecie Smile
I wiesz co, w zasadzie to wózek był z nich wszystkich chyba najmniej wykluczający.

I to też bardzo ciekawe stwierdzenie, które jak najbardziej pokrywa się z rzeczywistością. Zauważmy chociaż ludzi że tak powiem "nie radzących sobie z życiem", których często określa się jako margines, niby nic im nie brakuje chociaż nawet nie chcemy się nad tym zastanawiać, bo już sam ich zaniedbany wygląd odrzuca nas od nich. Jest też i druga strona medalu, zdarzyło mi się kiedyś poznać młodego chłopaka chorującego na DPM który zawsze dbał o wygląd i nawet nie zastanawiał się nad tym czy warto, po prostu nie zastanawiał się nad tym, bo miał taki nawyk i naprawdę miał w życiu dziewczyny. Jak wiadomo nie było mu łatwo, bo niejedna zrywała z nim jak znalazła "lepszy model", ale przynajmniej przeżył w życiu więcej niż niejeden zaniedbany koleś spod budki z piwem.

Nie dajmy sie upchnac do kata, nie dajmy sobie wmowic nikomu ze nie zaslugujemy na ciuchy, milosc tusz do rzes, bo mamy jakis fizyczny defekt. Ci, ktorzy tak uwarzaja sa niepelnosprawni, tyle ze na duchu i na umysle.

To oczywiste, poza tym jeżeli ktoś ma tam jakiś defekt nie znaczy że nie może nikomu się podobać a i zdarza się, ze zazdrość nawet potrafi wzbudzić , bo często zdrowi bywają naprawdę nijacy i to w delikatnym tego słowa znaczeniu, a osoba ON potrafi dostać nie raz od losu taką "perełkę" że i zdrowy potrafi jej tego pozazdrościć. Mogą to być oczy, włosy, uśmiech, figura, nienaganna cera...itp. więc tym bardziej jestem za tym żeby podkreślać to co jest w nas ładne. A i zdarza się, że piękne serce i super charakter przed którym wszystkie cechy fizyczne mogą się jedynie kłaniać, bo to potężna siła.
Aniołku z Tobą też się zgadzam, bo nawet jeżeli niepełnosprawność otrzymaliśmy od Boga czy też losu to jednak wizytówkę tworzymy sobie sami, a jak wiadomo gdy się chce to zawsze można coś ulepszyć.

[the]

niezwykle "mądre inaczej" pytanie. nie, nie warto, siedź w domu i kiśnij z brudu.
uważasz, że ON są gorsi? to też ludzie.

[Gloria]

Kalectwo ma o tyle do rzeczy, ze ON jest trudniej i czesto musza sie bardziej starac. Chodzi o to, zeby zdrowe spoleczenstwo przyzwyczailo sie, ze defekt fizyczny jest czyms na marginesie, a osoba na pierwszym miejscu, a nie na odwrot.
Chcialam wkleic inspirujacy link, ale nie moge, bo mam zbyt malo postow na forum i regulamin nie pozwala. 

Jak ja widzę kolejną osobę niepełnosprawną intelektualnie, dorosłą! która jest ubrana jak dziecko, to mnie szlak trafia. Ale może się mylę...

A dlaczego Cie tak trafia? To nie lepiej sie wyluzowac i nie oceniac, nie krytykowac, niech kazdy sobie zyje jak chce?

[Gloria]

Ja tez mam problem z butami, niestety nie pasuja do nich sukienki. Mam w zwiazku z tym cala game spodni, a na gore koronki, falbanki, stosowna bizuteria, wszystko z umiarem. Do tego odrobina szminki, zawsze puszyste umyte wlosy. Dziala to nie tylko na ludzi, ale rowniez na wlasne samopoczucie.

[zmotoryzowana27]

zgadzam z bea69. Wiem sama po sobie jak to jest nie bez powodu się mówi jak cie widzą tak cie piszą ja pamiętam jak byłam jeszcze smarkulą ubierałam się w dresy które były łatane zbiegiem lat to się zmieniało i przez długie lata ubierałam dzinsy i bluzki kiedyś nawet nie myślałam że dziewczyna taka jak ja może nosić spódniczki bo kiedyś myślałam że spódniczka nie pasuje do wózka ale bardzo się myliłam od kiedy zaczęłam nosić spódniczki moje życie się zmieniło o 180 stopni mimo że nie przestałam nosić spodni ale dzięki spódniczkom chłopaki zaczęli bardziej zwracać na mnie uwagę i jestem teraz bardzo szczęśliwa z moim chłopakiem który jest w pełni sprawny i mój wózek mu nie przeszkadza i jest również zazdrosny jak inny chłopak zacznie mnie podrywać. .

