16 odpowiedzi w tym temacie

[tadeuszx]

Dzięki Michalino Norrrrmalnie aż mnie zatkało Nie wiedziałem, że o mnie już w necie nawet wiersze piszą
cyt."Człowiekozwierz!" - to ja!
hip, hip, hip, hurrrra!

Dodano sob 05 sie 2006 20:15:21 CEST :
http://jezyk-polski..../zlote_gody.htm

Wisława Szymborska - Złote gody

Musieli kiedyś byc odmienni,
ogień i woda, różnić się gwałtownie,
obrabowywać i obdarowywać
w pożądaniu, napaści na niepodobieństwo.
Objęci, przywłaszczali się i wywłaszczali
tak długo,
aż w ramionach zostało powietrze
przeźroczyste po odlocie błyskawic.

Pewnego dnia odpowiedź padła przed pytaniem
Którejś nocy odgadli wyraz swoich oczu
po rodzaju milczenia, w ciemności.

Spełza płeć, tleją tajemnice,
w podobieństwie spotykają się różnice
jak w bieli wszystkie kolory.

Kto z nich jest podwojony, a kogo tu brak?
Kto się uśmiecha dwoma uśmichami?
Czyj głos rozbrzmiewa na dwa głosy?
W czyim potakiwaniu kiwają głowami?
Czyim gestem podnoszą łyżeczki do ust?

Kto z kogo tutaj skórę zdarł?
Kto tutaj żyje, a kto zmarł
wplątany w linie - czyjej dłoni?

Pomału z zapatrzenia rodzą się bliźnięta.
Zażyłość jest najdoskonalszą za matek -
nie wyróżnia żadnego z dwojga swoich dziatek,
które jest, które ledwie że pamięta.

W dniu złotych godów, w mrocznym dniu
jednakowo ujrzany gołąb siadł na oknie.
**********************************************************
Ciekawe, czy można oddać w ten sposób hipotetyczną sytuację, czy niezbędne są takie doznania i uczucia znane z autopsji?

[Liwia]

Moj ukochany Leopold Staff kiedyś napisał:

Ars poetica

Echo z dna serca, nieuchwytne,
Woła mi: "Schwyć mnie, nim przepadnę,
Nim zblednę, stanę się błękitne,
Srebrzyste, przezroczyste, żadne!"

Łowię je spiesznie jak motyla,
Nie, abym świat dziwnością zdumiał,
Lecz by się kształtem stała chwila
I abyś, bracie, mnie zrozumiał.

I niech wiersz, co ze strun się toczy,
Będzie, przybrawszy rytm i dźwięki,
Tak jasny jak spojrzenie w oczy
I prosty jak podanie ręki.

Pozdrawiam
Liwia

[Malcolm]

dla tych którzy wiedzą czy nie wiedzą ?

Mój ulubiony Julian Tuwim


Lokomotywa


Stoi na stacji lokomotywa,
Ciężka, ogromna i pot z niej spływa:
Tłusta oliwa.

Stoi i sapie, dyszy i dmucha,
Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha:
Uch - jak gorąco!
Puff - jak gorąco!
Uff - jak gorąco!
Wagony do niej podoczepiali
Wielkie i ciężkie, z żelaza, stali,
I pełno ludzi w każdym wagonie,
A w jednym krowy, a w drugim konie,
A w trzecim siedzą same grubasy,
Siedzą i jedzą tłuste kiełbasy,
A czwarty wagon pełen bananów,
A w piątym stoi sześć fortepianów,
W szóstym armata - o! jaka wielka!
Pod każdym kołem żelazna belka!
W siódmym dębowe stoły i szafy,
W ósmym słoń, niedźwiedź i dwie żyrafy,
W dziewiątym - same tuczone świnie,
W dziesiątym - kufry, paki i skrzynie,
A tych wagonów jest ze czterdzieści,
Sam nie wiem, co się w nich jeszcze mieści.
Lecz choćby przyszło tysiąc atletów
I każdy zjadłby tysiąc kotletów,
I każdy nie wiem jak się wytężał,
To nie udźwigną, taki to ciężar.
Nagle - gwizd!
Nagle - świst!
Para - buch!
Koła - w ruch!

