5 odpowiedzi w tym temacie

[szkkana]

Jestem osobą niepełnosprawną 3 stopnia, posiadam protezy obu nóg oraz, zniekształcenia rąk, razem z dziewczyną planujemy przyszłość, ale niestety, boje się o nią, nie jestem pewien co do niektórych rzeczy, np praca. W tym roku kończę technikum, w przyszłości zamierzam podjąć się pracy, najlepiej chciałbym wziąć dofinansowanie, otworzyć coś swojego, więc pytanie do was, jak z pracą wygląda sprawa? Czy jeżeli zrezygnuje z renty, podejmę się pracy, to czy będę mógł starać się o nowe protezy? Jak wygląda sprawa z dotacją dla niepełnosprawnych?

[kaska_zaborze]

Wpisz w wyszukiwarkę forum "Własna działalność gospodarcza", były już podobne tematy.

 

 Czy jeżeli zrezygnuje z renty, podejmę się pracy, to czy będę mógł starać się o nowe protezy? Jak wygląda sprawa z dotacją dla niepełnosprawnych?

Jeśli zmieścisz się w widełkach PFRONu,to tak.

[__ANIOLEK__]

W tym roku kończę technikum, w przyszłości zamierzam podjąć się pracy, najlepiej chciałbym wziąć dofinansowanie, otworzyć coś swojego, więc pytanie do was, jak z pracą wygląda sprawa? Czy jeżeli zrezygnuje z renty, podejmę się pracy, to czy będę mógł starać się o nowe protezy? Jak wygląda sprawa z dotacją dla niepełnosprawnych?

 
Dzień dobry, witaj na forum
Nie wiem, jaką masz niepełnosprawność i będę bazować tylko na tym, co sam napisałeś. Przede wszystkim nie rezygnowałabym z renty z dwóch podstawowych powodów. Po pierwsze, nigdy nie wiadomo, jak potoczą się sprawy z pracą (nie działalnością, to oddzielnie i nieco niżej) - jak długo będziesz jej szukał i czy utrzymasz ciągłość zatrudnienia. Jesteś młody i dopiero zaczynasz, więc czekają Cię na starcie staże zawodowe, a one nie są finansowo dobrze płatne. Potem, czyli z czasem można liczyć na awanse i podwyżki. W tej sytuacji renta jest czymś stałym, co nie warto tracić na samym początku. Dlatego zupełnie zrezygnowałabym z takiego planu i myślenia.

 

Własna dzielność, to też niełatwa sprawa, bo trzeba się utrzymać i sobie poradzić na starcie. Poza tym, czeka Cię wyzwanie z kompletowaniem papierów i wszystkich niezbędnych dokumentów. Musisz mieć dobry i przemyślany pomysł na własną działalność.

 

Osoby niepełnosprawne decydujące się na prowadzenie działalności gospodarczej mogą liczyć na jednorazowe wsparcie finansowe z PFRON (Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych). Warunkiem jest tylko, aby były one zarejestrowane w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna lub poszukująca pracy niepozostająca w zatrudnieniu. Jak wygląda dofinansowanie z PFRON?

 

Osoby niepełnosprawne, zgodnie z Ustawą o rehabilitacji z dnia 27 sierpnia 1997 roku, mogą skorzystać z 3 instrumentów pomocowych, których celem jest ułatwienie takim osobom podjęcie i prowadzenie działalności gospodarczej:

• przyznane jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej,
• dofinansowanie do kredytu bankowego,
• refundacja składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.

