1. Odmiana wysiękowa (p. exsudativa) najczęściej cechuje się umiejscowie-liem w okolicy fałdów, może towarzyszyć łuszczycy stawowej; jeśli strupy są przerosła i uwarstwione, nosi nazwę odmiany brudźcowej (p. rupioides).
2. Odmiana krostkowa (p. pustulosa generalisata von Zumbusch) jest jedną z najcięższych postaci łuszczycy); w okresie wysiewów, które mogą być sprowokowane zakażeniami lub lekami, towarzyszy jej zwykle wysoka temperatura; wykwity krostkowe mogą zlewać się, przy czym występuje charakterystyczne spełzanie naskórka (objaw Nikolskiego). W okresie remisji zmiany mogą mieć charakter zwykłej łuszczycy. W przebiegu tej odmiany łuszczycy może rozwinąć się wtórna amyloidoza z zajęciem nerek i zejściem śmiertelnym.
3. Odmiana stawowa (p. arthropatica) charakteryzuje się występowaniem intygenu zgodności tkankowej HLA-1, B 27. Zmiany stawowe klinicznie i radiologicznie są zbliżone do reumatoidalnego zapalenia stawów, w przeciwieństwie jednak do reumatoidalnego zapalenia stawów w łuszczycy nie stwierdza się w surowicy czynnika reumatoidalnego. Odmiana ta dotyczy głównie, ale nie wyłącznie, drobnych stawów rąk i nóg, często współistnieje zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (spondyloarthrosis); może rozwinąć się wtórna amyloidoza z zajeciem nerek i zejsciem śmiertelnym.
Ja tego nie chce.
KaPer.