[Paulla]

Trzeba dbać o wygląd, ale dobrze by było też zadbać o wygląd niepełnosprawnych członków rodziny. Jak ja widzę kolejną osobę niepełnosprawną intelektualnie, dorosłą! która jest ubrana jak dziecko, to mnie szlak trafia. Ale może się mylę...

Nie mylisz się, mam to samo.

[rodys]

Trzeba dbać o wygląd, ale dobrze by było też zadbać o wygląd niepełnosprawnych członków rodziny. Jak ja widzę kolejną osobę niepełnosprawną intelektualnie, dorosłą! która jest ubrana jak dziecko, to mnie szlak trafia. Ale może się mylę...

shinjin. A gdzie tolerancja?

[Brigid]

Jeszcze zwrócę Waszą uwagę na jeden fakt.
Jeśli zapytać ludzi (przynajmniej kobiety) dla kogo się ładnie ubierają, to spora część odpowie całkiem szczerze "przede wszystkim dla siebie"
Nie ma żadnego powodu, żeby stając się ON nagle nie chcieć dla siebie ładnie wyglądać.
Inna sprawa to możliwości. Niektórym jest naprawdę trudno, bo nie tylko sami nie mogą o siebie zadbać tak, jak by chcieli, ale też nie mogą za bardzo liczyć na niczyją pomoc. Dlatego z drugiej strony ja np. rozumiem, że nie zawsze czyjś wygląd jest zależny od chęci, ale czasem też od możliwości.

[villemka]

[quote name=''Brigid' pid='179646' dateline='1332373345']Jeszcze zwrócę Waszą uwagę na jeden fakt.Jeśli zapytać ludzi(przynajmniej kobiety)dla kogo się ładnie ubierają' date='to spora część odpowie całkiem szczerze"przede wszystkim dla siebie" :)Nie ma żadnego powodu,żeby stając się ON nagle nie chcieć dla siebie ładnie wyglądać.Inna sprawa to możliwości.Niektórym jest naprawdę trudno,bo nie tylko sami nie mogą o siebie zadbać tak,jak by chcieli,ale też nie mogą za bardzo liczyć na niczyją pomoc.Dlatego z drugiej strony ja np.rozumiem, że nie zawsze czyjś wygląd jest zależny od chęci,ale czasem też od możliwości.[/quote']no właśnie.mądrze piszesz Brigid.jeżeli chodzi o mnie,to ja mam problemy z kąpielą.trzeba mnie do wanny zanieść,bo sama sobie nie poradzę z tym.robi to moja matka,ale ona już nie bardzo daje sobie z tym radę.jestem ciężka.sama nie wiem co to będzie za kilka lat...chyba w ogóle nie będę mogla się kąpać.jak taką brudną i za przeproszeniem śmierdzącą osobą widzą zdrowi sprawni i radzący sobie sami ludzie,to co sobie myślą?wiecie dobrze.i cóż.z tej sytuacji wyjścia[w moim wypadku] nie ma.więc jak dbać o siebie w takiej sytuacji?

[__ANIOLEK__]

wiecie dobrze.i cóż.z tej sytuacji wyjścia[w moim wypadku] nie ma.więc jak dbać o siebie w takiej sytuacji?

Villemko jak na razie jest jeden sposób - skorzystanie z pomocy pań z PCPR-u. Była o tym mowa choćby tu:
http://www.ipon.pl/f...d.php?tid=14245
Jeśli Cię to w jakimś stopniu interesuje to zwróć szczególną uwagę na post Moderatora Michaliny, jest konkretny i rzeczowy. Zawsze to jakaś wskazówka dla Ciebie i innych. Osoby w podobnej sytuacji jak Twoja nie powinny pozostawać z tym same, dlatego trzeba szukać rozwiązań i zwyczajnie pomocy.
Na koniec taka mała myśl. Jeśli ktoś czegoś nie może zrobić z powodu powiedzmy ograniczeń fizycznych to wiadomo, że nie możemy traktować go na równi z kimś, komu po prostu nie chce się, np: umyć, czy zadbać o siebie. Pierwszy przypadek wzbudza zrozumienie, a drugi już tylko wzgardzenie.