53 odpowiedzi w tym temacie

[Sofia]

Wyjatek potwierdzajacy regułe:)

[muchacha]

Witam,

Z własnego doświadczenia powiem, że to co robi Szpinak jest najlepszym rozwiązaniem- trzeba samemu walczyć o siebie.

Jeżeli sami nie będziemy pukali do drzwi publicznych szkół to one nigdy nie będą miały motywacji aby likwidować bariery architektoniczne ( i nie tylko).

Skończyłem zarówno podstawówkę jak i LO będąc jedyną ON w obu placówkach.
Do tej pory mam zaje...stą satysfakcję z faktu, że obie te placówki po zakończeniu przeze mnie tam edukacji zaczęły przyjmować ON, a ogólniak wybudował nawet windę....więc chyba bardziej "zintegrować" sie nie dały:)

Obecnie ukończyłem dwa kierunki studiów, mam doświadczenie zawodowe w dużych korporacjach i wszystko to mimo tego, że mam 4-kończynowe porażenie i wadę wymowy.

Piszę to aby pokazać, że to my niepełnosprawni musimy pokazać ile jesteśmy warci a nie tylko siedzieć i biadolić jak co poniektórzy powyżej....

Szpinak trzymam kciuki! Daj znać jak sie sprawa potoczyła dalej....

[Paulla]

Obecnie ukończyłem dwa kierunki studiów, mam doświadczenie zawodowe w dużych korporacjach i wszystko to mimo tego, że mam 4-kończynowe porażenie i wadę wymowy.

Piszę to aby pokazać, że to my niepełnosprawni musimy pokazać ile jesteśmy warci a nie tylko siedzieć i biadolić jak co poniektórzy powyżej....

Szpinak trzymam kciuki! Daj znać jak sie sprawa potoczyła dalej....

Jest tak jak napisałeś. Jeśli będziemy siedzieć i nic nie robić to będziemy ciągle odbierani jako ostatnie niedojdy. Pokazujmy na ile Nas stać.

[Isiek154]

Ktoś tu pisze o odmowie ON, hmm... wszystko zależy od ludzi. Ja właśnie kończę licem i mam rożne doświadczenia. Z jednej strony "wychowawca" potrafi stwierdzić, (przy całej klasie) że na wycieczce "mogą być schody" więc po nie jadę, z drugiej pani od fizyki (z ktorą mam lekcje raz w tygodniu) i ksiądz poradzili sobie w Częstochowie nie potrzebując mamy (jak potrzebowałaby zapewne wychowawczyni), życzę więc ludzkich ludzi... pozdrawiam

[Cox]

Przystosowanie szkoły to nie takie hop siup. Koszt windy i jej zamontowania oscyluje pewnie w granicach 100-150tys, o ile nie więcej + miesięczne opłaty związane z przeglądami, konserwacją i tego co jest wymagane. Problemem też są stare budynki, w których są usytuowane szkoły, ale to już było poruszane. Zasadniczo widać już pozytywne trendy, bo u mnie w mieście jedna szkoła będzie miała zakładaną windę i myślę, że za kilkanaście lat będzie to standardem. Bynajmniej najprościej będzie tak dogadać się z dyrekcją, żeby zajęcia odbywały się na parterze, lub na max pierwszym piętrze. Na pewno atakuj do tej szkoły, bo dobre LO to na prawdę świetna inwestycja. Większe szanse na lepiej napisaną maturę i bardzo fajni ludzie. Ja uczęszczałem do drugiego LO w moim mieście i spotkałem wielu fajnych i życzliwych ludzi. Powodzenia ;]

[rodys]

[quote name='Isiek154]Z jednej strony "wychowawca" potrafi stwierdzić' date=' (przy całej klasie) że na wycieczce "mogą być schody" więc po nie jadę, z drugiej pani od fizyki (z ktorą mam lekcje raz w tygodniu) i ksiądz poradzili sobie w Częstochowie[/quote']
Nie każdy może i chce dźwigać/pchać wózek. Nie można swoim "prawem do wycieczek" włazić z butami na "prawo do decydowania o tym czy i dla kogo się poświęcać" wychowawcy. Taktem i inteligencją emocjonalną więcej się osiągnie niż postawą roszczeniową

[Isiek154]

Wiem dlatego proszę o pomoc ludzi na ktorych mogę liczyć tego się nauczyłem przez ostatni rok :-)
To chyba dobrze?

