Minęło tyle lat, a jej wizerunek jest wciąż taki żywy i są chwile, gdy bardzo, bardzo mi Jej brakuje... Tak ją kochałam, że gdy rodzice wybudowali nowy dom i się wyprowadzaliśmy od babci, ja zostałam z Nią, w starej chacie. Na nic się zdały rodziców prośby i groźby. Nie wyobrażałam sobie, by babcia, która bała się nocy i ciemności miała zostać sama w tym dużym, starym domu. Zamieszczam ten wierszyk. Babcia w życiu by nie zgadła , że on trafi do sieci, :-D ale była tak przebojowa, że gdyby dożyła dzisiejszych czasów to z pewnością buszowałaby po Internecie. :-) Jest dla mnie niesamowicie ważny i teraz, późną nocą zebrało mi się na wspomnienia. Cóż... listopad to właściwy czas na to.
Dla wnusi
Gdy się na świat narodziłaś
i ujrzałam Joluś Cię
tak te buźkę polubiłam
i czarniutkie loczki Twe
A gry oczka już się śmiały
i rączki już łapały
bym najchętniej Cię porwała
i nikomu nie oddała
Dzień dwa Jolki kiedy nie ma
babcia oczy swe przeciera
u Joluni miłość wielka
babci złości nie pamięta
Joluś droga , wnuczko miła
kto się troszczy babcią swą?
choć Cię babcia już wybiła
Joluś idzie jak na bój
Boże drogi, duchu święty
błogosław dziecinie tej
za jej miłość daj jej zdrowie
Anioł niech pomaga Jej