Najpierw -- powoli -- jak żółw -- ociężale,
Ruszyła -- maszyna -- po szynach -- ospale,
Szarpnęła wagony i ciągnie z mozołem,
I kręci się, kręci się koło za kołem,
I biegu przyspiesza, i gna coraz prędzej,
I dudni, i stuka, łomoce i pędzi,
A dokąd? A dokąd? A dokąd? Na wprost!
Po torze, po torze, po torze, przez most,
Przez góry, przez tunel, przez pola, przez las,
I spieszy się, spieszy, by zdążyć na czas,
Do taktu turkoce i puka, i stuka to:
Tak to to, tak to to , tak to to, tak to to.
Gładko tak, lekko tak toczy się w dal,
Jak gdyby to była piłeczka, nie stal,
Nie ciężka maszyna, zziajana, zdyszana,
Lecz fraszka, igraszka, zabawka blaszana.

A skądże to, jakże to, czemu tak gna?
A co to to, co to to, kto to tak pcha,
Że pędzi, że wali, że bucha buch, buch?
To para gorąca wprawiła to w ruch,
To para, co z kotła rurami do tłoków,
A tłoki ruszają z dwóch boków
I gnają, i pchają, i pociąg się toczy,
Bo para te tłoki wciąż tłoczy i tłoczy,
I koła turkocą, i puka, i stuka to:
Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to!



mal

[ewita]

Oj, Mal!
Do tej pory pamiętam "Lokomotywę" na pamięć!
Jak wiersz jest dobry, to i czas mu nie zaszkodzi!

[tadeuszx]

Ahaaaaa, to jest wątek w sam raz dla mnie , widzę, że tu można publikować cudze utwory. Mhmmm, mam taki ulubiony utwór, właściwie piosenkę, zacytuję:

Gdy los cię rzuci gdzieś w daleki świat,
Gdy zgubisz szczęście swe i poznasz życia smak,
Zatęsknisz do rodzinnych stron
I wrócisz tu, wrócisz, gdzie twój dom.

Powrócisz tu, gdzie nadwiślański brzeg,
Powrócisz tu zza siedmiu gór i rzek,
Powrócisz tu, gdzie płonie słońcem wrzos i głóg,
Gdzie cienie brzóz, piach mazowieckich dróg.

Powrócisz tu, gdzie wierzby pośród pól,
Powrócisz tu, gdzie klucze białych chmur,
Powrócisz tu, by szukać swoich dróg i gwiazd,
By słuchać znów, jak wiosną śpiewa las, powrócisz tu!

Pod niebem wielkich miast swój zgubisz ślad,
Osiągniesz to, co chcesz, za rok, za parę lat.
Lecz gdy zdobędziesz wszystko już,
Z dalekich stron kiedyś wrócisz tu.

Powrócisz tu, gdzie nadwiślański brzeg,
Powrócisz tu zza siedmiu gór i rzek,
Powrócisz tu, gdzie płonie słońcem wrzos i głóg,
Gdzie cienie brzóz, piach mazowieckich dróg.

Powrócisz tu, gdzie wierzby pośród pól,
Powrócisz tu, gdzie klucze białych chmur,
Powrócisz tu, by szukać swoich dróg i gwiazd,
By słuchać znów, jak wiosną śpiewa las.
Powrócisz tu, powró - ó - cisz!

No chyba za to, Liwia mnie nie zruga

Dodano śro 26 lip 2006 20:20:45 CEST :
Liwio, powiem wprost i bez ogródek: Zamiast Poldka wolę Bronka, no proszę, zobacz sama jaki piękny wiersz napisał Bronek.

Bagnet na broń
Kiedy przyjdą podpalić dom,
ten, w którym mieszkasz - Polskę,
kiedy rzucą przed siebie grom
kiedy runą żelaznym wojskiem
i pod drzwiami staną, i nocą
kolbami w drzwi załomocą -
ty, ze snu podnosząc skroń,
stań u drzwi.
Bagnet na broń!
Trzeba krwi!

