Rój pszczół i rój szerszeni. Stąd swary i sprzeczki.
W końcu na wyrok osy zgodziły się strony.
Lecz jak osądzić ? Zawikłana sprawa:
Świadkowie zeznawali, że ul opuszczony
Był lat kilka siedzibą istotek skrzydlatych,
Brzęczących, podługowatych -
Słowem, do pszczół podobnych. Adwokat szerszeni
Dowiódł, że jego klienci
W też same cechy są uposażeni
Od najdawniejszej pamięci.
Osa w kłopocie przyzywa do śledztwa
Mrówki z sąsiedztwa.
Te rzekły, że rój dawnychula posiadaczy
Cały był czarno - żółtawy.
Lecz adwokat szerszeni dowiódł, że dla sprawy
To zeznanie nic nie znaczy,
Bo klient jego każdy z dziada i pradziada
Tęż samą barwę posiada.
<
Szkoda miodu i słów próżnych,
Na co tyle korowodów ?
Skoro prześwietny sąd żąda dowodów,
Wnoszę, aby przerwao dalsze dochodzenie.
Natomiast niechaj pszczoły i szerszenie
Wezmą się do roboty; wówczas sąd zobaczy,
Kto umie plastry budować,
Miód z kwiatów zbierać i chować,
I przedmiot sporny pszczołom przyznać raczy>>
Na takowe orzeczenie
Jęły się burzyć szerszenie
I nie chciały pracować. Osa bez zachodu
Pszczołom oddała cały zapas miodu.
Gdybyż zawsze tym trybem sądzono procesa !
Lepszy zdrowy rozsądek niźli rzymskie prawo -
Na rozterkach pęcznieje palestrantów kiesa,
A wychudli pieniacze kończągdzieś pod ławą.
Władysław Noskowski
