21 odpowiedzi w tym temacie

[Helvetti]

Witam!

Czy są w Szczecinie (zachodniopomorskie) grupy wsparcia dla chorych na padaczkę? Nie umiem niczego takiego znaleźć, a mój neurolog powiedział, że mogłabym poszukać w internecie. 

 

Coraz gorzej znoszę samotność, a zwierzanie się z choroby zdrowym ludziom nie do końca ich satysfakcjonuje. Poza tym nie chcę litości i unikania mnie potem. Tylko chory może zrozumieć chorego i czasem nawet pośmiać się razem można z tego Wiem, wiem... To niby nic śmiesznego, ale ja mam już dość życia jak mnich umartwiający się chorobą. Chcę poznać ludzi, którzy nie reagują strachem na ową przypadłość.

 

Pozdrawiam.

 

 

[__ANIOLEK__]

Witaj ponownie

 

Ogólnie w Internecie znalazłam stowarzyszenia wspierające osoby na epilepsję:

http://chorzynaepile...instytucji.html

 

W Zachodniopomorskim najbliższe masz w Sławnie:

http://bazy.ngo.pl/s...fo.asp?id=35864

 

Pozdrawiam serdecznie

[marder]

Przenoszę do właściwego działu.

[Helvetti]

Z tego, co widzę, muszę okopać się w swoim eremie i zaakceptować samotność. Wszystko jest daleko od mojego miejsca zamieszkania, brak spotkań w grupach, terapii grupowej, itp. Ja już nie mogę. Mam ochotę zakończyć to wszystko. Każdy ode mnie ucieka, gdy słyszy o chorobie, a ja nie umiem budować muru, nie zakochać się, nie żyć... Czasem zastanawiam się, co by było, gdybym wzięła wszystkie leki na raz... I nie piszcie, że są tacy, co mają gorzej, bo mam to w nosie. Ostatnio nawet mężczyzna na wózku uciekł, gdy dowiedział się o mojej chorobie. Pielęgniarki sobie szukał chyba. Ja pie...ę!

Użytkownik kuba edytował ten post 09 czerwiec 2016 - 09:34
Usunięcie wulgaryzmu

[__ANIOLEK__]

Znalazłam jeszcze coś takiego:

http://www.stowarzys...e-szczecin.html

 

Powiem Ci tak - nie ostatni raz się zawiodłaś, jednak nie powinnaś tego brać do siebie. Widocznie to nie była właściwa osoba, trzeba ją przekreślić i iść dalej do przodu. Niebawem może będzie spotkanie w Szczecinie, na którym fajnie, jakbyś się pojawiła. Przekonasz się wtedy, że nie wszyscy uciekają na samo słowo "epilepsja". Można mieć grono znajomych, pracę, a nawet szczęśliwie się zakochać. Takich osób tutaj nie brakuje. Więc głowa do góry i do rychłego zobaczenia na spotkaniu Pozdrawiam

[Helvetti]

Widzisz, porównujesz swoje doświadczenia z moimi.

Co do zawierania znajomości to, to jest mniejszy problem. Mam już 28 lat i chciałabym mieć partnera. Jak widzisz, o to chodzi Mam dość facetów na jedną noc, którymi się jedynie bawię, bo wiem, że nie wolno mi wejść w głębsza relację. Kolejny problem, to moja niechęć do posiadania rodzonych dzieci. Biorę takie leki, że lepiej nie krzywdzić nienarodzonych. Obawiam się, że u moich dzieci może też pojawić się padaczka - i to gorsza niż moja. Który mężczyzna zechce kobietę niemogącą urodzić mu zdrowego dziecka? Przecież wam tylko o to chodzi - o rozpłód. Adopcja nie wchodzi w grę.

 

Piszesz o znakomitościach tego świata. Juliusz Cezar, Dostojewski,  Aleksander Wielki, Napoleon, Sokrates, Paganini, van Gogh... 

DZIWADŁA!!! Cierpiący na samotność, górujący umysłowo nad innymi, ludzie nie z tego świata. Oni nie byli szczęśliwi, a sukcesy zawdzięczali... Kurde! Imperium Rzymskie powstało z powodu manii jakiegoś padaczkowca!

Użytkownik Helvetti edytował ten post 12 czerwiec 2016 - 12:42

[marder]

Imperium Rzymskie powstało z powodu manii jakiegoś padaczkowca!

 

Nie przeceniaj wkładu Gajusza Juliusza Cezara Imperium powstałoby i bez niego, a Gallię podbiłby ktoś inny. Jego największą zasługą było utorowanie drogi Oktawianowi Augustowi (Gajuszowi Juliuszowi Cezarowi Oktawianowi).

 

 

"Patrzcie, ja was uczę nadczłowieka. On jest tym piorunem, on jest tym obłędem!"

