16 odpowiedzi w tym temacie

[kar27]

Witaj
Osobiscie uważam że w tej materi nie możemy stosować żadnych podziałow.
Fajnie by byó gdyby małżenstwa były mieszane ,że jedna osoba jest sprawna druga nie.
Niestety Wielokrotnie rodziny jednej ze stron nie godzą się na ten związek mówią ,znajdziesz sobie sprawną dziewczynę lub odwrotnie.
A jeżeli chodzi o małrzeństwa gdzie dwoje partnerów jest niepełnosprawnych to muszą mieć na uwadze czy dadzą sobie sami radę w życiu.
Pozdrawiam
Karol

[Gocha Kuzan]

Pretender- drogi przyjacielu zapytałeś co powoduje, że takie związki powstają? Poprostu powstają- mogła bym cię zapytać co powduje, iż powstają związki wśród osób całkowicie sprawnych- odpowiedż dla mnie byłaby ta sama... Pytasz dalej Czy jest to tylko miłość, czy może coś jeszcze. Też znam na to pytanie jedna odpowiedz- to nie jest przyjacielu tylko miłosć to jest AŻ MILOŚĆ!!!!!!!!!!!! I NIE MA NA TO REGUŁY

POZDRAWIAM

ps. moja historie znajdziesz w wątku Jakuba- zapraszam

dopiasłam to wczoraj - przeczytasz dowiesz sie dlaczego tak Ci napisałam
życzę sukcesów

[tomaszek]

Znam jedno malzenstwo, gdzie ona jest osoba niepelnosprawna, a on jest sprawny maja ze soba dwojke i zyja ze soba calkiem dobrze, przed slubem rodzina twego chlopaka chciala sie dowiedziec czy ich dzieci beda sprawne, ale lekarz zapewnil ich, ze jej niepelnosprawnosc nie stoi na przeszkodfzie zeby ich dzieci byly zdrowe.
Pozdrawiam:)

[Tifani]

Tak....zawsze mnie także to interesowało...co kieruje ludżmi właśnie w takich związkach...???
Może zwykła ciekawość..może znudzenie czymś normalnym i zwykłym, może ogromne ciepło jakie jest w ON...może też leczenie w ten sposób swoich kompleksów jakie ma także przecież i osoba zdrowa..może w ten sposób poprzez związek z ON osoba pełnosprawna chce pokazać światu, że jest lepsza...pomocą leczy jakieś swoje własne braki....ale pewnie najzwyczajniej w świecie zakochuje się i fascynuje drugą osobą, jak to w zwykłych związkach bywa!
Właśnie tu jest problem, rzadko kiedy osoba pełnosprawna widzi nas ON jako normalną, równą sobie osobę..widzi nas jako osobę, którą łatwo zranić, biedniejszą...szukającej pomocy...rzadko widzi w nas partnera, przyjaciela..kochankę...
Nie wiem czy to tylko stereotypy, czy problem tkwi też w naszych głowach????
Na pewno nikt tu nie sądzi, że są to związki łatwe...nie!!! Nikt nie mówi, że jest łatwo, trzeba pokonać naprawdę ogrom problemów i to nie tylko te z rodziną, czy otoczeniem....chyba przede wszystkim trzeba pokonać problemy we własnej głowie...ale CZY CHODZI O TO ŻEBY BYŁO ŁATWO..CZY O TO BY MIEĆ OBOK KOGOŚ KTO KOCHA????

[Korner]

Jako niepełnosprawny twierdzę, że w amłżeństwie powinno być jedno zdrowe. Bo życie i wychowanie dzieci to nie przejście przez ulicę czy wejście na piętro. Poruszam się o kulach i gdyby nie zdrowa żona byłby problem np. z założeniem firanek i umyciem okien a cóż dopiero z kąpielą dzieciaczka. A czy jest jakaś reguła? Myślę, że ma. To od dwojga zależy czy będą ze sobą. Człowieka trzeba oceniać jaki jest czy ma serce i mało ważne czy jeździ na wózku czy chodzi o kulach. Mam zdrową żonę i wiem co mówię. To od nas, niepełnosprawnych, zależy jak będzie w związku. Pokaż swojej drugie połowie, że coś innego wykonujesz lepiej niż zdrowy i jesteś tym jedynym (jedyną) która potrafi to zrobić najlepiej i wydaje mi się, że będzie OK. Nie można użalać się nad sobą a tym bardziej pokazywać to drugiej połowie. To jest moja recepta w moim przypadku się sprawdza.

