Termin odpraw jest szeroko opisywany. Nie jestem ekspertem praktykującym z prawa pracy, więc moja wiedza jest ogólna. Z opisu w poście rozumiem, że jest to zwolnienie indywidualne.
Pracownikowi przysługuje odprawa pieniężna w razie rozwiązania przez pracodawcę, zatrudniającego co najmniej 20 pracowników, stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracownika, jeżeli przyczyny te stanowią wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy. Odprawa pieniężna należy się także w przypadku zwolnień indywidualnych.
Prawo do odprawy pieniężnej regulują przepisy ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. z 2015 r., poz. 192 ze zm.).
Zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy, pracownikowi z którym został rozwiązany stosunek pracy z przyczyn jego niedotyczących, przysługuje odprawa pieniężna, której wysokość jest uzależniona od stażu pracy u danego pracodawcy (ust. 2). Powyższy przepis, zgodnie z odesłaniem zawartym w art. 10 ust. 1 ustawy, znajduje odpowiednie zastosowanie także przy tzw. zwolnieniach indywidualnych, tj. w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę, zatrudniającego co najmniej 20 pracowników, stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, jeżeli przyczyny te stanowią wyłączny powód uzasadniający zwolnienia, a zwolnienia w okresie nieprzekraczającym 30 dni obejmują mniejszą liczbę pracowników niż ta określona dla tzw. zwolnień grupowych. Wynika stąd, że prawo do odprawy pieniężnej przysługuje nawet w wypadku, gdy do rozwiązania umowy o pracę przez pracodawcę, zatrudniającego co najmniej 20 pracowników, dochodzi tylko z jednym pracownikiem, jeżeli podstawą tego zwolnienia były przyczyny niedotyczące tego pracownika i jednocześnie stanowiły one wyłączny powód uzasadniający rozwiązanie umowy o pracę. Chodzi tu np. o likwidację stanowiska pracy. Nie ma znaczenia czy umowa o pracę była zawarta na czas określony czy nieokreślony i czy rozwiązanie nastąpiło za porozumieniem stron czy poprzez wypowiedzenie jej pracownikowi.
Pracownik dochodzący świadczeń przewidzianych ustawą z 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników ma udowodnić, że rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło z przyczyn jego niedotyczących, nie musi jednak wykazywać, że były to przyczyny leżące po stronie pracodawcy.
Podejmując decyzję o rozwiązaniu stosunku pracy w oparciu o treść art. 10 ust. 1 ustawy z 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników pracodawca przyjmuje na siebie ustawowy ciężar w postaci obowiązku wypłaty stosownej odprawy pieniężnej, co w przypadku rozwiązania stosunku pracy z innych przyczyn nie istnieje. Powyższe stanowi rekompensatę dla pracownika, a z drugiej strony zobowiązanie dla pracodawcy do ostrożnego i racjonalnego podejmowania decyzji.
Pracownikowi przysługuje odprawa pieniężna w wysokości: jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 2 lata; dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy od 2 do 8 lat; trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy ponad 8 lat. Odprawę pieniężną ustala się według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
Źródło: https://www.adwokat-...ywidualnym.html
Następne ciekawe objaśnienie:
Przepisów o odprawie pieniężnej z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy próżno szukać w kodeksie pracy. Regulacje takie znajdują się w art. 8 ustawy (dalej ustawa) z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Nie jest prawdą, że przepisy tej ustawy dotyczą wyłącznie pracowników zwalnianych grupowo. Odprawa przysługuje każdemu pracownikowi, który został zwolniony z wyłącznej "winy" pracodawcy. Czyli także wtedy, gdy redukcja zatrudnienia w firmie objęła jeden etat.
Prawdą jest natomiast, że nie każdy zwalniany z powodu redukcji etatu ma prawo do odprawy na podstawie tej ustawy. Jej przepisy nie dotyczą pracodawców zatrudniających mniej niż 20 etatowych pracowników. Dlatego pracownicy z zakładów pracy zatrudniających maksymalnie 19 osób nie mogą liczyć na odprawę.
Źródło: https://www.rp.pl/pr...tej-samej-firmy
Znacząca kwestia:
Szczególnie ważna jest przyczyna wypowiedzenia. Nie może ona leżeć po stronie pracownika oraz musi być przyczyną wyłączną. Dlatego też jeśli pracodawca rozwiązuje stosunek pracy z powodu trudności ekonomicznych i niewłaściwego stosunku pracownika do pracy, to nie można mówić o wyłączności przyczyny. To zaś oznacza, że pracownikowi nie należy się odprawa.
Źródło: https://www.prawo.pl...ika,263743.html
Podsumowując, należy podkreślić, że prawo do odprawy nabywa pracownik, z którym rozwiązano stosunek pracy z przyczyn od niego niezależnych. Pracodawca powinien zatrudniać w zakładzie pracy co najmniej 20 pracowników, natomiast odprawa będzie należna pracownikom zwalnianym w trybie zwolnień grupowych, ale i jedynemu zwolnionemu. Nie tylko wypowiedzenie z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, ale także rozwiązanie umowy za porozumieniem stron przy wyłącznej inicjatywie pracodawcy, będzie wymagało wypłaty odprawy pracownikowi przez pracodawcę. Warto pamiętać, że staż pracy pracownika wpływa na wysokość odprawy.