Zobacz więcej: https://poradnikprze...sowanie-z-pfron

 

Tutaj są rozpisane kwoty wsparcia (dotyczy roku 2019): https://bizplanner.p...pelnosprawnych/

Refundacja składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe: http://www.niepelnos...&id=26&idReg=38

 

Podobne tematy na forum, dotyczące rozpoczęcia działalności gospodarczej przez osobę niepełnosprawną:

https://www.ipon.pl/...ty/#entry226077

https://www.ipon.pl/...za/#entry229486

https://www.ipon.pl/...ie/#entry227890

 

******************

Odnośnie dotacji dla niepełnosprawnych na dofinansowanie do protez, to zejdziemy bardzo na ziemie. Nie licz tutaj na cuda, jedynie licz na siebie. Nie są to sumy, które zaspokajają potrzeby osób niepełnosprawnych po amputacjach. Podstawową formą finansowania protez kończyn dolnych jest refundacja NFZ. Proteza modularna podudzia - 3.500-4.500, proteza modularna uda 5.500 zł. Więcej szczegółów: https://ortotyka.pl/...kodowanie-pcpr/
 
Poza NFZ-tem, pozostaje jeszcze: 1). Miejski Ośrodek Pomocy oraz 2). Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, program "Aktywny Samorząd". Rozpisanie wariantów: https://ortopes.pl/d...anie_do_protez/
 
Ad.1. Środki finansowe na zakup zaopatrzenia ortopedycznego można pozyskać także udając się do PCPR/MOPS w miejscu zamieszkania. Wymagane jest przedstawienie dokumentu potwierdzającego niepełnosprawność oraz spełnienie kryterium dochodowego: o dofinansowanie mogą ubiegać się osoby, jeżeli przeciętny miesięczny dochód, w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych, podzielony przez liczbę osób we wspólnym gospodarstwie domowym, obliczony za kwartał poprzedzający miesiąc złożenia wniosku, nie przekracza kwoty:

• 50% przeciętnego wynagrodzenia na osobę we wspólnym gospodarstwie domowym,
• 65% przeciętnego wynagrodzenia w przypadku osoby samotnej.

Maksymalne dofinansowanie z PFRON wynosi:

• do 100% udziału własnego osoby niepełnosprawnej wyznaczonego w limicie ceny NFZ,
• do 150% sumy kwoty limitu, wyznaczonego przez NFZ oraz udziału własnego osoby niepełnosprawnej, jeżeli cena zakupu jest wyższa niż ustalony limit w rozporządzeniu Ministra Zdrowia.

Uwaga: Poszczególne oddziały mogą indywidualnie ustalać dodatkowe kryteria.
MOPS lub PCPR określa terminy składania i rozpatrywania wniosków w ciągu danego roku oraz podejmuje decyzję o wysokości dofinansowania. Warto więc śledzić informacje na lokalnej stronie jednostki bądź kontaktować się telefonicznie z daną placówką. Dokumenty należy złożyć we właściwym dla miejsca zamieszkania Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej (MOPS) lub Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie (PCPR). Do składanego wniosku należy załączyć szereg załączników:

• orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez MOPS lub równoznaczne orzeczenie o niezdolności do pracy/samodzielnej egzystencji wydane przez ZUS/KRUS/MON/ MSWiA;
• kopię zlecenia (wniosku) na protezę wystawione przez lekarza chirurga lub ortopedę podbite w NFZ oraz przyjęte do realizacji przez firmę ortopedyczną;
• fakturę pro-forma na przedmiot dofinansowania wystawioną przez firmę ortopedyczną.

Ad.2. Kolejną możliwością otrzymania wsparcia finansowego na zakup protezy kończyn jest ubieganie się o wsparcie w ramach pilotażowego programu „Aktywny Samorząd”. Program skierowany jest do osób z niepełnosprawnością, a jego głównym celem jest wyeliminowanie lub zmniejszenie barier ograniczających uczestnictwo w życiu społecznym, zawodowym i w dostępie do edukacji.
Do programu mogą przystąpić osoby aktywne zawodowo (pracownicy, uczniowie, studenci) bądź w wieku aktywności zawodowej. Można mieć orzeczoną “Częściową niezdolność do pracy” z ZUS. Natomiast osoby z całkowitą niezdolnością do pracy nie spełniają wymogów programu –
w założeniu proteza finansowana w programie ma pomóc podjąć/ułatwić powrót do aktywności zawodowej.
Przedmiotem dofinansowania jest zakup bardzo dobrej jakości protezy ręki lub nogi, tj. protezy co najmniej na III poziomie jakości.

