23 odpowiedzi w tym temacie

[pete]

Moi drodzy,

jestem osobą niepełnosprawną mieszkającą na wsi. Dorabiam w miarę możliwości zdrowotnych do renty. Moje miesięczne dochody, wraz z rentą, kształtują się na poziomie około 800-900 złotych. Więcej nie jestem w stanie zarobić, moje zdrowie nie pozwala. Codziennie wymagam pomocy drugiej osoby bym mógł normalnie funkcjonować. Tyczy się to codziennych czynności, jak np. przygotowywanie posiłków czy pomoc w wc. Cały czas pomagają mi rodzice. Na dodatkową pomoc dla mnie nas nie stać, sam rehabilitant to 400 złotych w miesiącu. Mam dziewczynę, która studiuje. Jej dochody są ograniczone. Moi rodzice nie wierzą w powodzenie naszego związku i chcą abym się z nią rozstał. Nie życzą sobie jej w ich domu, a mnie nie stać na samodzielne życie nawet z jej pomocą. Co mam robić? Nie wyobrażam sobie życia bez niej, w samotności, dalej zależny od widzimisię rodziców.

[zbychunt]

Na pewno nie pozwolić żeby rodzice ci mówili co masz robić, kiedyś ich zabraknie i zostaniesz sam, masz więcej szczęścia niż ja ja mimo 27 lat nie mam partnerki która by się mną chciała zajmować chociaż jestem samodzielny w większości rzeczy, jeśli jesteś jedynakiem tym bardziej nie daj się sugestia rodziców, u mnie moi rodzice chcą mnie trzymać pod kloszem najlepiej gdybym siedział przed kompem nigdzie nie chodził i nikogo nie poznawał mam tego dość dlatego chciałem pracować a nie jest łatwo znaleźć prace.

[pete]

Tak ale nie am możliwości finansowych aby teraz się wyprowadzić. To zmusza mnie do mieszkania z rodzicami, a to z kolei prowadzi do tego, że oni narzucają mi swoje warunki. Mogę nie pozwolić, to proste, co mogę zrobić, to już trudne.

[ula820]

Np. zatrudnić się w Microtechu, jest to jakieś wyjście.

[pete]

Co to jest Microtech? Sklep komputerowy?

[__ANIOLEK__]

Co to jest Microtech? Sklep komputerowy?

Zapraszam do wątku tutaj, wszystko o firmie Microtech:
http://www.ipon.pl/f...light=Microtech

Na marginesie to Twoja sytuacja jest trochę skomplikowana. Jakiego by tu rozwiązania nie zaproponować zawsze ono będzie nie do końca zadowalające dla Ciebie. Przykładowo, możesz złożyć wniosek o mieszkanie komunalne, ale oczekiwanie trwa nawet latami (znam to z własnego doświadczenia). Bardziej przyziemnie to spróbować wynająć pokój z dziewczyną. Pytanie tylko czy dacie radę finansowo no i Ty fizycznie, w końcu wymagasz pomocy drugiej osoby? Ostatecznie zawsze możecie podjąć próbę, aby się przekonać jak to by wszystko wyglądało w praktyce. Dopóki mieszkasz z rodzicami będziesz rozdarty pomiędzy ich oczekiwaniami, a własnymi pragnieniami. Chyba, że stanie się przysłowiowy "cud" i jakoś się dogadacie między sobą, czego Ci szczerze życzę. Nie pozwól, aby w Wasz związek wkradły się osoby trzecie, bo to niczemu dobremu nie służy, a Wasze szczęście w tym wszystkim jest najważniejsze ...
Powodzenia wbrew wszystkiemu i wszystkim.

[pete]

Dzięki za pomoc. Jakkolwiek się nie stanie potrzebuje pomocy gdy ona się uczy i jest poza domem. Trzeba będzie prawdopodobnie za to zapłacić. To największy problem. Utrzymać się jesteśmy w stanie już teraz.

[zbychunt]

nie musi to być mieszkanie luksusowe a może to być kawalerka za miesięcznie 500 600 złotych a na was dwóch jedzenie chyba nie jecie dużo mowie tu o wynajęciu mieszkania jak już ona skończy studia,
wolał bym mieszkać z panna niż z rodzicami którzy maja swoje jakieś chore myślenie, a nawet mógł bym sam mieszkać oczywiście pod warunkiem ze bym pracował i miał bym te 1300 na miesiąc.