Friedrich Nietzsche

 

Tylko nie cytuj Jej Schopenhauera, bo jeszcze się dziewczyna załamie

[Helvetti]

"Człowiekowi o nic bardziej nie chodzi niż o zaspokojenie swej próżności i żadna rana nie jest tak bolesna jak ta, która zadana jest miłości własnej." 

 

Schopenhauer chyba by się załamał, gdyby ze mną porozmawiał...

 

 

Miałam partnera bardzo długo. W trakcie związku miałam pierwszy atak. Nie opuścił mnie, choć wyglądałam na pewno szkaradnie i mogłam wzbudzić w nim niechęć po tym, co widział. Jednak wszystko się kończy. Rozstaliśmy się, bo strach było żyć z tym człowiekiem. Z tym, co się z nim stało po latach szczęścia, jakie ono by nie było...

 

Piękne było to, o duszy, Milczku. Masz rację.

[Helvetti]

Tak, Schopenhauer nie zniósłby mojej - MIMO WSZYSTKO - radości życia. Tak, kocham życie i jego drobne przyjemności. Cenię blask kominka, filiżankę kawy, ulubioną książkę, psa budzącego mnie rano wilgotnym nosem. Uwielbiam obserwować życie tętniące dookoła, siadać w kawiarenkach, gdzie unosi się zapach przepysznej afrykańskiej herbaty. Kocham muzykę klezmerskich kapel, flamenco, ale też ciężkiego rocka. Sama grałam kiedyś na gitarze w kapeli. Dla mnie wszystko jest ciekawe, zdumiewające. Czy kiedykolwiek spotkam kogoś, kto to zrozumie? Wątpię...

 

Dla każdego będę dziwadłem i kij z poznawaniem mojej duszy. Może mnie wydupczą, bo przynajmniej urody bogowie mi nie poskąpili. Tyle mojego. Ciao! 

[Helvetti]

Tłumacząc na polski: adorujcie mnie, udowadniajcie że się mylę
 
Większość ludzi ma w dupie czy ktoś inny ma epilepsję czy nie. Zwłaszcza, że poza momentem samego ataku jest to choroba niewidoczna. A jak się ktoś w kimś zabuja, to też inaczej podchodzi do ujawnionych przez tamtą osobę rewelacji. I to co z początku faktycznie mogłoby odpychać, traktowane jest jako wyzwanie albo w ogóle ignorowane.
 

Uroda jest, dupczenie jest, zainteresowania są - w moim rozumieniu pacjentka zdrowa. Następny proszę!

 

Za to ty masz coś z garem. Po co odpisujesz, skoro nie wiesz, jak to jest? Nie wiesz i nawet nie próbowałeś się dowiedzieć, jak wygląda moje życie. Nie traktuję poważnie twojej opinii.

 

Chyba nigdy nikt cię nie kochał...

[Helvetti]

Tak samo myślę. 

 

 

Ja dostrzegam, że piszę tonem rozkapryszonego dzieciaka: "Kochajcie mnie i akceptujcie mimo wszystko, uaaaaaaaaaaaaaaa!". 

Tylko to już jest tak rozdzierające, że tracę zdrowy rozsądek...

[slugero]

Witaj,

 

W Szczecinie nie ma grup wsparcia. Ja z tą chorobą żyje 22 lata. Też szukam kogoś kto mnie zrozumie. Każdy kto dowie się, że mam padaczkę odsuwa się ode mnie. Chętnie z  kimś porozmawiam, może uda mi się kogoś podnieść na duchu. Zapraszam do kontaktu.

 

Moderator:

Na forum, podobnie jak i na Randkach, publicznie nie podajemy swoich danych kontaktowych.

Użytkownik kuba edytował ten post 22 czerwiec 2016 - 16:53
Usunięto nr GG

[thraikill]

Widziałem kiedyś weterana wojskowego na randce - stracił dłoń - przez całą rozmowę opowiadał o swoich pasjach, pracy i tak dalej, na koniec randki wspomniał o tym, że nie ma dłoni. Partnerka była zszokowana bo nie zauważyła, a gdy już sprawa się wydała, to miała potężną dawkę pozytywnych informacji na jego temat. No i umówili się na następne spotkanie. Tak to się robi.

To o czym piszesz jest możliwe tylko kiedy niepełnosprawność nie rzuca się zbytnio w oczy. W przypadku kogoś z bardzo widoczną niepełnosprawnością, to się raczej nie sprawdzi. Interlokutor najpierw dostrzeże np. wózek, czy wadę wymowy, dopiero później osobę która na tym wózku siedzi. Szczególnie prze.... mają pod tym względem osoby z wadą wymowy. Im szczególnie trudno opowiedzieć o swojej pracy, pasjach i tak dalej...



P.S. Proszę nie odebrać tego postu jako narzekania typu: "jaki to ja jestem biedny niepełnosprawny i samotny". Nie zwykłem rozczulać się nad sobą, a jeżeli chodzi o kontakty z płcią przeciwną, to przed wypadkiem wyłajdaczyłem się dość za całe życie