Dodano sob 1 maj 21:43:31 2010 :

Nie każdy może i chce dźwigać/pchać wózek. Nie można swoim "prawem do wycieczek" włazić z butami na "prawo do decydowania o tym czy i dla kogo się poświęcać" wychowawcy. Taktem i inteligencją emocjonalną więcej się osiągnie niż postawą roszczeniową

Forumowiczu!!! Może nie do końca mnie zrozumiałeś. Gdy wychowawca nie chciał mnie brać, nie dyskutowałem, nie prosiłem, tylko grzecznie i z taktem chowałem się w skorupę. Przez całą szkołę średnią byłem na trzech wycieczkach. Raz pani z biologii zaproponowała mi wyjazd na wykłady, potem do oceanarium no i... Jasna Gora. Do Częstochowy, pojechałem z obcą klasą, obcym wychowawcą i z księdzem, ktorego uprzednio poprosiłem o kilku chłopcow do pomocy, bo w mojej klasie jestem jedynym facetem (sam wspominałeś o inteligencji emocjonalnej, ktorej jedną ze składowych, jest asertywność, a asertywność to między innymi proszenie o pomoc). Gdy miałem kłopoty z wychowawcą, nie biegałem do dyrekcji nie żaliłem się. Więc czy ta jedna pielgrzymka to aż tak wielkie roszczenie...?

[xyz]

Uwazam, ze trzeba walczyc o swoje marzenia. Niestety jessli o szkoly chodzi to jest to porazka.
W Poznaniu sa tylko trzy licea dostosowane, z czego w jednym sa tylko osoby na wózku, czy z innymi niepelnosprawnosciami. Niestety chodziłam do tego licem. Dlaczego niestety?

Ano dlatego, ze w takim liceum nie ma integracji. Oczywiscie nie mam nic do ON, ale w takiej szkole jestes zmuszony tylko do kontaktu z takimi ludzmi. A nie o to chodzi, chodzi o to by miec mozliwosc poznawania pelnosprwawnych i niepelnosprawnych. I na odwrót, pelnosprawni musza miec kontakt z niepelnosprawnymi. Owszem nie jest to liceum na wysokim poziomie, ale jednak liceum. Tyle, ze jak je konczyłam jedna z nauczycielek mowila ze z roku na rok jest coraz mniejsza rekrutacja. I nic w tym dziwnego bo raczej wiekszosc ON chce miec kontakt z róznymi ludzmi. Poza tym nazwa szkoły - Specjalny Osrodek Szkolno Wychowawczy, ta sama nauczycielka przyznała ze brzmi to jak poprawczak. a samo liceum - Specjalne Liceum Ogólnokształcace numer IV.
Bardzo zaluje, ze musiałam sie tam uczyc.
Ze tylko dwa liceasa przystosowane, i to jeszcze dla prymusów.

Zycze ci wiec szpinak wszystkiego naj:)

[Paulla]

[quote name='licorice]Poza tym nazwa szkoły - Specjalny Osrodek Szkolno Wychowawczy' date=' ta sama nauczycielka przyznała ze brzmi to jak poprawczak. a samo liceum - Specjalne Liceum Ogólnokształcace numer IV.[/quote']
Te nazwy są okropne. My tylko poruszamy się inaczej. Zdrowy człowiek też się różni od drugiego gdyż jeden ma rude włosy a drugi blond.
"Specjalne" to jak jakiś nadgatunek.?
Dobrze, że przed nazwą szkoły nie dodano napisu UWAGA!!!.
Brzmi to jak szkoła wyłącznie dla ludzi upośledzonych umysłowo w znacznym stopniu.
Wiem z doświadczenia, że ta cała "integracja" to jest tylko pic na wodę, by ludziom oczy mydlić.
Są oczywiście szkoły integracyjne na solidnym poziomie, ale ze świecą trzeba ich szukać.
Większość placówek "integracyjnych" biorąc pod uwagę sam poziom nauczania jest żałośnie niski.

[xyz]

No u nas jest tak, ze te dwie integracyjne fajne szkoly maja bardzo wysoki poziom, a ta do ktorej chodzilam i ktora opisałam bardzo niski...

