Śniąc o niej każdej nocy,
Nie przypuszczałem , że mnie tak zauroczy
Swym wdziękiem, otwartością, szczerością.
Nie znikaj mi z przed oczu nigdy proszę,
Do nieba modły o to wznoszę -
Podaj mi rękę, bym podniósł się z klęczek.
Bym uwierzył w sens istnienia i spełnienia
Wszystkich wyobrażeń świata tego.
Już widzę wielką poprawę,
W postrzeganiu rzeczy pięknych.
Ślepcem przestałem być,
Wręczyłaś mi ODWAGO buławę.
Ten sen w jawę się przeistoczył,
Teraz będę z głową do góry kroczył.
Autor: Skangur 31,08,03.
ps: Lunatyku, uśmiechnij się