• Proteza ręki – proteza z precyzyjnymi elementami mechanicznymi oraz nowoczesnym zawieszeniem kikuta (technologia silikonowa), oraz bardzo dobrym wykończeniem kosmetycznym, albo, w wyjątkowych przypadkach, proteza z elementami bioelektrycznymi (lub elementami kombinowanymi).
• Proteza nogi – proteza wykonana na nowoczesnych elementach (stopa, staw kolanowy) oraz posiadająca bardzo dobre zawieszenie w leju, także na elementach silikonowych, albo w wyjątkowych przypadkach proteza z elementami sterowanymi cyfrowo, z wielowarstwowymi lejami oraz najlżejszymi elementami nośnymi.

W uzasadnieniu wniosku (pobranego z PCPR lub MOPS) należy szczegółowo opisać przedmiot i powód zakupu wraz z uzasadnieniem wysokich kosztów. Niezbędne jest również zaświadczenie od lekarza specjalisty oraz ważne orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. Konieczne jest także załączenie kosztorysów na protezę oraz faktur proforma od dwóch różnych firm ortopedycznych.
Maksymalne kwoty dofinansowań zakupu protez:
1. dla protezy na III poziomie jakości, przy amputacji:

• w zakresie ręki – 9.000 zł;
• przedramienia – 20.000 zł;
• ramienia lub wyłuszczeniu w stawie barkowym – 26.000 zł;
• na poziomie podudzia – 14.000 zł;
• na wysokości uda (także przez staw kolanowy) – 20.000 zł;
• uda lub wyłuszczeniu w stawie biodrowym – 25.000 zł;

– z możliwością zwiększenia kwoty dofinansowania w wyjątkowych przypadkach i wyłącznie wtedy, gdy celowość zwiększenia jakości protezy do poziomu IV (dla zdolności do pracy wnioskodawcy), zostanie zarekomendowana przez eksperta PFRON;
– dla refundacji kosztów dojazdu beneficjenta programu na spotkanie z ekspertem PFRON lub kosztów dojazdu eksperta PFRON na spotkanie z beneficjentem programu – w zależności od poniesionych kosztów, nie więcej niż 200 zł.
Udział własny Wnioskodawcy wynosi co najmniej 10% ceny brutto zakupu/usługi.
Decyzję o wysokości dofinansowania podejmuje realizator na podstawie oceny wniosku, dlatego bardzo ważne jest uzasadnienie potrzeby zakupu.
Uwaga! Wysokość środków finansowych PFRON na realizację programu ustalana jest corocznie w planie finansowym PFRON. PFRON podejmuje decyzję o podziale środków finansowych przeznaczonych na realizację modułów programu.

Powyższy wykaz dotyczy dofinansowań w 2019 roku. Informacje na temat finansowania w kolejnej edycji programu pojawią się na stronie PFRON w pierwszym kwartale nowego roku. Na razie trzeba czekać.

Zaczerpnięte ze strony: https://ortopes.pl/d...lad-mozliwosci/

 

Jak widać wyżej, kwoty bywają różne. Gdyby i to było mało, pozostają dwa wyjścia: pomoc fundacji wspierającej osoby po amputacjach w dostosowaniu się do nowych warunków życia lub prywatna zbiórka funduszy.

 

Fundacje:

Najsłynniejsza z fundacji:http://pozahoryzonty...fundacja/misja/

Inne fundacje oraz organizacje: https://poamputacji.pl/partnerzy/

Oraz: https://www.paraspor...b-po-amputacji/

Zrzutka:

Przykładowa zrzutka na protezę ręki: https://zrzutka.pl/7nyyyh

[szkkana]

Czyli w takim razie lepiej abym nie podejmował żadnej pracy?