Są w ojczyźnie rachunki krzywd,
obca dłoń ich też nie przekreśli,
ale krwi nie odmówi nikt:
wysączymy ją z piersi i z pieśni.
Cóż, że nieraz smakował gorzko
na tej ziemi więzienny chleb?
Za tę dłoń podniesioną nad Polską-
kula w łeb!

Ogniomistrzu i serc, i słów,
poeto, nie w pieśni troska.
Dzisiaj wiersz-to strzelecki rów,
okrzyk i rozkaz:
Bagnet na broń!

Bagnet na broń!
A gdyby umierać przyszło,
przypomnimy, co rzekł Cambronne,
i powiemy to samo nad Wisłą.

I co o tym sądzisz, Droga Liwio?

[ewita]

Dodam tylko, że autorem przepięknego tekstu tej sztandarowej piosenki Ireny Santor jest Janusz Kondratowicz

[Liwia]

dla tych którzy wiedzą czy nie wiedzą ?

Malkolm, uwielbiam Cię

I wierzę w Twoją inteligencję i dowcip )

A to dedykacja dla Ciebie

Figielek

Raz się komar z komarem przekomarzać zaczął
Mówiąc, że widział raki, co się winkiem raczą.

Cietrzew się zacietrzewił słysząc takie słowa,
Sęp zasępił się strasznie, osowiała sowa,

Kura dała drapaka, że aż się kurzyło,
Zając zajęczał smętnie, kurczę się skurczyło.

Kozioł fiknął koziołka, słoń się cały słaniał,
Baran się rozindyczył, a indyk zbaraniał.

Pozdrawiam
Liwia

Dodano czw 27 lip 2006 14:06:12 CEST :

No chyba za to, Liwia mnie nie zruga

Liwio, powiem wprost i bez ogródek: Zamiast Poldka wolę Bronka, no proszę, zobacz sama jaki piękny wiersz napisał Bronek.

Liwia za dobre wiersze nigdy nie ruga Za to odpowie twochę przekornie, że Bronka woli zdecydowanie tego mało wojemnie politycznego, człowieka po przejściach, steranego życiem... który sam siebie, ale też i czytelnika przekonuje, że można pięknie i dobrze żyć:


Nie wiedziałem, że radość jest tuż -
ręką sięgnąć,
nie wiedziałem, że teraz, że już
przyjdzie do mnie piękno,

że to może tak nagle się stać,
jak błyskawica,
i że chciałoby się żyć - ach! - trwać,
jak najwięcej życia,

i że można kochać tak bardzo
pod koniec życia,
i że może to wszystko zgasnąć,
jak błyskawica.

Pozdrawiam
sentymentalna Liwia

[tadeuszx]

Ojejej, ale dałem plamę :mad: to nie Bronek tylko wiecznie pijany Władziu
Liiiiiwio, to Władziu takie cuś napisał Oooooo-o, to już musiał być zalany
"w pestkę" i komuś dyktował, bo na jego charakter pisma to mi nie wygląda
Pozdrawiam
wesoły Tadzio

[ewita]

Kocham Broniewskiego - liryka. Jaka szkoda, że ta akurat część jego twórczości jest tak mało znana...

CYGANKA

Nie wiedziałem, że jesteś Cyganką,
no bo skąd? -
szare ubranko,
włosy blond.

Ale ty wróżysz z ręki,
że będzie źle
i że pójdę na męki,
pijane dziecko we mgle.

Okazało się, że w ręku cekiny
i brudna talia kart,
że wcale nie jestem winny,
tylko niewiele wart.

I odeszłaś z zielonymi oczami,
paląc papierosy...
Będę myślał czasami,
jak kręcisz włosy.

[Liwia]

Ja też, choć bardzo długo trwało zanim go odgryłam. Lata cale Broniewski kojarzył mi się z wierszem "Bagnet na broń" i tym wersetem: "Ach, płuca wyplute nie bolą..." przy którym zawsze odzywała się babska przekora i w mojej głowie dźwięczała myśl: Widzisz, nawet tu kłamałeś! I na co Ci była ta cała Twoja rewolucja A potem gdzieś przypadkiem odkryłam:

List z więzienia

Córeczko miła, ja z więzienia
do ciebie piszę list.
Ponuro wieczór w noc się zmienia,
od dworca slychać świst,

za oknem szare szmatki nieba
w żelaznej ramce krat
i wróble dziobią kruszki chleba,
nim dalej fruną w świat.