Pozdrowionka
Jerzuś

[tetrus.ż]

Jak już ktoś wcześniej napisał nie ma znaczenia czy ktoś jest sprawny czy nie- liczy się tylko miłość.
Jestem od 2001 roku żoną osoby niepełnosprawnej (złamanie C6 w 2000r.-porażone 4 kończyny gdzie częściowo zachowane są ruchy ale porusza się na wózku) i nie było dnia w którym bym żałowała swej decyzji. Jesteśmy szczęśliwi i właśnie czekamy na potomka choć lekarze po wypadku raczej twierdzili iż będzie to niemożliwe ze względu na uszkodzenie. Jak w każdym związku czasem sie kłucimy ale myślę że to normalne.


----------------------------------------------
anitaczekaj@wp.pl

[agusia]

A mój mąż jest tetraplegikiem 10 lat (uszkodzenie C4- C5) i nie wyobrażam sobie życia bez niego , jest moją podporą duchową.
Nie mamy dzieci ale myślimy o adopcji jeśli nie uda się nam mieć swoich.
Myślę , że wielu osobom pełnosprawnym nie udało się stworzyć tak udanego związku.

[MaciekCh]

Jest to dość duży problem. Związek miedzy osoby niepełnosprawnej z osobą "zdrową". Osoba ON wchodzi (to naturalne) w szeregi drugiej rodziny - drugiej strony. Chodzi o o czy zostanie zaakceptowana czy nie. Bo może to być dla rodziców np. córki wstyd że wiąże się z takim niepełnosprawnym kandydatem na mężą - (Co ludzie powiedzą itp.itd).
Córka musi być naprawde osobą niezależną pod każym względem by walczyć o swoją miłość z prymitywnymi rodzicami.
Ale z drugiej strony, prawdziwa miłość wszystko przetrzyma....Pozdrawiam

[Monika Frąk]

Kochani ja tez musze cos wtracic swojego . Ja własnie jestem w takim zwiazku ale osoba niepełnosprawna jestem od 3 lat a malzenstwem jestesmy juz 10. Wszystko co piszecie ma sens tylko ja mam pytanie po co sie nad tyloma sprawami zastanawiac . Mozna poprostu kochac i byc kochany nie przejmowac sie czy mnie rodzina zaakceptuje czy nie bo inaczej wygladam .Takie sprawy powinni roztrzygac sami zainteresowani. Piszecie o tym ze osoba niepelnosprawna potrzebuje wiecej pomocy ale czasem jest na odwrot bo wlasnie ta osoba ON daje wieksze bezpieczenstwo osobie sprawnej
Wydaje mi sie, ale moze sie myle ze bardzo czesto sami niepelnosprawni stawiaja sobie taka bariere i czuja sie jakos gorszymi ludzmi . Na litosc dlaczego , czy dlatego ze ktos jezdzi na wozku albo nie ma nog albo jeszcze cos innego jest gorszym .(Ja np. nie mam nog a jestem sexi jak cholera.) Nie tak naprawde nie jest, milosc polega na uczuciu to sfera duchowa a nie cielesna wiec otworzmy siebie na innych a milosc napewno do nas przyjedzie i przestanmy analizowac tylko dajmy jej sie poniesc. I pewnie ktos mi zazuci ze mi jest latwo mowic bo jestem juz w zwiazku tyle lat. Ale jak mialam wypadek i stracilam obydwie nogi to moje zycie i mojego meza tak jakby zaczelo sie od nowa i musielismy sie odnalesc w tej sytuacji ,niejako od nowa nauczyc kochac szanowac i pomagac sobie
Pozdrawiam.

[Kicia]

Moniko, popieram Twoją wypowiedź i podpisuję się pod nią obydwiema rękami.
Prawdziwa miłość przetrzyma wszystko, nie jest ważne, czy osoby chorej ze zdrową, czy obydwu chorych, a także zdrowych.
Bardzo dużo zależy od dopasowania się pod względem charakterów, zarówno na zasadzie uzupełnień, a także na zasadzie przeciwieństw.
Ale wszystko zależy od siły miłości.

[fanny]

Wierz mi, że nie ma to najmniejszego znaczenia. Ja osobiście rzadko uświadamiam sobie,że jestem niepełnosprawna, a mój życiowy partner nigdy nie stosował wobec mnie z tego powodu taryfy ulgowej lub powodu do specjalnych ustępstw czy otaczania mnie specjalnym parasolem. W moim otoczeniu jest tak wiele tolerancji, że jedynie ból i bariery niemożliwego dla mojego organizmu przypominają mi, że jestem słabsza od innych.