Edukacja na poziomie uniwersyteckim była do niedawna niemal niedostępna dla uczniów o różnym stopniu niepełnosprawności, nawet umiarkowanym. Teraz te bariery upadają głównie dzięki nowoczesnym technologiom.

Gdy studia wymagały pisania wielu notatek, fizycznej obecności na wykładach i ćwiczeniach, na uczelnie niechętnie przyjmowano osoby niepełnosprawne. Sami zainteresowani też nie kwapili się do składania podań o przyjęcie na uczelnię, bo wydawało im się, że nie ma tam dla nich miejsca. Takie postawy z obu stron „naukowej barykady” spotyka się jeszcze dzisiaj, dlatego Fundacja Neuron Plus prowadzi kampanię społeczną „Nauka bez barier”, której celem jest zwiększenie w Polsce liczby niepełnosprawnych studentów. Jest ich tylko około 25-30 tys., a powinno być kilka razy więcej, abyśmy pod tym względem dogonili najbardziej rozwinięte kraje zachodnie.

Kampanii prowadzonej przez Fundację sprzyjają nowoczesne technologie, zwłaszcza informatyczne, gdyż to one powodują, że studiowanie w obecnych czasach jest dla osób z  niepełnosprawnościami łatwiejsze niż jeszcze kilka lat temu, nie mówiąc o epoce sprzed 10 lub więcej lat.

Technologia pomaga niepełnosprawnym w poruszaniu się. Na rynku dostępna jest coraz bogatsza gama małych, elektrycznych wózków, dzięki którym można wjechać do sali wykładowej nawet przez wąskie drzwi. Inne urządzenia pomagają w rehabilitacji, co także przekłada się na otwarcie możliwości studiowania.

Największe znaczenie mają jednak cyfrowe technologie ułatwiające udział w wykładach i ćwiczeniach, seminariach, konferencjach naukowych i chodzi zarówno o udział bezpośredni, jak i on-line. Dzięki kamerkom i mikrofonom internetowym niepełnosprawny student może brać aktywny udział w zajęciach nawet tweedy, gdy jest przykuty do łóżka lub w czasie pobytu w szpitalu czy sanatorium. Uczelnie wyposażają też sale wykładowe i wykładowców w specjalne mikrofony podnoszące siłę głosu, co ma znaczenie dla ludzi niedosłyszących. Lub rzutniki poprawiające jakość, ostrość i kontrast obrazu dla ludzi mających problemy z widzeniem. Można też samemu nagrać każde zajęcia na dyktafon.

Ponadto na uczelniach powstają bazy, a nawet specjalne biblioteki, w których gromadzi się wykłady, ćwiczenia i inne materiały dydaktyczno-naukowe w wersji cyfrowej. Niewidomy student otrzymuje materiały w wersji audio lub zapisane alfabetem dla niewidomych. Niedosłyszący ma dostęp do treści wizualnych, może też zapoznać się z wykładami dzięki przekładaniu ich na język migowy. Co więcej, jeśli niepełnosprawnego studenta i jego rodziny nie stać na zakup specjalnych dyktafonów, powiększalników czy specjalistycznego oprogramowania do komputerów, to mogą taki sprzęt często wypożyczyć na uczelni.

Postęp technologiczny mknie do przodu, co daje nadzieję, że będzie coraz mniej barier dla niepełnosprawnych studentów.

Publikacja finansowana w ramach programu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego pod nazwą ,,DIALOG’’ w latach 2019-2020.