4 odpowiedzi w tym temacie

[Rufin]

To będzie kolejny temat o koronawirusie, ale tym razem o wydźwięku pozytywnym. Czy wybuch epidemii miał jakikolwiek dobry wpływ na Wasze życie? Zacznę od siebie: miałem wreszcie czas przeczytać kilka książek, które kupiłem sobie już jakiś czas temu, a nie miałem się kiedy za nie zabrać.

[__ANIOLEK__]

W tej innej rzeczywistości można odnaleźć trochę normalności. Wbrew wszystkiemu to sporo się zmieniło. Wszak wszelkie doświadczenia czegoś nas uczą, a więc przede wszystkim:

• zwolniło tempo życia. Wcześniej wszystko było z zegarkiem w ręku. Obiad na czas, bo potem zebranie, a jeszcze później trzeba zrobić „szybkie zakupy”. Okazało się, że bez zegarka w ręku da się żyć i nawet jak coś ma „poślizg” to nie koniec świata. Najwyżej zrobię to jutro, ale przecież zrobię i chyba to jest w tym wszystkim najważniejsze;
• pielęgnujemy wzajemnie relacje i poświęcamy sobie czas. Doceniamy siebie i to, co nas łączy. Niewidzialne zagrożenie jeszcze bardziej sygnalizuje, że wszystko jest kruche i nic nie jest dane na zawsze. Każdego dnia trzeba pracować nad sobą. Uczucia są ogromnie istotne i pielęgnacja ich może być naprawdę „frajdą”, trzeba tylko przestać myśleć, że mnie to nie dotyczy – każdego dotyczy, komu na kimś zależy – szczególnie jeśli chodzi o jego zdrowie i dobre samopoczucie;
• dotarło do mnie, jak wiele osób mi brakuje. Jak bardzo te konkretne osoby wypełniały moje życie i były (oraz nadal są) jego kolorową częścią. Brak kontaktów międzyludzkich wbrew pozorom uzmysławia, jak te kontakty są ważne. One nie są „czymś tam”, one są ogromnie istotne i wyjątkowe. To one mnie ukształtowały psychicznie, fizycznie i umysłowo. Nadal są mi potrzebne, nawet jeśli „dojrzałam całościowo” to nie przestałam ich potrzebować. Jestem bestią stadną i pójdę za tym stadem ludzi, których noszę w pamięci i sercu. Choć moje życiowe stadko zawsze będzie numerem jeden ;
• doceniam małe rzeczy, gesty i słowa. Nie odkładam tego na potem, po prostu się tym ciesze;
• codziennie jestem ze swoim dzieckiem i widzę naocznie jakie robi postępy. Jak bardzo dla małego dziecka rodzice są całym światem. Teraz tuli się częściej i łapie za ręce, cieszy się nami i z tego, że nas ma częściej niż do tej pory;
• dbam(my) o dobre, pozytywne emocje. Te negatywne staram(y) się zabijać w zarodku. Przy wcześniejszym „zamknięciu” było to utrudnione, ale da się to wykonać. Wszystkie negatywne uczucia tylko pogłębiają przygnębienie, więc naprawdę warto je wyrzucić z siebie. Mnie bardzo rozluzowuje sprzątanie i muzyka. Choć taniec z mopem jest dość trudny do wykonania w moim przypadku, to już w kuchni jest jak najbardziej możliwe tańczenie przy garnkach;
• coraz mniej potrzebuję snu i nie do końca rozumiem dlaczego, ale nie zmuszam się, by było inaczej. Jednak widzę wyraźnie, że mój organizm przełączył się w tryb zwiększonej wydajności. Nie męczę się tak szybko, jak kiedyś;
• lista zakupów się uszczupliła. Zakupy robię z kartką w ręku lub mam ją w głowie. Są one jeszcze bardziej świadome i krótsze, bo bez pospiechu;
• wiele spraw przestało być „wielkimi”. Okazały się malutkie i do "prostego" załatwienia;
• dzień można wypełnić od rana do wieczora.

Dużo zdrowia i pozytywnej energii

[Monia74]

Jestem osobą, która raczej optymistycznie patrzy na świat, dlatego w zaistniałej sytuacji staram się dostrzec także plusy. Plusy, które, jak mawia klasyk, nie powinny przysłonić minusów.

Zaczynam wymieniać:

1. Jeszcze przed wirusowym szaleństwem przeprowadziłam się do narzeczonego. Wspólne mieszkanie to oczywisty plus. Oszalelibyśmy w obecnej sytuacji, gdy nie można swobodnie poruszać się po mieście, a co dopiero przejechać pociągiem ponad 300 km.

2. Wreszcie mam czas, by na nowo odkryć radość twórczego pisania.

3. Mam więcej czasu na czytanie, a co za tym idzie więcej publikuję recenzji na blogu.

4. Cieszę się spokojem i doceniam go.

Jak coś jeszcze mi się przypomni, to dopiszę . Generalnie żyję dzień za dniem, wypełniając godziny różnymi zajęciami. Jako introwertyczka dobrze znoszę ten czas. Lubię spokój, lubię, gdy wszystko płynie bez pośpiechu. Lubię siebie i swoje towarzystwo ; . 

[ktamara]

 To dorzucę coś od siebie :

 

Początek pandemii zastał mnie w innym miejscu niż mieszkam obecnie..... podczas jej trwania musiałam przeprowadzić się i ponownie "wrócić na stare śmieci".... Generalnie dość trudny moment w życiu

 

Ale z czasem nauczyłam się:

 

1. Rodzina , relacje międzyludzkie są dla mnie ważniejsze jeszcze bardziej

2. Jak bardzo mogę liczyć na wsparcie bliskich mi osób

3. Jak cieszyć się z małych rzeczy , drobiazgów

4. Jak dbać o siebie - w znaczeniu dbałości o kondycję psychiczną , znalezienie czasu dla siebie na jakieś drobne przyjemności

5. Jak lepiej dobierać treści czytane w Internecie- by nie zwariować

6.Jak organizować sobie lepiej czas

7.Ograniczać zakupy do tych bezwzględnie koniecznych , a te przyjemnościowe są bardziej przemyślane

 

 

Sporo tego - i to też dla mnie nowość - bo chyba się dowiedziałam o sobie że nie jestem aż taką  pesymistką i panikarą za jaką miałam się dotychczas.

 

[Ryzen]

Święta. Odkąd mamy epidemię, nie muszę nikogo odwiedzać w święta. Mogę sobie spokojnie posiedzieć z książką albo obejrzeć jakiś film.