6 odpowiedzi w tym temacie

[Agnieszka27W]

Mam 27 lat i MPD, Mam kłopot z chodzeniem i zaburzenia równowagi. Mam pytanie do osób z MPD otóż przy chodzeniu stawiam całą  prawą nogę do środka. 10 lat emu przeszłam operację wydłużenia ścięgien trochę lepiej po niej chodzę ale problem chodzenia nogą do środka pozostał, Wygląda to strasznie brzydko, przeszkadza w chodzeniu i dlatego chciałabym coś z tym zrobić.

Ostatnio zaczęłam się zastanawiać czy taki problem dotyczy wielu osób z MPD. Czy ktoś z Was ma podobny problem ? Czy może znacie jakiś sposób,by jakoś choć trochę to poprawić ? A może znacie jakiegoś dobrego lekarza który zajmuje się ludźmi z MPD i potrafiłby pomóc

[Monia74]

Agnieszko, jestem od Ciebie sporo starsza, ale również prawa stopa, a co za tym idzie również kolano, skręcają się do środka. nic z tym nie robiłam i nie zrobię, bo tak jest i tyle. Jedyne co można zrobić to dobrze się rehabilitować, by być w miarę na chodzie. Niestety, z wiekiem pojawiają się, przynajmniej u mnie tak się dzieje, dolegliwości bólowe. Pomaga dobra i z głową prowadzona rehabilitacja.

[Boginka]

Na wstępie zaznaczam: nie jestem rehabilitantem, nie mam żadnego specjalistycznego wykształcenia z tego zakresu.

 

Z tego co kojarzę, MPD w postaci spastycznej, jeśli obejmuje nogi, bardzo często wiąże się ze zwiększonym napięciem przywodzicieli ud. Konwencjonalnie uważa się, że jeśli napięcie tych mięśni jest stale zwiększone względem normy, noga zwraca się do wewnątrz (jest stale „ciągnięta” do wewnątrz). U mnie ten problem widać znacznie wyraźniej w prawej nodze, chociaż mam zwiększone napięcie po obu stronach (zarówno w przywodzicielach prawego, jak i lewego uda).

 

Problem wynika z zaburzenia układu nerwowego, który niepotrzebnie wysyła dodatkowe sygnały żeby mięśnie się napięły – w tym zakresie nie ma w tej chwili standardowego leczenia. Objawy można natomiast częściowo złagodzić poprzez odpowiednie ćwiczenia. O szczegółach musiałabyś pogadać z jakimś dobrym rehabilitantem (idealnie by było, gdyby pracował już wcześniej z dorosłymi ze spastycznym MPD).

[__ANIOLEK__]

W moim przypadku lewe kolano ucieka mi do środka, mając również MPD i poruszając się o kulach. Dokładnie jest, tak jak pisze Boginka i wynika to z zaburzenia układu nerwowego. Otrzymałam od ortopedy ortezę stawu kolanowego i mam ją używać tylko na dłuższe dystanse, gdyż nie można dopuścić do zwiotczenia mięśni przy stosowaniu non stop. Nie ma na to innego sposoby, jak rehabilitacja i samodzielne kontrolowanie się, czyli próby odkręcenia we właściwą stronę kolana, które ucieka. Raz się uda, innym razem nie, ale walczyć trzeba do samego końca. Pozdrawiam, M.

[Agnieszka27W]

Dzięki za udzielenie odpowiedzi 

Tak przypuszczałam, że  część osób również ma ten problem.  Chodzę samodzielnie bez pomocy kul czy innych przyrządów, ale mam dużą spastykę, normalnie czuję duże napięcie mięśni w udach . Co do ćwiczeń nie zauważam po nich jakiegoś efektu ale ćwiczę. żeby mięśnie nie były słabe.

[Boginka]

Co do ćwiczeń nie zauważam po nich jakiegoś efektu ale ćwiczę. żeby mięśnie nie były słabe.

 

W zasadzie to tak ma być. A dokładniej – efekty przy MPD są mało zauważalne, bo są bardzo, bardzo stopniowe. Na dodatek najlepsze efekty osiąga się u dzieci (my jesteśmy - pardon - za stare na duże efekty )..

 

Tym niemniej mózg zachowuje pewien stopień plastyczności także u dorosłych – ja np. nauczyłam się koło trzydziestki nosić zakupy / tace / naczynia w obu rękach jednocześnie (oprócz dwóch pełnych kubków jednocześnie – to jeszcze jest za trudne). Nie wpiszę sobie tego do CV, ale najwyraźniej mój układ nerwowy może się jeszcze czegoś nauczyć. Tyle, że wymagało to miesięcy żmudnego treningu.

[monikawand]

Agnieszko 27w no cóż taki nasz "urok". Zgadzam się wygląda to okropnie mi oba kolana "idą do środka". Miałam 7 operacji i efekt marny- prawdopodobnie też dlatego, że zaniedbalam rehabilitację, nie ćwiczę tak często, jak powinnam. Lekarz mi kiedyś powiedział, że baletnicy ze mnie nie zrobi , więc chyba jedyne co nam pozostaje to pogodzić się z tym wyglądem. Można co nieco poprawić, ale cóż