Wyobraź sobie, że milknie ptaków śpiew,
jesteś nad morzem, lecz nie słyszysz mew,
widzisz polarne zorze, lecz nie słyszysz drzew.
Czy może być jeszcze gorzej? - pewnie, że jest.
Czujesz na skórze, lecz nie słyszysz, że pada deszcz,
mówisz, że przeszywa cię dreszcz - nie słyszysz kropel,
dzięki kumplowi znam migowy alfabet,
lecz i tak w twoim świecie pogubię się.
Mogą potępić cię - mówić, że nie nadajesz się
do świata, który stawia ci nowe pytanie,
chociaż pozostaje ono bez odpowiedzi i chce
dziś twojej wewnętrznej spowiedzi, ale czy otrze łzę?
Dobrze wiesz jak smakuje zimne powietrze,
lecz nie usłyszysz liści kołyszących się na wietrze,
przychodzą momenty załamania oczywiście,
lecz mimo wszystko możesz liczyć na wsparcie.
Chociaż nie wiem czy nie zamienić z tobą się,
gdy kolejny stek bluzgów wędruje neuronem,
chociaż jest tylko impulsem przekazywanym w tle,
chciałabyś słyszeć kłótnie a nie martwą cisze.
Bariery ciszy przełamuje jak na lodzie krę,
przez błędnik przepływa wzburzona krew,
czytając książki wbrew tym którzy śmieją się,
mając upór i wierząc w szczęśliwe życie.
Bóg wyposażył cię w nadzwyczajną wyobraźnie,
dając ci talent a kiedyś da ci znak,
że jesteś jego ukochanym dzieckiem jak Fiona Bollag.
Użytkownik mario123 edytował ten post 07 kwiecień 2014 - 20:50
