6 odpowiedzi w tym temacie

[anusia]

Niedawno otrzymałam w prezencie tomik wierszy poetki Śląska Cieszyńskiego (gdzie się urodziłam i mieszkam) i pragnę przytoczyć na forum kilka z nich. Słowami Pani Wandy Mider przybliżę obraz mojej ukochanej Ziemi Cieszyńskiej
Jest taki zakątek na Cieszyńskiej Ziemi
Gdzie Wisła falami śpiewa wśród kamieni
Gdzie brzeg jak koronka wodą wyrzeźbiony
I pejzaż prześliczny wśród gór otoczony
Ludzie tu serdeczni, dobra serca mają
Toteż wczasowicze chętnie przyjeżdżają
Oprócz tych walorów, piękna okolica
O tym wszystkim śpiewa nasz zespół "Równica"...

Zima

Idzie zima poprzez grónie
Minyła Równice
Chrubom guńke mo na sobie
Ciepłóm baranice

Tak se kroczo pomalutku
W śniegowych zomiyntach
Wiater mróźny dokuczliwy
depce ji po piyntach

Czopy śniegu już przisiadły
Na starej smreczynie
Wiater huczy jako wściekły
I żałośnie wyje

Tańczy w słońcu puch śniegowy
Jak strzybne gwiozdeczki
Hań, daleko strómbek jedzie
Brzińczom mu zwoneczki

Dómy w śniegu zakutane
Po same okiynka
Już z kuminów dym sie snuje
Idóm godni świynta

[basiak]

Tworzy nam się skarbnica gwary różnych regionów Polski.
Super, wpisuj Anusiu kolejne wierszyki :-D :-D :-D

[anusia]

TRÓMPETY napisała Wanda Miler


We "fenedyku" w czynszowej izbie
Żyła rodzina bardzo szczynśliwie
Jednóm mioł starość ojciec rodziny
Bo mu sie jyny cery rodziły

A mioł ich kupe szwarny wiónuszek
- Bogu dziynkować- szumnych dziełuszek
A że mioł biyde wielkóm na świecie
tóż po robocie groł na trómpecie

Grywoł przez zime,grywoł i wiosnóm
Bo muzykanci pieścił rzymiosło
Roczki leciały,dziełuchy rosły
A in sie nimóg pozbyć starości
-Przeca nie bydym żył tu na wieki
Kómuż porynczym moi trómpety?
I ze zgryzoty zsiwiala głowa...
aż roz mu mówi drugo połowa

Z wielkóm nowimóm rada sie dzieli
Chłopie! - dych przeca je przi nadzieji
Chłop sie zastaroł , bo mioł dość dziecek
Ale pomyśloł - bedzie chłapieczek

Minyła wiosna i prziszła lato
Żóneczka sległa , hebama czako
Już cosi płacze , cichutko kwynko
I na świat prziszło szwarne dziywczncko

Chnet chłop wypolił ze swoi chałupki
Gnoł do gospody - utopić smutki
Tak mie to gryzło i tak mier-ziało
Tak mi chłapieczka przeca chybiało

I tak mi przeszło życio kęs drogi
Dzisiok je stary, bolóm mie nogi
A jak spóminóm ty downe dzieje
Rząd szwarnych wnuczek
do mie się śmieje
Cery z ziynciami też dbajóm o mie
A ty trompety - downo na złomie

[fred]

Swietne.
Trzeba by jeszcze te trompety słyszeć, bo samemu trudno to przeczytać w sposób właściwy.

[anusia]

Starość Wanda Mider

Za stodołóm pod jabłónióm
W małej zagródeczce
Siedzi starka ze starzikym
Na krziwej ławeczce

Tak se siedzóm pieknie społym
Tak se rozprawiajóm
Dorachować sie ni mogóm
Wiela roków majom

- Cóż se bydziesz głowe łómoł
Darymnie sie staroł
Dobrze aspóń,że pamiyntosz
Jak ci je na miano

- Tak Stareczka Starzikowi
szepce - na ławeczce
Kaj sie wiło dziki wino
W małej zagródeczce

[Władysław Ryś]

Przepiękna poezja!

I tak mi przeszło życio kęs drogi
Dzisiok je stary, bolóm mie nogi
A jak spóminóm ty downe dzieje
Rząd szwarnych wnuczek
do mie się śmieje

Dzięki Ci Anusiu, że zaprezentowałaś te wiersze. Mało znam ten region i tamtejszy folklor, tyle co z telewizji. Raz tylko byłem na praktyce gdzieś koło Prudnika; chyba były to Ochaby.

Pięknie pozdrawiam,
Władysław