[Boginka]

Powyżej otrzymałeś sporo technicznych informacji, więc ja podejdę do tego pytania z nieco innej strony, ogólno-życiowej.

 

Uzyskanie dofinansowanie na prowadzenie działalności w myśl obecnych przepisów byłoby możliwe ale nie gwarantowane. Jest jednak rzecz znacznie ważniejsza niż to dofinansowanie: powinieneś poważnie przemyśleć jakiego rodzaju działalność chciałbyś prowadzić, tj. do jakiej pracy się realistycznie nadajesz i dlaczego wybierasz DG (to standard w Twojej branży? Bo wydaje Ci się, że tak będzie łatwiej o pracę?)

 

Wprawdzie nie musisz natychmiast rezygnować z renty, a w teorii możesz ją nawet otrzymywać trwale, jednocześnie prowadząc firmę, co daje nieco więcej stabilności finansowej niż ma przeciętny sprawny „początkujący przedsiębiorca”, ale nawet najwyższe dostępne dofinansowania są stosunkowo niewielkie i pomogą Ci najwyżej nieco w rozkręceniu biznesu.

 

W pracy najemnej jest tak, że za pracę natychmiast dostaje się jakieś pieniądze i jest się na plusie. Do działalności gospodarczej natomiast się najpierw „dopłaca” (poprzez zakup materiałów lub towarów albo samych kosztów prowadzenia DG), dopiero potem wychodzi na zero i wyrabia zysk, przy czym rozmiar kosztów zależy od branży (co innego dawać korepetycje, co innego otworzyć restaurację).

 

Dlatego instynktownie radziłabym najpierw skończyć szkołę, spróbować otworzyć tę DG i zobaczyć czy to działa, a dopiero potem uznać to za potencjalny plan na przyszłość.

 

2. Tu drugie pytanie: ile masz doświadczenia w zakresie prowadzenia gospodarstwa domowego i jego budżetu? Pytam, bo nie sposób planować realistycznie czegoś, czego się nie rozumie...

 

Zależnie od tego, jak bardzo Twoja niepełnosprawność wpływa na np. prowadzenie domu, radziłabym najpierw przetestować jak Ci to idzie, jeśli tego jeszcze nie robiłeś (po wieku zakładam, że być może nie).

 

Jeśli wiesz już, że na tym froncie nie ma istotnych problemów, to należałoby przenieść uwagę na zrozumienie i zaplanowanie budżetu (ile realnie kosztuje utrzymanie się przez miesiąc / kwartał / rok tam, gdzie chcesz / chcecie być, z uwzględnieniem marginesów bezpieczeństwa?). Dopiero takie informacje pozwolą Ci ocenić, ile musiałbyś zarabiać, żeby to się kupy trzymało. Wtedy też można dopiero ocenić, czy Twój plan na działalność gospodarczą jest naprawdę rentowny i realnie zapewnia utrzymanie przynajmniej w najbliższej przyszłości.

 

3. A po tym wszystkim jest etap trzeci, czyli zabezpieczanie przyszłości dalszej. Źle się żyje na swoim bez oszczędności. W teorii należałoby mieć odłożone pieniądze na życie na co najmniej kilka długich miesięcy do przodu (żeby np. luka w pracy nie była natychmiast katastrofą).

 

W praktyce wielu ludzi takiego poziomu oszczędności nie ma – zwłaszcza teraz – ale wielu z nich jest w pełni fizycznie sprawnych, mogą się więc rzucać na każdą pracę jaką tylko trafią. Jeśli Twoja niepełnosprawność ogranicza szanse na zatrudnienie, posiadanie oszczędności jest w zasadzie konieczne, jeśli chciałbyś planować z kimś życie w takim sensie, że się wspólnie utrzymujecie (nie ona utrzymuje Ciebie albo funkcjonujecie finansowo w pełni oddzielnie).

