16 odpowiedzi w tym temacie

[haliczanka]

Nie umiem pisac wierszy, ale są mi one bardzo potrzebne. Proszę przeczytajcie to ze mną...

Oda do rąk
Bądźcie pozdrowione moje dłonie, palce moje chwytne, z których jeden przytrzaśnięty drzwiami samochodu, fotografowany promieniami Roentgena - dłoń na zdjęciu wyglądała jak zwichnięte skrzydło - niewielki okruch kości obrysowany własnym odrębnym konturem. Serdeczny palec lewej ręki ozdobiony raz pierścionkiem owdowiały jest teraz i pozbawiony swej ozdoby. Ten, który mi dał pierścionek, już dawno nie ma palców, jego ręce sploty się w jedno z korzeniami drzewa.
Ręce moje tyle razy dotykające stygnących dłoni umarłych i ciepłych mocnych żywych dłoni. Umiejące pieścić niezwykle, w dotyku zatracające przestrzeń dzielącą istnienie od nieistnienia i niebo od ziemi. Ręce, którym nieobcy ból bezsilności, wczepione w siebie jak dwa przelękłe ptaki, bezdomne, szukające na oślep i wszędzie śladu twoich rąk.
Halina Poświatowska

[haliczanka]

Albo to....
Boże mój! Jesteście tam?!?!?

Pomiędzy

odpycham nogą wszechświat
luźno zamyślona kołyszę się na nitce
nieokreślonych pragnień

jakieś trwanie
smużką
pełga po
moich ustach
drażni usta

palce zaczepiam
o rozszczepione na liściu słońce
karmię palce
światłem nagłych podłużnych błysków

one drżą
one się chwieją
w brązowieniu głodnych zmysłów
otwartymi ustami
chwytam umykający wszechświat

Halina Poświatowska


..................................
haliczanka

[-Ania-]

oba utory są piękne..
zamyśliłam sie...

pozdrawiam

[Skangur]

haliczanko, jestem pod wrażeniem. Trochę mnie zamurowało i tak jak Ania, zamyśliłem się głeboko.
Witaj w gronie miłośników tego działu :-D

[blue]

w teatrze cieni
Z pęknięcia
między mną i światem
z odległości
między rzeczownikiem i przymiotnikiem
próbuje się wydobyć
poezja

musi wytworzyć
sobie takie narzędzia
ukształtować takie formy
aby zaczepić o mnie
i słowo
jak o dwa brzegi
które oddalają się
bez przerwy

rozdzierana
próbuje jeszcze raz
zbliżyć
porównać
wydobywa się
na powierzchnię

odchodzę

I jeszcze jedno:
Chciałybym nie mówić
lecz czynić słowami
aby słów moich dotknąć mogli rękami
ludzie
T. Różewicz

[haliczanka]

tak blue
poczułam, ze chcę z Wami podzielić się jeszcze jednym wierszem. oto on:

Trzy słowa najdziwniejsze

Kiedy wymawiam słowo Przyszłość,
pierwsza sylaba odchodzi już do przeszłości.

Kiedy wymawiam słowo Cisza,
niszczę ją.

Kiedy wymawiam słowo Nic,
stwarzam coś, co nie mieści się w żądnym niebycie.

Wisława Szymborska


.................
haliczanka

[basiak]

Wisława Szymborska - moja ulubiona poetka, więc i ja dorzucę:

Wszystko -
słowo bezczelne i nadęte pychą.
Powinno byś pisane w cudzysłowie.
Udaje, że niczego nie pomija,
że skupia, obejmuje, zawiera i ma.
A tymczasem jest tylko
strzępkiem zawieruchy.

[trigo]

Dzięki za przypomnienie poezji mojej ukochanej Haliny Poświatowskiej....

Na czasie wiersz (mój ulubiony) Pawlikowskiej - Jasnorzewskiej (tez mojej ulubionej poetki):

Drzewa są jak złote wodotryski
zimno jest jak w ostatnim liście
a słońce jest jak ktoś bliski
który ziębnie i odchodzi
lecą liście....

[haliczanka]

Może jeszcze raz Halina Poświatowska. Nie macie nic przeciwko temu, prawda?
(E)

Przypominam

Jeśli umrzesz
nie włożę sukienki lila
nie kupię kolorowych wieńców
z rozszeptanym wiatrem we wstążkach
nic z tego
nic

przyjedzie karawan - przyjedzie
odjedzie karawan - odjedzie
będę w oknie stała - patrzyła
będę ręką machała
chustką wiewała
żegnała
w tym oknie sama

a w lato w szalonym maju
położę się na trawie
na ciepłej
i rękoma dotknę twoich włosów
i ustami dotknę futra pszczoły
kąśliwej pięknej
jak twój uśmiech
jak zmierzch

potem będzie
srebrno - złoto
może złoto i tylko czerwono
bo ten zmierzch
ten wiatr
który trawom wszeptuje uparcie
miłość - miłość
nie pozwoli mi wstać
i pójść
tak zwyczajnie
do przeklęcie pustego domu

Halina Poświatowska


...................
haliczanka

[haliczanka]

Żeby dojść do ust i łoża -
Mimo groźnej cerkwi bożej
Muszę iść.

Mimo karet iść weselnych
Karawanów.
Jego próg pieczęcią swoją
Znaczy anioł.

Tak o nowiu nocą nocy
Wbrew żeliwnych stróżów mocy:
Bacznych wrót -

Do drzwi śpiwnych i świetlanych
Poprzez opar kadzidlany
Podążam.

Tak jak dąży wciąż od wieków
Mimo Boga - do człowieka
Człowiek.

Marina Cwietajewa

[ewita]

Cwietajewa... jej umiejętność nazywania po imieniu, czucia...
Można się jedynie czuć maluczkim i głupim wobec jej poezji...
Też bym chciała jeszcze...

[Al]

Uwielbiam poezję Haliny Poświatowskiej :-D
Zwykle czytam ją przed snem...
Piekna, prosta, głęboka zarazem...

[andzia12]

Dlaczego wszystkie wiersze tak mnie wruszają?


,,Ja jestem za bardzo skryta i to mi jest tym żle''

[haliczanka]

***
Jeśli się dusza zrodziła skrzydlata -
Co jej pałace i co jej chaty!
Co jej Czingiz-chan i Orda co jej!
Dwaj są na świecie wrogowie moi,
To dwoje bliźniąt - razem spowitych:
To jest głód głodnych - i sytość sytych!

Marina Cwietajewa

Tomik jej wierszy mam od dawna, lecz nie czytałam ich. Myślę, że po prostu potrzebowałam czasu aby do nich dojrzeć i przypadkiem je znaleść na własnej półce..... we właściwym czasie.....

Added after 5 minutes:

rzeczywiście, może jeszcze jeden wiersz Haliny Poświatowskiej:

* * *
moim sąsiadem jest anioł
on strzeże ludzkich snów
dlatego wraca późno do domu
na schodach słyszę dyskretne kroki
i szelest
zwijanych skrzydeł
on rano staje w moich drzwiach
otwartych na oścież
i mówi:
twoje okno znowu
świeciło dlugo
w noc

[ewita]

Ech... brakuje mi takiego anioła...

Dziękuję!

[Liwia]

A mi jak bardzo ... :oops:

Pozdrawiam
Liwia

[haliczanka]

Miłość
Jatagan? Płomień?
Skromniej - nie tak krzykliwie!

Ból, znajomy jak oczom - dłonie,
Jak wargom -
Dziecka własnego imię.

Marina Cwietajewa