31 odpowiedzi w tym temacie

[62norbi]

62norbi - to chyba nie ten wątek.

Majjkka...
Ja widzę przeszkody w komunikowaniu się osób z niesprawnościami ze światem zewnętrznym w różny sposób a ten wyżej podany w powyższym moim poście, czyli jakoby, bariery budowlane byłyby jedną z głównych przyczyn, to jest tak oczywiste, jak czarny jest czarny a biały jest biały... Natomiast ważne jest też nastawienie psychiczne do otoczenia zwłaszcza do osób obcych, przeszkodą w komunikowaniu się mogą być uzależnienie od bliskiej osoby z powodu złej wymowy, nastawienia... Często opiekunowie, rodzina ubezwłasnowolniają swoją nadopiekuńczością do której z czasem się osoby z niesprawnościami przyzwyczajają i później się uzależniają... Podam za przykład:
Jest w małej miejscowości festyn, gra na nim nasz ulubiony zespół znany z telewizji i radia . Wszyscy wychodzą na miejsce festynu, a nam każą zostać w domu, tłumacząc nam:
wiesz, Ty na wózku, ani nie zatańczysz, ani nie powiesz dowcipu, a ludzie zamiast się bawić będą gapić się w Ciebie jak sroka w ogon... Lepiej zostań w domu i popatrz sobie na telewizor, lub poklikaj sobie w necie.. No i ulegamy im zręcznym ubezwłasnowolnieniu, bo nie chcemy im robić przykrości, a także chcemy uniknąć ciekawskich spojrzeń wścibskich sąsiadów... Nie przychodzi nam osobom z niewolonym przez kaprysie rodzinne lub opiekunów, że sami sobie wyrządzamy szkodę...
To jest klasyczny przykład barier jakie sami się stwarzamy. Często barierą jesteśmy sami dla siebie, bo cieszymy się, że możemy tym uszczęśliwić innych... Trzeba najpierw, zmienić naszą mentalność w stosunkach pomiędzy sprawnymi a osobami z niesprawnościami, obojga grupą uświadomić o swojej równouprawnieniu, ale tym prawdziwym a nie tym na papierku zapisanym w konstytucji... Dobrą formą na kształtowanie jest edukacja od najmłodszych lat razem zdrowymi, jeśli niesprawność powstała w wieku dziecięcym, w szkołach integracyjnych, na równych warunkach, poziomach nauczania... A następną formą walki ze zmianą naszej paskudnej mentalności w stosunku do innych, słabszych, niesprawnych to zapewnienie rehabilitacji w miejscach zamieszkania, lub w miejscowościach w których mieszkamy. Wskazane byłyby turnusy rehabilitacyjne oraz towarzyskie zloty, spotkania, ale w tym jest jedna rzecz najważniejsza, nie obejdzie się bez likwidacji barier architektonicznych, aby powyższym sprawom skutecznie sprostać muszą być zlikwidowane bariery architektoniczne w miejscach i w obiektach użyteczności publicznej....

[rodys]

"Jeśli posłuchaliście matki, ojca, księdza, faceta z telewizji czy jakichkolwiek innych ludzi, którzy mówili wam, jak postępować i przez to pędzicie teraz nudny, marny żywot, to w pełni na to zasługujecie."

Frank Zappa

[zaba1]

ale pleciesz bzduryrodys az mi ciebie zal..........To co mowi mama tato ksiadz jeszcze nikomu nie zaszkodzilo.........a nasze zycie moze jest trudne ale zapewne nie marne madralo..........

[antybariera]

Każdy ma prawo do opisywania szczegółów z życia ON a także między innymi o barierach, które w niemal w każdym miejscu utrudniają poruszanie się i funkcjonowanie osobom niepełnosprawnym w ich środowisku, po prostu czynią ich więźniami swojego miejsca zamieszkania i są zależni od osób trzecich, na których nie zawsze można liczyć. W tych swoich pracach doktorskich o życiu ON jakie podejmuje Ariandail nie należy zapominać o tak istotnych sprawach jak bariery budowlane, komunikacyjne, chodzi o PKP, PKS, komunikacja miejska, i inne.

[Agnichorek2]

