Czuję się taka samotna! Chyba się pobeczę...Nie ogarniam tego co się dzieje ze mną, chociaż cieszę się, że od stresu nie czuje ostatnio bólów ręki, a może po prostu wreszcie się mi wygoiło, a ręka wróciła do właściwego jej stanu? A diabli wiedzą... Powiem wam tylko, że zgubiłam się totalnie i nie wiem co mam ze sobą zrobić. Niby zawsze potrafiłam sobie zorganizować czas, a wręcz zawsze mi go brakowało, ale znowu czuję się taka jakaś martwa... Obiecałam sobie, że będę wpisywała w google haseł typu: naświetlanie, promieniowanie itp. no ale to jakoś korci... Myślałam, że taki niereformowalny człowiek jest słabo poddatny na zmiany, no ale wyraźnie czuję, że coś jest inaczej... A może to tylko zmiana pogody, a ja sobie jak zwykle dośpiewałam resztę? 
Próbuję na kartce wypisać ,,zmiany w moim zachowaniu i charakterze", ale jakoś znowu mam pustkę 
Hello czy ktoś w ogóle to przeczytał?
Pewnie nie... idę sobie...
.
Życie niestety jest inne - bardziej skomplikowane... O włos uniknęłam amputacji ręki przez co zresztą nadal budzę się w środku nocy, więc wiem jakie to przykre dla pacjenta. Autor tego tekstu pisze, że to jest niesprawiedliwe, że ta młoda dziewczynka musi tracić swoją młodość w szpitalu a ja powiem tylko tyle, że jeśli wygra walkę z chorobą to raczej nie będzie mówiła, że jest to niesprawiedliwe że straciła spokojne dzieciństwo, lecz będzie cieszyć się tym co wygrała i tym że stała się silną kobietą. Ja też kiedyś myślałam, że brak palców dłoni to najgorsza tragedia jaka może się człowiekowi przytrafić 
, a od czasu groźby amputacją tej drugiej ręki to nawet przez ułamek sekundy nie pomyślałam, że tamto jest jakimś defektem/ujmą - zwał jak zwał... Autor tego tekstu na szczęście nie wmieszał w to aspektu religijnego tak jak to ja zrobiłam. Kiedy dziecko umiera na raka jest to straszną tragedią... Perfidne i celowe z mojej strony ,,plucie Bogu w twarz" za Jej śmierć z którą nie mogłam się pogodzić i nadal się nie pogodziłam jednak na nic się zdało (nie jestem z tego wcale dumna) Zrozumiałam, że śmiertelna choroba czy niepełnosprawność to nie jest coś co jest zasługą Boga, lecz czynników biologicznych oraz innych których medycyna jeszcze nie zna, a Bóg właśnie chroni człowieka mimo że z naszej tzn ludzkiej perspektywy wygląda to inaczej. Mimo wszystko śmierć ma swoje prawa. Musiało wiele wody się przelać, abym to przełknęła i jakoś ogarnęła... 
Miało być o zmianach człowieka, a wyszło jak zawsze 
ale to nic, no nie?... Mam tu taki artykuł (według mnie ciekawy - napisane, że na podstawie Jak człowiek myśli – James Allen)