Zalosne, bo nie kazdy uczeń niep. jest prymusem, a mimo to chcialby chodzic do prawdziwej szkoly integracyjnej. A tuu sie okazuje, ze jesli nie masz sredniej 4,7 to jestes skazany na szkole o tak dziwacznej nazwie, ze sie wstydzi w oogole ja wypowiadac

[Wojtek_K]

Fajnie, że pomimo swoich barier w poruszaniu poprzeczkę stawiasz sobie wysoko.
Problem barier architektonicznych niestety jest spory, dodatkowo na niekorzyść przemawia to że budynek szkoły jest zabytkowy więc często wiele rozwiązań z uwagi na to że obiekt jest zabytkiem jest niemożliwe.

Pewnym rozwiązaniem mógłby być schodołaz (zerknij np. tu http://www.kozakiewi...y-t09-roby.html). Rozwiązanie te z platformą mogło by pomóc w poruszaniu się po kondygnacjach budynku jeśli zostaną spełnione pewne wymagania (wysokość schodków, długość i szerokość spoczników na półpiętrze). W przypadku tej platformy waga twoja+wózka nie może przekroczyć 130 kg. Przy tym rozwiązaniu potrzebna zawsze będzie druga osoba by obsłużyć go.

[Isiek154]

Uwazam, ze trzeba walczyc o swoje marzenia. Niestety jessli o szkoly chodzi to jest to porazka.
W Poznaniu sa tylko trzy licea dostosowane, z czego w jednym sa tylko osoby na wózku, czy z innymi niepelnosprawnosciami. Niestety chodziłam do tego licem. Dlaczego niestety?

Ano dlatego, ze w takim liceum nie ma integracji. Oczywiscie nie mam nic do ON, ale w takiej szkole jestes zmuszony tylko do kontaktu z takimi ludzmi. A nie o to chodzi, chodzi o to by miec mozliwosc poznawania pelnosprwawnych i niepelnosprawnych. I na odwrót, pelnosprawni musza miec kontakt z niepelnosprawnymi. Owszem nie jest to liceum na wysokim poziomie, ale jednak liceum. Tyle, ze jak je konczyłam jedna z nauczycielek mowila ze z roku na rok jest coraz mniejsza rekrutacja. I nic w tym dziwnego bo raczej wiekszosc ON chce miec kontakt z róznymi ludzmi. Poza tym nazwa szkoły - Specjalny Osrodek Szkolno Wychowawczy, ta sama nauczycielka przyznała ze brzmi to jak poprawczak. a samo liceum - Specjalne Liceum Ogólnokształcace numer IV.
Bardzo zaluje, ze musiałam sie tam uczyc.
Ze tylko dwa liceasa przystosowane, i to jeszcze dla prymusów.

Zycze ci wiec szpinak wszystkiego naj:)

No właśnie pisząc o tej swojej wycieczce o to mi chodziło. Chciałem pojechać sam na wycieczkę ze zdrową młodzieżą, (ja na wozku jestem jeden w swojej szkole). Gdy chłopcy mnie poznali nie okazałem się, aż taki straszny. ksiądz i fizyczka też dali radę. Tylko wychowawca robi problemy: na wycieczkę z mamą, do Kościoła z głupiej gorki też nie miał mnie kto zwieść... to co to za integracja?

[xyz]

Isiek, to zalezy od czlowieka... Od tego jaką ma wolę. Niestety duzo doroslych ludzi ma z tym klopot, lub po prostu boi sie odpowiedzialności... I szczerze to twojej wychowawczyni powinno byc glupio, raz ze ci nie daje szansy, dwa ze doroslemu chlopakowi kaze jechac z mamą.

Swoją drogą z tą pielgrzymką to nonsens. Jestem w KSM'ie od pół roku i nigdy nie było klopotu bym jechała na rekolekcje. Spaliśmy na podłogach, mieliśmy ciasne ubikacje. Tez jestem jedyna na wózku, ale jakos wszystkim sie chcialo mi pomagac. Nigdy nie czułam, ze mnie nie chca lub ze jestem klopotem. I bardzo sie cesze, ze moge przebywac ze zdrowymi ludzmi.
A na same pielgrzymki do Czestochowy jezdzi tez chlopak niepelnosprawnym. I albo jego mama albo on, prosi kogos z wybranego oddziału o pomoc, by mógł jechac by miał opieke i ją otrzymuje.