To nic, córeczko, nic, że ciężko
za ciosem spada cios:
ja jestem z tych, co zimne męstwo
ciskają w twardy los.

Ty nie wiesz, że tu czas upływa
jak krew z otwartych żył...
Bądź zdrowa, miła, bądź szczęśliwa,
mnie musi starczyć sił,

bo dziś Pielgrzymów jam rówieśnik,
Wygnańców depcze ślad
i muszę donieść ciężar pieśni
na tamten brzeg mych lat.


A potem było to:

Obudziłem się koło czwartej
i doszedłem do wniosku,
że życie jest diabła warte,
a trzeba żyć, po prostu.

Dla świętego spokoju wszelako
że - niby - "w sercu rana",
wypiłem szklaneczkę koniaku
i chodzę zalany od rana.

I zrozumiałam tragedię poety - rewolucjonisty... który z każdym kolejnym wierszem stawał się bardziej ludzki...

Pozdrawiam
Liwia

[tadeuszx]

No dobrze, a co powiecie o tym "wierszu" ? Ani się nie rymuje? Nie wiem, wiersz to czy nie wiersz? Takie "nowoczesne" Czy już nawet w poezji, ta nowoczesność musiała "napaprać"?! Ech... frustracja i tyle...
ks. Jan Twardowski - "Trudno"

No widzisz - mówiła matka
wyrzekłeś się domu rodzinnego
kobiety
dziecka co stale biega bo chciałoby fruwać
wzruszenia kiedy miłość podchodzi pod gardło

a teraz martwi ciebie
kubek z niebieską obwódką
puste miejsce o mnie przy stole
trzewiki o których mówiłeś że są
tak jak wszystkie - do sprzedania
a nie do noszenia
zegarek co chodzi po śmierci
stukasz w niewidzialną szybę
patrzysz jak czapla w jeden punkt
widzisz jak łatwo się wyrzec
jak trudno utracić

Dodano nie 30 lip 2006 18:35:57 CEST :
Takie "wiersze" to każdy głupi potrafi napisać, wystarczy wychlać z 8 piw i bałaki wychodzą na cacy Niezbyt zrozumiałe jak obrazy Picassa, ale tzw. krytycy, żeby nie dać poznać, że nie wiedzą o co chodzi, wmawiają ludziom jakie to piękne i jaka w tym głębia myśli... Vide przepowiednie Nostradamusa... Eeeee, tam... banialuki takie (zarówno te niby wiersze jak i te niby przepowiednie)

[Saranova]

Co za bzdury, ojjjjj Tadeusz. Poezją nie jest tylko to, co zawiera ustalone elementy poezji, jak np. metafory, lecz także i to co porusza do głębi dusze czytelników swoją treścią. Chyba nigdy nie słyszałeś o czymś takim jak biały wiersz. Akurat ten cytowany przez Ciebie ma nieźle zaznaczony rytm (dobrze się go czyta), a na dodatek ma w sobie to coś, co różni prozę od poezji, co wywołuje ścisk w gardle i zadumę. Aby coś takiego napisać trzeba sięgnąć do najgłębszych zakamarków duszy i przekazać czytelnikowi prawdę o sobie. Nie sądzę aby katalizatorem mogło być piwo. W każdym razie wiersz, to nie tylko rymy, wersy i strofy. Na dodatek, jak zauważyła Liwia każdy parający się poezją wciąż ewoluuje, nie mówiąc o tym, że przeważnie na każde 10 wierszy zaledwie jeden bywa prawie dobry lub dobry. Tych co mają 1 z dziesięciu - bardzo dobry... zwiemy wieszczami, ale i im zdarzały się utwory gorsze. :evil:

[tadeuszx]