[ula820]

Istnieje coś takiego jak usługi opiekuńcze, z których można korzystać np. 2-3 razy w tygodniu po kilka godzin. Sprawy te załatwia Ośrodek Pomocy Społecznej, nawet jeżeli przekraczamy kryterium dochodowe to opłaty za takie usługi wahają się w granicy ok. 2 złotych za godzinę w zależności od regionu.Więc może warto zastanowić się nad takim rozwiązaniem.

[pete]

Co sie dzieje z osoba niepelnosprans ktora potrzebuje pomocy w rożnych czynnościach a nie ma nikogo blisikiego?

[ula820]

Chłop swoje, a baba swoje.Podrzuciłam Ci kilka niezłych rozwiązań, ale Ty nadal pytasz o to samo? Czy też o co innego? W każdym razie może z innej beczki, w Polsce nie masz co liczyć na darmową opiekę lub pomoc w czynnościach codziennych np.12 godzin na dobę, bo jeszcze do takich udogodnień nie doszliśmy.Chyba, że znalazłbyś jakiś ekstra wolontariat, ale to raczej nierealne.Przykro mi to pisać, ale bez pomocy osoby bliskiej lub rodziny.....sam sobie dopowiedz.

[pete]

Ja bym potrzebował opieki po kilka godzin dziennie każdego dnia w tygodniu poza weekendami. Radzę sobie sam ze wszystkim poza defekacją i przetransportowania się np. z wózka na łóżko. Najem się sam o ile ktoś wcześniej zostawi mi przygotowany posiłek. Dlatego zastanawiam się w jaki sposób najlepiej uzyskać taką pomoc i ile by kosztowała.

Firma microtech ani ich oferta mi nie odpowiada. Mam o wiele większą widzę i umiejętności, kwestią czasu pozostaje u mnie znalezienie znacznie lepszej, dodatkowej pracy niż ta oferta.

[__ANIOLEK__]

Firma microtech ani ich oferta mi nie odpowiada. Mam o wiele większą widzę i umiejętności, kwestią czasu pozostaje u mnie znalezienie znacznie lepszej, dodatkowej pracy niż ta oferta.

Rozumiem Cię, ale wiesz mi lepszy rydz niż nic. Zawsze to praca, a lepszą, jak sam piszesz możesz znaleźć po czasie. Znalezienie opieki po kilka godzin może wiązać się z tym, że będziesz musiał poszukać jej na własną rękę, bo jak pisze Michalina OPS ma ograniczoną liczbę godzin. Dzięki temu mogą wspomóc większą liczbę osób potrzebujących tego typu usług. Rada - bierz, co dają, a z czasem to zmieniaj/modyfikuj.
W końcu od czegoś musisz zacząć. Pozdrawiam

[katte73]