Nie wiem czemu niektorzy sa tak negatywnie nastawieni.

[Isiek154]

Isiek, to zalezy od czlowieka... Od tego jaką ma wolę. Niestety duzo doroslych ludzi ma z tym klopot, lub po prostu boi sie odpowiedzialności... I szczerze to twojej wychowawczyni powinno byc glupio, raz ze ci nie daje szansy, dwa ze doroslemu chlopakowi kaze jechac z mamą.

Swoją drogą z tą pielgrzymką to nonsens. Jestem w KSM'ie od pół roku i nigdy nie było klopotu bym jechała na rekolekcje. Spaliśmy na podłogach, mieliśmy ciasne ubikacje. Tez jestem jedyna na wózku, ale jakos wszystkim sie chcialo mi pomagac. Nigdy nie czułam, ze mnie nie chca lub ze jestem klopotem. I bardzo sie cesze, ze moge przebywac ze zdrowymi ludzmi.
A na same pielgrzymki do Czestochowy jezdzi tez chlopak niepelnosprawnym. I albo jego mama albo on, prosi kogos z wybranego oddziału o pomoc, by mógł jechac by miał opieke i ją otrzymuje.

Nie wiem czemu niektorzy sa tak negatywnie nastawieni.

Masz 100% racji. Trzeba tylko chcieć i się nie bać Los się do Ciebie uśmiechnął dziewczyno, ja nie wielu takich ludzi spotkałem, a ten wychowawca w liceum to już totalnie. Na ostatnich rekolekcjach, musiałem księdzu du** zawracać, żeby mnie ktoś do Kościoła zaprowadził, bo wychowawczyni "nie może nikogo zmusić", dobrze, że ksiądz jest bardziej "integracyjny"

[xyz]

Więc życzę ci wielu dobrych ludzi wokół siebie.
Może jezeli w szkole nie masz takich mozliwosci to mozesz tez zaczac wspolpracowac z ksmem.
Ozywiscie jesli faktycznie nie bedziesz tego robil przeciwko sobie.

[szpinak]

Dziękuję wam za odpowiedzi. Nie przeczytałam jeszcze wszystkich dokładnie, zresztą nie było mnie tu blisko pół roku. Zakładając ten temat nie wiedziałam jeszcze czy dostanę się do wymarzonej (niedostosowanej i zabytkowej) szkoły. Alternatywą było liceum z dala od domu, ale posiadające windę, klasy integracyjne i inne udogodnienia (w rankingach było w pierwszej piętnastce, więc poziom trzymało).

W lipcu dowiedziałam się o wynikach rekrutacji - zakwalifikowałam się do szkoły niedostosowanej. Moja radość nie trwała jednak długo - miałam pretensje do siebie, że tak późno zaczęłam myśleć o tym, jak tam sobie poradzę. Byłam pewna, że pierwsze dni, a nawet miesiące szkoły to będzie totalny spontan. Upokarzające prośby, uczenie koleżanek poruszania się ze mną po schodach za rękę (poruszam się na dwa sposoby - na wózku lub za rękę).

Pani dyrektor okazała się być matką kobiety cierpiącej na MPD. Ucieszyła mnie więc jej wielka życzliwość. Niestety, o radykalnych krokach (budowanie podjazdu, schodołazow) do dziś nie może być mowy. Zrobiono mi jednak dużą niespodziankę - ustalono mojej klasie wszystkie lekcje na parterze. Jeżdżę więc wózkiem między salami. W tygodniu zostawiam go w szkole, na weekend brat znosi go ze szkoły (między parterem a gruntem jest kilka stopni) i wracam na nim do domu.

