Brak odpowiedzi do tego tematu

[Skangur]

Jestem pod wpływem wierszy Witka, więc rozmyślam o ich przesłaniu. Bo na pewno chce nam coś nimi przekazać . I przekazuje. Przekazuje ludzi zamkniętych w czterech ścianach swego "M" z powodu swej niesprawności ruchowej, czy przewlekłej choroby Przynajmniej ja tak to odebrałem. Może on sam się kiedyś wypowie o tym w dziale poezji. Tutaj, idąc w tych rozważaniach dalej, nasuwają się następne refleksje. Co dzieje się z człowiekiem na starość, która nieuchronnie nas dopadnie kiedyś. ? Gdy miałeś rodzinę, dzieci, a one założyły swoje gniazdko - Ty pozostajesz sam. Jakie dręczą cię myśli. Czy są jeszcze jakieś pragnienia by coś osiągnąć ? Instynktownie człowiek trzyma się życia na wszelkie sposoby. Choć przychodzi i beznadzieja. Gdy jesteś młodym człowiekiem i mimo tego, że nie godzisz się ze swym kalectwem , czy chorobą, to starasz się jakoś żyć . Widzisz tętniące życie wokół. Dostrzegasz wysoką trawę w zasięgu ręki. Mimo, że nie możesz jej dotknąć. Cieszy cię widok za oknem. W telewizorze obrazy całego świata. Cieszy cię każda drobinka życia. To jest instynkt życia.
Pytanie brzmi: Jak wyobrażasz sobie życie, gdy partnerką będzie starość i samotność. Co będziesz robił(a) by cieszyć się mimo wszystko życiem . Ja, przyznam się że jeszcze nie wiem i boję się nie tyle starości co bezsilności w walce o życie w samotności.

A ponieważ dzisiaj jest dzień dziecka, to może konkluzją będzie KOCHAJMY DZIECI tak mocno, by pragnęły być z nami zawsze. Swoje czy obce, ale kochajmy nasze pokolenie. Nawet , gdy dzisiaj sprawiają nam często kłopoty. :-D
pozdrawiam