Pragnę ustosunkować się do problemu Pete i rozważań Państwa jak jemu pomóc
Należy odpowiedzieć sobie na zasadnicze pytanie czego Pete oczekuje?
- usamodzielnienia się i samodzielnego zamieszkania
- usamodzielnienia się i zamieszkania wspólnie z dziewczyną
od tego trzeba zacząć
Jeżeli chodzi o usamodzielnienie się i samodzielne zamieszkanie to oczywiście podstawa wynajęcie mieszkania i to odpowiedniego - mamy przecież wózek - jeśli wypadnie piętro to ewentualny zakup schodołazu lub inne rozwiązanie ale to wymaga pomocy osoby drugiej no i oczywiscie poważne zainteresowanie się jak Państwo sugerowali usługami opiekuńczymi czy są dostępne w jakich terminach i porach oraz oczywiście cena - no i co najważniejsze czy mój stan zdrowia pozwala pozostawać sam np. w nocy
Pete ma aspiracje i nie neguje tego ale wypłata z np. Mikrotechu jeżeli w ogóle by jego zatrudnili i renta oraz zasiłek pielegnacyjny to dobra wypłata a jak chce się rozpoczynać " dorosłe" życie to liczy się to co na koncie a nie co mogło by ewentualnie na nim być - zdarzenie przyszłe i niepewne.
Aspiracje dobrze mieć ale trzeba żyć w realnym świecie chyba, że ma się dobry zawód gwarantujący odpowiednie zarobki przy jednoczesnym wykonywaniu pracy w warunkach domowych.
Wersja druga
- usamodzielnienie się Pete wspólnie z dziewczyną ( nie znamy wieku bo teraz osoby studiują w różnym wieku oraz tego czy już zarabia czy utrzymują ją rodzice). Tu istotne jest również wynajęcie odpowiedniego mieszkania, sprawy organizacyjne czyli rozkład dnia ile czasu może Pete zostać pod nieobecność dziewczyny i czy jak mieszka z dziewczyną to potrzebna jest dodatkowa opieka, podstawa również to dochody najlepiej dwóch stron.
W tym przypadku bardzo ważna jest determinacja obu stron i tylko dążenie obojga świadome, dorosłe, pełne odpowiedzialności szczególnie dziewczyny bo to na nią spadnie większość obowiązków daje gwarancje sukcesu.
Dlaczego własnie ja wypowiadam się w tej sprawie - ponieważ mam męża niepełnosprawnego na wózku, któremu muszę pomagać w wielu czynnościach, poznałam go gdy był chory i przejęłam pełną odpowiedzialność za siebie i jego - mieszkamy sami on daleko od domu rodzinnego zaryzykował i przeprowadził się do mnie z drugiego końca Polski. Tylko my zaczynaliśmy od tego, że ja miałam własne mieszkanie i stałą pracę ale sami musieliśmy zorganizować sobie dzień mój mąż zostaje sam od 7 -16 ( jest to wykonalne - Panowie mają łatwiej ), musieliśmy kupić schodołaz ( dostaliśmy dofinansowanie ) , następnie pionizaror - wymagało to załatwianie wielu formalności. A rodzice....mój ojciec wypowiedział się tylko raz jak jechałam do męża ( wtedy chłopaka ) po raz pierwszy abym pamiętała żeby jego nie skrzywdzić, rodzice wspólnie zrobili mi remont mojego mieszkania po opuszczeniu go przez lokatorów.....a rodzice mojego męża na początku szaleli bo też jego izolowali w domu, nie obyło się bez burz, nie wierzyli, że damy sobie radę, twierdzili, że syn wróci szybciej niż wyjechał.......ale MY byliśmy zdeterminowani a ja nieugięta a mój mąż odważny....i radzimy sobie już a może dopiero ponad 5 lat........A rodzice męża zmienili zdanie, spokornieli, inaczej postrzegają syna i przyjeżdzają do nas w gości.
W sprawie Pete z własnych doświadczeń najpierw należy ustabilizować sytuację finansową, zorientować się wstępnie w sprawach mieszkaniowych oraz możliwości załatwienia ewentualnie usług opiekuńczych.
Ważna jest rozmowa z dziewczyną jak ona się na wspólne życie zapatruje- nie znamy zdania jej bliskich czy możecie liczyć na pomoc np. rodzeństwa...Ponadto co bardzo istotne należy spróbować bycia razem 24 godziny na dobę ( a krótkie nie odwiedziny) rodziłabym wspólny wyjazd na turnus rehabilitacyjny ( dziewczyna jako opiekun) ale na to też trzeba zarobić albo odłożyć, można starać się również o dofinansowanie z PCPR ( teraz jest czas składania wniosków. Taki wyjazd będzie dla Was małym sprawdzianem we dwoje... A rodzice z perspektywy czasu mogę powiedzieć, że boją się o dziecko i nie mogą uwierzyć, że zdrowa dziewczyna chce się związać z osobą niepełnosprawną przez to są poddenerwowani - bo przez tyle lat to właśnie oni zajmowali się swoim dzieckiem i nie zauważyli, że dziecko już dorosło.. Myślę, że jak Wasz związek przetrwa burzę ma szansę na ich akceptację....życzę powodzenia i determinacji bo ona jest gwarancją sukcesu............

[Domi10]

Coś wiem na ten temat.Doskonale rozumiem w jakiej jesteś sytuacji ,też mam taki problem .Jest ciężko spróbuj się postawić .Szczerze nic to nie da.Jak wyjdziesz to tylko poinformuj i tyle.I ty jeden masz jaki sam ploblem.Matki które krzywdzą ,masz odwagę się przyznać .Dla mnie jest to wstyd.Najgorsze ze nic nie dociera.Zawsze będziemy małymi dziećmi.Najgorsze w tym ze pracy nie mamy..

[laska11]

Trzeba walczyć, nie dawać się, tylko pamiętajcie, bo może dojść do tajnego ubezwłaśnowolnienia i to uwarzajcie!!!

[Jankiel]

Była mowa o pracy zdalnej, wczoraj na to trafiłem, warto uważać  http://moje.radio.lu...dzy-kredyt.html