cześć
Przeczytałam temat wątku i bardzo mnie on zainteresował . Mam w tym temacie już jakieś doświadczenie więc coś napiszę . mam 18 lat choruję na mpd jestem osobą uczącą się w LO W pomieszczeniu typu dom , czy też u cioci na imieninach jestem osobą samodzielną Problem pojawia się wówczas gdy muszę wyjść na ulicę iść np do biblioteki czy do kawiarni ze znajomymi potrzebuję kogoś kto mnie tam zaprowadzi W domu poruszam się samodzielnie ale m0oja niesamodzielność na ulicy przekłada się na kontakty międzyludzkie Mam wrażenie że ludzie pełnosprawni boją się ze mną chodzić krępują się że np się przewrócę i coś sobie zrobię a oni nie będą wiedzieli jak mi pomóc . Albo że moje niezbyt piękne chodzenie przyciągnie uwagę innych i że ci moi towarzysze będą się czuli jakby cały czas się na nich gapiono . Z tego powodu nie mam zbyt wiele koleżanek Te które mam poznałam jeszcze w podstawówce trzeba tu też zaznaczyć że minęło wiele czasu zanim się przyzwyczaiły że też można się ze mną kolegować mimo że jestem inna niż wszyscy Myślę więc że podstawą w kontaktach pełnosprawnych z niepełnosprawnymi jest wiedza zdrowych na temat różnych niepełnosprawności bo jeśli coś znamy ( to znaczy posiadamy o tym wiedzę ) to mniej śię tego boimy\ krępujemy . Z drugiej strony to ja tych zdrowych nawet rozumiem że oni mają jakieś bariery przed kontaktami z ON przecież normalny człowiek sprawny często żyje chwilą bawi się tańczy chodzi na Imprezy wszystko w biegu robi , nie ten chłopak to inny itd a ON tak nie może bo ma ograniczenia No i w momencie gdy sprawny spotyka ON to uświadamia sobie że wkracza w jakby inną sferę życia i musiałby najpierw zmienić trochę swój tryb życia ( iść na ustępstwa ) żeby nawiązać z On jakie relacje a sami wiecie jak trudno się zmienić I na tym może zakończę swój przydługi post

[rodys]

Nie będę zaskoczony, jeżeli dojdziemy do wniosku, że "barykada" przeszkadzająca w normalnym kontakcie w relacji sprawny - niepełnosprawny to konstrukcja obu stron.
Ze strony sprawnych:
- strach wynikający z niewiedzy
Ze strony ON.
- brak umiejętności interpersonalnych (brak socjalizacji)

A to wszystko jest jeszcze przyprawione "obiektywnymi" fizycznymi niemożnościami, brakiem kasy, blokadą rodziców, własnym strachem

Zaba

ale pleciesz bzduryrodys az mi ciebie zal..........To co mowi mama tato ksiadz jeszcze nikomu nie zaszkodzilo.........a nasze zycie moze jest trudne ale zapewne nie marne madralo..........

Nie zrozumiałaś cytatu Franka Zappy. Tam nie chodzilo o całkowite odrzucenie wszystkiego co mówią inni. Chodziło o samodecydowanie, o wzięcie odpowiedzialności za siebie - za swoje decyzje. O stanie się osobą dorosłą wbrew wszelkim przeciwnościom. A dorosły nie żyje wg dyrektyw rodziców, korzysta z ich mądrości, ale decyduje sam. Z tego co piszesz wnioskuję, że jesteś młodą osobą, pewnie jeszcze licealistką. Cytat, który przytoczyłem był dla dorosłych - powinienem to zaznaczyć...

[sith]

ale pleciesz bzduryrodys az mi ciebie zal..........To co mowi mama tato ksiadz jeszcze nikomu nie zaszkodzilo.........a nasze zycie moze jest trudne ale zapewne nie marne madralo..........

Zwłaszcza to co mówi ksiądz

[Agnichorek2]

Muszę wam jeszcze dodać że wydaje mi się iż dużo zależy od wychowania dziecka niepełnosprawnego warto zauważyć że niektóre mamy chronią swoje dzieci przed życiem mówiąc ,,ty sobie nie poradzisz lepiej ci pomogę będzie szybciej albo jak będą się śmiali to potraktuj ich z góry " tak wychowane dziecko odbiera innych jakby zaraz miało być zaatakowane nie czekając nawet na to co się wydarzy I wtedy ON jest odpychany bo jest nie miły i burczy a jak go nie chcą to znowu atakuje i kółko się zamyka . Myślę że często samym ON brakuje odwagi by się przed innymi otworzyć

[62norbi]

ale pleciesz bzduryrodys az mi ciebie zal..........To co mowi mama tato ksiadz jeszcze nikomu nie zaszkodzilo.........a nasze zycie moze jest trudne ale zapewne nie marne madralo..........

Zwłaszcza to co mówi ksiądz

Sith... Tak, właśnie... Tu masz rację w stu procentach... :D

[vetto]

hmm - przeczytałem wszystkie wasze posty...nie bedeę dużo się tu rozpisywał.
Z własnego tak doświadczenia jak i obserwacji mogę powiedzieć że dużo zależy stety/niestety od środowiska, otoczenia w jakim dane jest obracać się os. niepełnłnosprawnej - jasne, nie odkryłem tu Ameryki i mam tego świadopmoś...a właśnie - świadomość - to jest cały początek lub koniec jeśli chodzi o kontakty -os i on , jej brak i to co powiedział rodys - niewiedza ze strony "o s" jest najczęściej przyczyną wszystkoch kłopotów "o n".