Re: do Saranovy. Krysiu, powiedz mi złotko, z jakiej to racji prawniczka poucza mnie co to poezja?? A niby skąd Ty się coś na tym możesz znać?? Aaaaa... rozumiem, bo to nasze prawo, to fakt, jest jak poetyckie urojenia. Tylko, że w przeciwieństwie do wierszy dotyczy realnych ludzi. Byłem na Twojej stronie... fajna, ale ten tekst... normalka poetycka, tzn. niezrozumiałe toto dla normalnych ludzi I nic, rozumiesz, żadnego ścisku w gardle, no może wybałuszone oczy i kołatające się w głowie pytania: Co to jest? O co tu chodzi? :/ Nie dość, że poezja, to jeszcze kobieca... koniec! Nijak tego nie idzie rozebrać? W przeciwieństwie do kobiet. Tu przynajmniej ma człowiek do czynienia z materią. Żywą materią Nie, nie przekonałaś mnie do poezji No chyba żeby jakieś korepetycje? Ale Ty zaś za daleko i w dodatku na jakiejś wyspie? Ja to przynajmniej siedzę sobie w sławnej twierdzy Breslau i nie narażam się na jakieś tam sztormy czy wichry. Ale... hmm, próbuj Krysiu próbuj, może Ci się uda dotrzeć do wrażliwości rycerza , która siedzi sobie i czeka na poruszenie, w tym jego zakutym łbie
Pozdrawiam

[Liwia]

Tadeusz, od rana zastanawiam się, czy tak bardzo nie rozumiesz i nie czujesz poezji, jak próbujesz nam to udowodnić, czy - zwłaszcza wybierając wiersze ks. Twardowskiego do dyskusji - próbujesz porozrabiać i znów kogoś sprowokować :/

Tu specjalnie dla Cibie wiersz ks. Twardowskiego, równie piękny i głęboki... i z rymami


Bałem się
Bałem się oczy słabną --- nie będę mógł czytać
pamięć tracę --- pisać nie potrafię
drżałem jak obora którą wiatr kołysze

--- Bóg zapłać Panie Boże bo podał mi łapę
pies co książek nie czyta i wierszy nie pisze


A to taki mój ulubiony... Bez rymów, ale piękny i niezwykle mądry:

Kiedy mówisz

Aleksandrze Iwanowskiej

Nie płacz w liście
nie pisz że los ciebie kopnął
nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia
kiedy Bóg drzwi zamyka --- to otwiera okno
odetchnij popatrz
spadają z obłoków
małe wielkie nieszczęścia potrzebne do szczęścia
a od zwykłych rzeczy naucz się spokoju
i zapomnij że jesteś gdy mówisz że kochasz


Pozdrawiam
Liwia

[tadeuszx]

E! Liwio, coś tu mi nie bardzo pasuje :/ W tym pierwszym wierszu jakoś rymów nie mogłem odszukać, pewnie pochowane sa dosyc głęboko? Za to rytm znalazłem. Jakoś to tam po "waszemu" się nazywa? A w drugim wierszu jest rym! Wyrazy: kopnął - okno W kwestii meritum w pierwszym wierszu coś mi tak nie bardzo pasuje ten fragment: "drżałem jak obora którą wiatr kołysze" - Hmm, co to za licha rudera ta obora, że wiatr nią kołysze? Przecież mogło tam być słowo "sosna"? Jak myślisz Liwio?

[tadeuszx]

No, ale teraz to wszystkich zaskoczę!! Kto zna taki wiersz?

Erica Jong
Oczyszczenie

Ponieważ kochała męża,
znalazła sobie kochanka.
Ponieważ oszukiwała męża fałszywą wiernością,
poszła do łóżka z kochankiem.
Ponieważ przestała być fałszywie wierna,
poczuła się uczciwa.
Ponieważ była uczciwa,
powiedziała kochankowi, że go kocha.
Ponieważ była uczciwa,
powiedziała kochankowi, że kocha także męża.
Ponieważ była uczciwa,
nieuczciwy kochanek porzucił ją.
Ponieważ kochanek ją porzucił,
poczuła się zdradzona.
Ponieważ poczuła się zdradzona,
wróciła do męża.
Coś ich teraz łączy.
*****************************************************
??????????