8 odpowiedzi w tym temacie

[Agutka]

No właśnie. Chciałabym poznać Wasze opinie w tej kwestii.
Serce nie sługa. Można sobie gadać ile wlezie „nie zaangażuję się, bo taki związek nie ma sensu”, Jednak co zrobić, jeśli poczuje się coś więcej, ale dzielą setki kilometrów i zżera tęsknota? Strasznie trudno tak żyć. Zastanawiam się czy szanse na przetrwanie takiego związku bardziej zależą od siły uczucia czy silnego charakteru? Babeczce jest trudniej (tak mi się wydaje, bo jestem kobietą), jest wrażliwsza i bardziej to przeżywa. Jednak, kiedy obie osoby są niepełnosprawne i nie ma możliwości zamieszkania razem? Trudno znaleźć siłę by trwać w taki sposób. Czy ma to w ogóle sens? Jednak z drugiej strony, kiedy przyjdą zwątpienia można chociaż wspomnieć chwile spędzone razem. Wtedy bardziej docenia się to wszystko, to, że jest ktoś bliski, kto też myśli i tęskni. Niestety samo myślenie w końcu nie wystarcza, bo jak znieść to, że nie można się nawet dotknąć? ... Tyle w tym sprzeczności. Jak uważacie??

[ania81]

Agusia... prawde mowiac wydaje mi sie ze taki zwiazek na dluzsza mete jest bardzo trudny... chociaz nie niemozliwy. w koncu chociaz czasami mozna sie spotykac... chocby raz czy 2 w roku... dla chcacego nie ma barier nie do pokonania a mozna tak jak pisalas rozmawiac, pisac, poprostu sie czuc... to jest najwazniejsze... a jak 2 osoby rownie mocno tego chca... to napewno im sie uda... trzeba poprostu wierzyc... a wiara czyni cuda...

[Karoll]

Jednak co zrobić, jeśli poczuje się coś więcej, ale dzielą setki kilometrów i zżera tęsknota?

Agutka do mnie masz znacznie bliżej bo tylko do Opola. :-D
pozdrawiam!

[Agutka]

To fakt Aniu, bez chęci i wiary nic nie przetrwa.
Jednak gdy chęć nieustannego spędzania czasu blisko siebie jest ogromna, wtedy trzeba znaleźć w sobie dużo siły i to jest najtrudniejsze.
A do Opola Karoll mam 60kilosów. Hihi.

pozdrawiam

[Monia74]

Jest to trudne... Czasem nawet bardzo... Nasz związek na odległość trwa już ponad trzy lata...
Nie ukrywam, że są trudne chwile... Co pozwala je przetrwać prócz silnego uczucia z obu stron? Myślę, że rzeczywiście bardzo silny, wręcz żelazny charakter jest tu niezastąpiony.
Co jeszcze? Plany. I te małe dotyczące kolejnych spotkań oraz te dalekosiężne obejmujące wspólną przyszłość.
Nie sądzę, by mógłby istnieć prawdziwy związek, w którym dwie zaangażowane istotki nie spotykają się od czasu do czasu. A im więcej spotkań tym lepiej, gdyż przebywając ze sobą w realnym świecie, obserwując wzajemnie swoje rakcje na różne sytuacje można się naprawdę poznać.
No i oczywiście żadne urządzenie nie zastąpi głębi spojrzenia, dotyku, pocałunku czy pieszczot...

[Robertino]

aga martwie sie czy dalej dasz tak rade... bo ten stan juz trwa dluzszy czas... wierze jednak, ze bedzie ok i uda wam sie kontynuowac taki co tu ukrywac trudny zwiazek..

[Agutka]

Bardzo budujące jest to co mówicie.
Pineska podziwiam. To silne uczucie i wielka wytrwałość.
Znam takie związki, które rozpadły się po kilku miesiącach, bo któraś ze stron zawsze obawiała się cierpienia związanego z tęsknotą rozłąki.
Oczywiście potrzeba pewności i ogromnego zaufania.
Zgadza się Moniu, uczyć się siebie można tylko przebywając ze sobą. Bywa przecież, że jest się razem parę lat i tak naprawdę wcale się nie zna. Poza tym słowa nie poparte czynami nie są nic warte.
"Pielęgnować" - Tygrysie trafiłeś w dychę! Bez tego nie da się przetrwać kolejnego tygodnia. Pozdrawiam. Przytulaj Kurczaka z całych sił i nigdy nie puszczaj

Ps. roberto, uduszę!