Muszę się wam pochwalić
kiedys juz pisałam tu o tym, że jeżdżę na wózku i że mam problemy z wydostaniem się z bloku, bo jest usytuowany w wielkim dole i wszystkie możliwe zjazdy są pochylone względem powiechni o ok. 45 stopni i w związku z tym, nawet wózkiem aktywnym nie wyjechałabym z domu sama. Pytałam tu też kilka osób, jak mam działać, żeby Spółdzielnia zrobiła jakiś podjazd...
Ale wymysliłam cos innego - słuchajcie
Postanowiłam napisac w tej sprawie do lokalnej gazetki NASZE WITOMINO, ale w tym celu musiałam udokumentować te utrudnienia w komunikacji. A więc wyszłam z mamą z domu z aparatem cyfrowym. Mama jechała, a ja robiłam zdjęcia - po kolei wszystkim barierom, od klatki schodowej poczynając, poprzez wszystkie możliwe schody, aż po jedną wielką, stromą górę i dziurawą nawierzchnię... Wyszło tego 20 zdjęć - a to tylko wyjazd z obrebu bloku!
Wysłałam je e-mail'em, opisując każdy nasz ruch po kolei, dodając w odpowiednich miejscach ponumerowane zdjęcia. Nie była to żadna skarga, ani pismo - po prostu list ukazujący utrudnienia w poruszaniu się osoby niepełnosprawnej.
Wyobraźcie sobie, że dostałam odpowiedź jeszcze tego samego dnia!!! Redaktor naczelny NASZEGO WITOMINA napisał, ze chociaż dostaje kilkanaście listów dziennie od mieszkańców dzielnicy z różnymi sprawami, to jestem pierwszą osobą poruszającą problem barier architektonicznych. Napisał, że w tym tygodniu poruszy tą WAŻNĄ sprawę na zarządzie Spółdzielni i zainteresuje nią również radnych miasta. Poprosił o zgodę na publikację mojego listu w najbliższym numerze gazetki, której egzemplarz przyniesie mi OSOBIŚCIE DO DOMU (jest to gazetka bezpłatna, rozkładana w różnych miejscach Witomina; niezawsze ją dostajemy).
CO WY NA TO??? Ja jestem w szoku. Po pierwsze, że ktoś się tym w ogóle zainteresował, a po drugie, że zaoferował się w tej sprawie zadziałać.
Jestem z siebie naprawdę zadowolona, chociaż to nieskromne
Trzymajcie kciuki, żeby ta interwencja coś zmieniła.
Pozdrawiam z "wyszczerzonymi zębami"
Oni poprostu czekają na Twoje pomysły, bo sami za bardzo nie wiedzą jak się do tego zabrać, jak to "ugryść" i wcale się nie dziwie.