3 odpowiedzi w tym temacie

[Andrea]

Wstań piękna moja, albowiem nadszedł czas sądu Bożego
Straszni jeźdźcy Apokalipsy wyszli na ziemię
Idą i depczą, idą i sieją śmierć,
idą, a groza i zuchwalstwo idzie przed nimi na przedzie,
zaś pustynia i łzy za nimi.
Ziemia przeciw ziemi, naród przeciw narodowi, morze przeciw morzu...
Na niebie się ukazują znaki ognia, i śmierci i krwi!
Kto się ostoi?
Gdzie jest droga, która nas wywiedzie z owego kręgu niemocy i beznadziei?
Łodka moja słaba, poddana igraszkom wzburzonych fal.
Odpocząć mam w Tartarze?
Zali pognać łódkę dalej, ku zgubnym objęciom Scylli i Charybdy?
Dokąd? Gdzie?
Uszy moje głuche są a oczy oślepłe.
Szukam po omacku gdzie mógłbym zakotwiczyć moją łódkę.
Szukam mego ratunku...
Szukam Ciebie...
Miła moja, piękna moja, przyjaciółko moja, gołąbeczko moja....
Szczelino skalna, w której dusza moja w ciszy będzie odpoczywała.
- Pójdź!
- Wołasz mnie?
- Pojdź!
Pójdę. Ciernie ranią moje stopy.
Dzikie wichry wyją i gdzieś w oddali zapalają ognie.
Ale Ty miła moja, piękna moja, wołasz mnie.
Wierzę, że mnie poprowadzisz przez tę krainę grozy, smutku i biedy, pustą i straszną
gdzie moje oko na próżno wygląda zielonej oazy.
Nieskończona pustynia jako wielkie morze,
jak okrąg ziemi,
jak koniec świata,
w którym się topią niebieskie gwiazdy
Zatrzymajmy się!
Już dobrze...
Pustynia się skończyła a głębokie wody rozpłynęły
Słoneczko świeci i kwiaty tańczą pod dotknięciem motylich skrzydeł
Dobrze nam tu piękna moja, przyjaciółko moja.
Zostańmy tutaj.
Groza ludzkiej złości została daleko za nami,
jesteśmy tylko ty i ja
Tu zostaniemy w promieniach Bożego słońca, w pokoju i cichym szczęściu.
Mów do mnie, miła moja, przyjaciółko moja, gołąbeczko moja
niech zabrzmi twój głos w moich uszach
albowiem głos Twój jest słodki....

(na motywach Prologu Legend J. Horaka – w noc smutku 5. 08. 2003 ułożył Andrea)

[malenstwo]

Piękne... Życzę Ci jak najmniej takich smutnych nocy, ale jak najwięcej takich pięknych utworów.

Pozdrowienia

[basiak]

Tak, piękne - poruszające i wzruszające.

Tego utworu nie ośmielę się analizować, nie mówiąc już o krytyce.
Pokornie czekam na ripostę do żartobliwej analizy wiersza "Zostań", którego treść nasunęla mi takie własnie skojarzenia i nie mogłam się powstrzymać.

Andrzejku - ZOSTAŃ i pisz nam wiersze, zarówno te stare, jak i nowe. (cmok) (H)

[Liwia]

Piękne... wstrząsające... smutne... o mocy i potędze uczuć.... Ale osobiście wolę spokojny ogień na kominku niż szalejce pożary... nawet w imię wielkich uczuć i idei.... :oops: :oops: :oops:

Pozdrawiam
Liwia