9 odpowiedzi w tym temacie

[marder]

Miałem nadzieję, że nie będę musiał pisać tych słów. Po długiej i ciężkiej chorobie, odeszła nasza Marysia, znana na IPON, jako Marinka...

 

 

Gdy będzie już znana data i godzina pogrzebu, w tym wątku zostanie umieszczona informacja.

[Solin]

[__ANIOLEK__]

Ostatnie pożegnanie:

[__ANIOLEK__]

Ważne informacje dotyczące ceremonii pogrzebowej.

 

Poniżej umieszczam mapkę cmentarza komunalnego we Wrocławiu. Marysia spocznie w miejscu o nr 18.
Bardzo prosimy o przybycie wcześniej na cmentarz, ponieważ są problemy z parkowaniem.

[__ANIOLEK__]

Ostatnie pożegnanie Marysi było piękne. Na długo zostanie w mojej pamięci. Dziękuję bardzo Wszystkim za Waszą obecność.

[marder]

Przyłączam się do podziękowań.

[__ANIOLEK__]

Miesiąc...

[__ANIOLEK__]

Bardzo dziękuję Wszystkim. Z zebranych przez nas środków nasza Marysia ma piękny pomnik:

[__ANIOLEK__]

[__ANIOLEK__]

Marysiu,
nie ma Cię już rok z nami. Dla jednych będzie to dopiero rok, dla innych aż rok. Zdecydowanie nalezę do tych drugich. Ten rok nie był łatwy. Trzeba było się przestawić na inną rzeczywistość – bez Ciebie. To bez Ciebie jest najtrudniejsze dla tych, którzy byli zżyci latami z Tobą, dzieli swoje radości i smutki. Dla jeszcze innych byłaś jak członek rodziny, ktoś wyjątkowy i ważny. Dlatego strata ta tak bardzo boli...
Odeszłaś po cichutku i niespodziewanie. Widzieliśmy, że nie jest za dobrze, ale nikt nie przypuszczał, że to się tak szybko potoczy... Dlatego ten ból straty towarzyszy nam do dziś. Odczuwamy go na „dzień dobry” i na „dobranoc”. Często mówi się, że "nie ma ludzi niezastąpionych”, ale to nie prawda. Ciebie nie można zastąpić nikim i niczym. Takiej drugiej Osoby, jak Ty nie ma i już nie będzie.
Pozostaje nam pamięć i wspomnienie, wciąż żywe w naszych sercach. Tego nie zabierze nam, ani śmierć, ani czas... Cześć Twojej Pamięci Kochana Nasza (*) Spoczywaj w Spokoju.
 
„Człowiek umiera… Znowu za szybko!
Człowiek umiera… Razem z nim wszystko..
Tylko wspomnienia po nim zostają,
Które wciąż mgliste z czasem się stają,
Których tak wiele, jednak za mało…
Znowu za szybko wszystko się stało!
Czasu nie było na pożegnanie…
Teraz zostało tylko płakanie.
Teraz ten smutek w garści Cię trzyma,
Trzyma za szyje, dusić zaczyna…
Póki ktoś żyje, to go kochamy,
Lecz to po śmierci go doceniamy.
Wtedy widzimy jaki był cenny.
Wtedy ogarnia smutek brzemienny.
Wtedy to rozpacz, wtedy tęsknota,
Jakże naiwna życia prostota…..
Wtedy wyrzuty nami władają,
Wtedy uczucia hołdy składają…
Wtedy za późno na przeprosiny,
Jedno, co możemy – wciąż się modlimy…”.