Niestety, moja klasa lekko kręci nosem, ale o tym chętnie napisałabym kiedy indziej, gdyż weszłam tu tylko na moment. Z samej idei jestem zadowolona. Chciałam powiedzieć, że poddawanie się i wybieranie szkoły dostosowanej tylko dlatego, że "tam jest miejsce dla takich jak ja" jest niedorzeczne. Jeśli masz szacunek do samej siebie, to wiesz, że zasługujesz na wolny wybór. I jak pokazuje mój przykład - niemal wszystko da się załatwić.
Pozdrawiam

[EDIT]
Na parterze znajduje się 8 sal, w tym wszystkie "specjalistyczne" (specjalnie wyposażone) tj: biologiczna, chemiczna, fizyczna, informatyczna, geograficzna + kilka językowo-nie wiadomo jakich. Jest jedna sala, w której (ktoś kiedyś obliczył) mamy jakieś 40% wszystkich zajęć. Na przykład cały wtorek siedzimy w tym pomieszczeniu, co działa ludziom na nerwy. Cóż. Sala jak sala, co prawda lampa w niej buczy (zdarza się) a ściany przywodzą na myśl pomieszczenie szpitalne, ale wg mnie jest całkiem przytulna, zwłaszcza, gdy świeci słońce. Rozumiem zmęczenie tymi samymi widokami codziennie, ale czułam to samo w gimnazjum, mając do dyspozycji wszystkie klasy w szkole. Dodatkowo sądzę, że obecność aż 8 sal (w tym tych specjalistycznych) szczęśliwie nie wpływa na jakość prowadzenia zajęć.

Jeśli chodzi o stosunek ludzi z klasy do mnie, to też bywało (i bywa różnie). Na szczęście, pomimo wszystkich nieprzyjemności, niezręczności i konfliktów, znalazłam swoją małą grupkę, z którą się trzymam. Powiem szczerze, że zadziwiło mnie, że dopiero w liceum (gdzie ludzie są już ponoć prawie dorośli i dojrzali) spotykają mnie jakiekolwiek przejawy niechęci ze strony rówieśników. Nigdy wcześniej mi się to nie zdarzyło i przez pewien czas byłam tym nieźle podłamana. Dziś wiem, że wina leży też częściowo po mojej stronie - być może powinnam była bezczelnie wtrącać się w rozmowy innych i starać się z nimi zapoznać.

Przesłanie już zawarłam przed edytowaniem posta, lecz powtórzę jeszcze raz: ja jestem z samej szkoły bardzo zadowolona. Uważam, że ciężką pracą i wynikami w nauce zasłużyłam na jedno z lepszych liceów w moim mieście i pomimo wszystko dobrze się w nim czuję. Teraz staram się o jakiś podjazd, żebym mogła sama wracać do domu wózkiem codziennie. Gdy tylko coś posunie się do przodu to na pewno dam znać. Warto walczyć o siebie!

[grubby77]

Mnie gdy byłem 2 razy młodszy w latach 90 tych tez nie chciala dyrekcja przyjac do LO w małym moim miescie... Po interwencji w kaliskim Kuratorium Oswiaty przyjeli mnie ale z nauczaniem indywidual. NIESTETY!! Podczas gdy moi rówiesnicy do obowiazkowego jez. angielskiego , drugi jezyk mogli wybrac sposród: dwie klasy niemiecko-ang., i po jednej klasie rosyjsko-ang i francusko- ang. Moim kosztem zapychano brakujace godziny do etatu i narzucono mi język francuski...
A szpinakowi gratuluje walki o swoje!! Rowiesnikami s' nie przejmuj, oni przywykna do wózka i dzieki Tobie naucza sie integracji, bo w kazdej chwili zdrowy moze stac sie inny- ON. W skandynawskich panstwach to rodziło sie od lat 60-tych lub wczesniej!! 
Byłem 2 razy młodszy, co nie znaczy iz jako ON byłem młody i piękny, ale na pewno jako 33 latek jestem stary i brzydki... Hi hi!

[szpinak]

Witajcie,
pomyślałam, że co jakiś czas będę dzielić się z wami moimi wrażeniami z nowej szkoły. Może pomoże to obecnej tu młodzieży lub rodzicom niepełnosprawnych dzieci w zorientowaniu się, jak można pomóc dziecku w swobodnym dostępie do edukacji, bez względu na jego ograniczenia fizyczne.