 

 

Czyli w takim razie lepiej abym nie podejmował żadnej pracy?

 

Nie jestem pewna, z której części postu Aniołka to wywnioskowałeś, ale przy okazji dorzucam swoje zdanie.

 

Z pracą i niepełnosprawnością jest taki paradoks:

 

1. Z punktu widzenia zachowania prawa do renty, "lepiej" nie pracować.

2. Ale jak np. system rentowy się wywróci to niepracujący zostaną z ręką w nocniku...

3. ... planowanie od młodości życia, w którym się nigdy nie pracuje, utrudnia np. budowę własnej rodziny i oznacza bardziej wegetację niż dorosłe życie...

4 ... a poza tym renta często nie wystarcza na utrzymanie sensownie nawet jednej osoby.

 

Jednocześnie

 

5, Osoby na tyle niepełnosprawne, żeby mieć rentę, najczęściej są jednak nie w pełni wydolne i nie do każdej pracy się nadają - zależnie od tego, jak ciężka jest niepełnosprawność, zakres ograniczeń jest różny, ale większość ON jakieś ma.

6. Te ograniczenia oznaczają, że są mniej popularnymi pracownikami niż zdrowi.

7. Żeby czuć się bezpiecznie, ON muszą być więc lepiej zabezpieczone na wypadek np. utraty pracy, braku koniunktury, itd.

 

Mówiąc brutalnie: często dlatego jednak w utrzymaniu np. trwale pomaga rodzina. Bo wyjście z tego paradoksu proste nie jest. Zależnie od niepełnosprawności i innych okoliczności jest możliwe - tj. część ON da radę funkcjonować normalnie, w tym mieć normalną pracę (czy to najemną, czy DG). Ale pod górkę mieć będziesz - taka kolej rzeczy.

Użytkownik Boginka edytował ten post 05 styczeń 2021 - 15:04

[__ANIOLEK__]

Czyli w takim razie lepiej abym nie podejmował żadnej pracy?

Niczego takiego nigdzie nie sugeruję i nie zachęcam w żadnym wypadku. Nie pracować, to tylko na emeryturze, jeśli już brać to pod uwagę. Przepraszam, jeśli przytłoczyłam Cię zasobem informacji w moim poście. Nie było to moim zamiarem. Jesteś młody i musisz zdobyć doświadczenie - ważne jest byś wiedział z czym się mierzysz. Ja na Twoim miejscu zdobyłabym doświadczenie na otwartym rynku pracy, a gdybym nabrała wprawy i pewności siebie, to dopiero pomyślała o własnej działalności. Jednak to ja, nie Ty. Przede wszystkim dlatego, że na własną działalność jest zawsze czas, przecież to Ci nigdy nie ucieknie i zawsze masz taki wariant w zanadrzu. Poza tym Ty zaczynasz i nie wszystko od razu musisz wiedzieć i umieć, to wszystko zaś wymaga czasu. Uważam to, za normalny etap i każdy przez niego przechodził w swoim życiu. W końcu najważniejsze to fakt, że dla samego Urzędu Pracy znajomość rynku, w którym chcesz działać jest równie ważna. Czy rozpoznałeś teren i masz wiedzę, co do konkurencji. Poza tym jakie sobie stawiasz cele i dalsze plany rozwoju swojej działalności. Potencjalni klienci - o nich też trzeba zadbać i ich pozyskać. Tych zagadnień trochę jest, tutaj masz przykładowe formularze z Urzędu Pracy:
http://www.gupkrakow...sc-gospodarcza/

Warto wszystko dwa razy dobrze przemyśleć (własne koszty, ryzyko, doświadczenie, wiedzę) i zastanowić się, czy oby nie za dużo na siebie nałożyłeś obowiązków. Jeśli uznasz, że nie to zaryzykujesz, jeśli stwierdzisz, że tak, to zmodyfikujesz plany, tak by tylko Tobie się udało