26 odpowiedzi w tym temacie

[Władysław Ryś]

Fred, mój pilot, jak chyba większość, jest czarny. Przyciski ma jasno szare. Natomiast wyłącznik tyklo jest czerwony. I ja tym czerwonym potrafię każdego kacyka, bez względu na przypisywane sobie miejsce na sali sejmowej... 8)

[fred]

Tak w telewizji mozna po prostu kliknąc czerwonym.
Gdyby tak mozna bylo wylączyć niewlasciwych czy niekompetentnych ludzi z wpływu na nasze zycie spoleczne i na naszą codzienność.
No nie da się.
Poza tym nie wiem czy gdzies na swiecie jest taki kraj gdzie wszyscy politycy są cacy.
Mysle ze nie ma takiego kraju.
Mysle ze trzeba miec dystans do polityki, ale calkim biernym tez nie nalezy byc.
Bo ta bierność oznacza przyzwolenie na wszystko cokolwiek sie dzieje.

[Władysław Ryś]

Ale też na całym chyba świecie są miejsca, gdzie warto się przespacerować. Nie sądzicie Dziewczyny? :oops: (ok)

[basiak]

Sądzimy! (ok) Z rewolucyjnym pozdrowieniem stwierdza to jedna z dziewczyn, bo druga właśnie wybiera się na spacer walentynkowy (no, no :oops: ) do Poznania.

[fred]

Rewolucyjny spacer?
jakis pochód?
manifeestacja?
przemarsz?
protest?
no moze byc.

[basiak]

Czemu nie, w końcu:

Jestem zdolna niesłychanie
Moją bronią... rymowanie
Jestem ważna i odważna
Odrobinę... niepoważna

Ja jak wódz mój Ferdek I
Toczę boje w dziale wierszy
Mam też wsparcie i poparcie
Kraba, co stoi na warcie

Ja niczego się nie boję
Nawet, jeśli coś nabroję
Na przeszkody ręką macham
Uwierz mi, jak POP-a kocham

Rewolucja...towarzyszu?
Bułka z masłem, wiersz napiszę
Barykady? Kaszka z mlekiem
Ja je wszystkie biorę śmiechem

Dla mnie nasza partia ważka
Jakem fraszka, nie igraszka
Nie od święta uśmiechnięta
I broń Boże... chwalipięta!

Z rewolucyjnym pozdrowieniem

[fred]

Witam
Świetny "rewolucyjny" wiersz.
Sprobuję i ja dorzucić coś "rewolucyjnego"

TRUPIĘGI

Gdy umiera bogaty wujek, ojciec czy dziadek,
A rodzina przy trumnie oczekuje na spadek,
aby w oczach opinii dobrze wypaść publicznej,
piękną trumnę mu kupią, pogrzeb sprawią mu śliczny.
By ich przodek - za życia niedostępny i dumny,
prezentował się dobrze - więc go stroją do trumny.
Ubierają go w kwiaty, kiry, wieńce i wstęgi,
oraz buty do trumny - tak zwane trupięgi.

Zrobić buty do trumny aby ubrać w nie dziadka,
dla fabryki obuwia to nie lada jest gratka.
Można wiele zarobić, a niewiele się traci.
Jednak częściej mrą biedni - bardzo rzadko bogaci.
W gospodarczych realiach nowoczesnej Europy,
na trupięgi bogaczy bardzo mały jest popyt.
Stąd te zwały rupieci zalegają niestety
magazyny, hurtownie, oraz supermarkety.

Bezrobotny nie szuka dziś kaloszy wśród śmieci.
Kupi but co na pierwszym mu się deszczu rozleci.
Choć realia unijne dosięgają go twarde,
on przestaje być dziadem, on zostaje kloszardem.
On się cieszy że nowa Europa go kocha.
Że się przed nim rozciąga wszechobecna taniocha.
Bo weszliśmy do Unii! Nie jesteśmy już sami!
I zdobyliśmy rynek tymi trupięgami!

Rewolucyjne pozdrowienie śle Fred