Mam wrażenie, że nauczyciele traktują mnie raczej z sympatią i wyrozumiałością - nigdy nie oczekiwałam od nich litości czy zbędnych ułatwień - uczę się całkiem nieźle, więc nikt nie musi się ze mną 'cackać'. Niestety część tzw. administracyjnych pracowników szkoły, oraz nauczyciele, którzy mnie nie uczą chyba mają mnie trochę dość. ;) Mówię tu głównie o sprzeczkach na parkingu między nimi a moimi opiekunami, którzy codziennie mnie przywożą. Parking szkolny jest mały, a niestety zależy mi na tym, żeby zaparkować blisko wejścia - toteż czasem nasze auto zastawia niektóre wjazdy i inne samochody. Zastanawiam się czy można by było poprosić o jakieś jedno stałe miejsce parkingowe dla mnie.

Techniczna część mojego poruszania się po szkole? Bez zastrzeżeń. Co prawda przy wjeżdżaniu do sal czasem zdarzy mi się zahaczyć wózkiem o drzwi (mój wózek jest elektryczny i naprawdę bardzo silny) więc za każdym razem się boję, ze coś ułamię lub uszkodzę.
Muszę też niestety zawsze siedzieć w pierwszej lub ostatniej ławce (ze względu na gabaryty wózka). Nie przeszkadza mi to w skupianiu się na lekcji i mam nadzieję, że nie jest to źle odbierane przez nauczycieli.
Czasem zdarzy mi się komuś nieświadomie najechać na nogę - taki jest już mój 'urok'. W kolejce do sklepiku szkolnego też raczej nikt się nie pcha, ludzie chętnie pomagają, podnoszą jeśli coś mi wypadnie z ręki.

Bywa, że na jakieś większe imprezy, apele czy uroczystości musimy iść na aulę (III piętro). Wtedy zazwyczaj proszę chłopców z mojej klasy o wniesienie mnie - bez wózka (ważę ok. 30 kg, to chyba pestka). Głównie pomaga mi jeden chłopak, zawsze jest bardzo miły, wnosił mnie już 4 czy 5 razy i nigdy nie okazywał zmęczenia lub niechęci. Jednakże w ubiegły czwartek zaskoczył mnie trochę swoim zachowaniem. Mieliśmy udać się na górę na jakieś spotkanie z aktorem teatralnym, więc podeszłam do wyżej wymienionego kolegi i spytałam z uśmiechem, czy zechciałby mi pomóc. Gdyby mu się nie chciało to mógł otwarcie mi to powiedzieć - poprosiłabym kogoś innego. Ale on zrobił głupią minę i odparł "Wiesz... W sumie to takie trochę niebezpieczne. Boję się, że Cię upuszczę...". Byłam w lekkim szoku więc powiedziałam tylko "Ale... Przecież robiliśmy to już kilka razy", a on ponownie powtórzył, że to jego zdaniem średnio fajny pomysł po czym sobie poszedł. W efekcie nie dotarłam na górę (inni chłopcy zdążyli się już ulotnić). Niestety nie umiem do dziś zrozumieć tej sytuacji. Nie rozmawiałam z nim o tym później.

Zbliża się wycieczka szkolna pod koniec kwietnia. Moja klasa jedzie w góry. Mając bogate doświadczenia z wycieczkami szkolnymi w przeróżne miejsca Polski doszłam do wniosku, że kolejny taki wyjazd nie ma dla mnie sensu. Dlatego powiedziałam mojemu wychowawcy, że się nie wybieram. Zawsze na wycieczkach szkolnych jest ze mną mama - niestety nie sprzyja to nieskrępowanym kontaktom towarzyskim z kolegami i koleżankami. Góry nie są też dobrym miejscem dla mnie - 350 zł wydane na pobyt polegający głównie na siedzeniu w pokoju ze względu na brak możliwości chodzenia po górach jest jednak kwotą niewartą zachodu. Nie wiem czy postępuję właściwie - nie chcę być potem odbierana jako ktoś, kto unika wszelkich form zaangażowania się w życie klasy.

Tak to mniej więcej wygląda.
Jak to było u was, u zarania licealnego życia?

[asia_86]

U mnie było podobnie - też LO też budynek zabytkowy i niestety ale miałam przez 3 lata - nauczanie indywidualne. Integracji z klasą = zero !!! Władze mojego miasta obcinały mi godziny nauczania bo kasy brak. Tak, że jak klasa miała 4 godziny w tygodniu np fizyki to ja raz itp itd....

Ale i tak zdałam maturę.

A o nauczanie indywidualne trzeba pisać do kuratorium oświaty i do dyrektor szkoły/ LO.