95 odpowiedzi w tym temacie

[hanick13]

Seksualność ON to nadal temat tabu, temat który nie powinien istnieć ? …Osoby niepełnosprawne najczęściej zdobywają nowe doświadczenie , uczą się siebie i swoich potrzeb tylko na podstawie „pokątnych rozmów”. Nie ma w naszym kraju odpowiedniego podejścia do seksualności ON a przecież :”natury nie da się oszukać”…Zbyt mało fachowców, zbyt mało wiarygodnych informacji, wskazówek nt. tego jak poznać siebie , swoje ciało, swoje potrzeby i możliwości będąc ON. Na dodatek najczęściej mówiąc o seksualności ON mówi się tylko o mężczyznach   A przecież kobiety z niektórym rodzajem niepełnosprawności mają poważne problemy – prokreacja, zaburzenia stref erogennych, orgazm…Czy to nadal musi być temat tabu ? Czy wśród terapeutów nie powinna pojawić się oddzielna grupa zajmująca się tylko problemami tej części społeczeństwa?

 

Polecam rozmowy z ON na temat seksualności jakie przeprowadzono niedawno w TVN.
I. „Pytanie na śniadanie” – rozmowa o seksie w życiu niepełnosprawnych m.in. z Bogusławem Glazą – osobą po URK

http://www.tvp.pl/st...rawnych/9951804

 

II. „Dzień Dobry TVN” – rozmowa z seksuolog zajmującą się ON p.Moniką Łukasiewicz i Instruktorem Aktywnej Rehabilitacji Krzysiem „Brodą” Sieradzkim   

http://dziendobry.tv...west,75086.html

Użytkownik hanick13 edytował ten post 02 luty 2013 - 17:41

[Piotr M]

Seksualność ON to nadal temat tabu, temat który nie powinien istnieć ?… Osoby niepełnosprawne najczęściej zdobywają nowe doświadczenie.
Polecam rozmowy z ON na temat seksualności jakie przeprowadzono niedawno w TVN.

 
Widzisz myślę że seksualność  w ogóle w naszym  kraju (i chyba nie tylko naszym) jest  tabu. Nie   tyczy się  to tylko  ON. I chyba dobrze. Co nie oznacza że zgadzam się z niskim poziomem edukacji w zakresie tej części ludzkiej biologii. To pierwsza uwaga. Druga dla mnie  naturalnym   jest że dla zdrowej  części społeczeństwa, tej   która ma z nami  sporadyczny   kontakt ( wyłączam ludzi  którzy znają nas  bliżej  osobiście ) Temat  seksu ON zawsze będzie  w  jakimś sensie "sensacyjny" Co do przygotowania specjalistów. Nie byłbym tak bardzo kategoryczny. Choć faktycznie szkoda że nie ma albo jest nie wiele badań na ten temat.

[PIMOT]

Zgadzam sie w calosci, z hanick13. 

[hanick13]

Temat seksualności ON w Polsce poruszono we wczorajszym programie Sekielskiego "Po prostu" ( druga część programu ) .Idą zmiany ???? Oby....

http://www.tvp.pl/vo...5022013/9761121

[hanick13]

Właśnie wpisałam w google poradnie seksuologiczna dla osób niepełnosprawnych i wyskoczyło mi trochę informacji, ale nadal to garstka wobec oczekiwań i potrzeb społeczeństwa... Coś takiego http://www.beztabu.org/ wygląda dość ciekawie... 

 Tak wygląda ciekawie ale to nie jest poradnia dla osób z fizyczną niepełnosprawnością lub chociażby taka, w której pracuje osoba kompetentna w pomocy ON.
Podstawowy błąd osób niepełnosprawnych, które "odważą" się szukać pomocy u seksuologa...trafiają do zwykłych poradni, do osób dla których problem niepełnosprawności jest obcy a problemy dotyczące takich właśnie osób nie mogą być rozwiązywane "metodą prób i błędów" przez "przypadkowych" seksuologów.Fakt w niektórych poradniach są przeszkolone osoby, mające pojęcie o tym jak pomóc ON.Niestety to dopiero "kropla w morzu potrzeb". 
 I jeszcze jedno KAŻDY rodzaj niepełnosprawności jest inny, każdy ma inne problemy związane z niepełnosprawnością a dotyczące seksualności lub może w ogóle są takie grupy ON które są niepełnosprawne a sprawne seksualnie jak zdrowy człowiek.Tego nie wiem...Piszę jako osoba po URK i wiem jakie problemy ma właśnie TA grupa osób niezależnie od płci. I jeśli chodzi o tą grupę pomoc ale fachowa pomoc jest niezbędna. 

"Hmm pomyślmy: terapia seksem.... w dodatku z obcą osobą której wcześniej nie widzieliśmy." Hmmm Falka nie mówimy o terapii seksem a o seksuologicznej terapii Dwa różne pojęcia

Użytkownik hanick13 edytował ten post 06 luty 2013 - 17:26

[Janusz74]

Co musi dziać się w umyśle takiej osoby niepełnosprawnej która ledwo co się sama porusza, a ktoś się przed nią 1) rozbiera się 2) ,,dobiera się do niej"

Faktycznie - tragedia. Zastrzeliłbym sie zapewne.

[sucherro]

hanick13  masz w zupełności rację.
Jestem chory na wrodzoną łamliwość kości i na pewno odczuwam wszystko w zupełnie inny sposób niż osoba po URK.
Problem w tym,że nie mam w ogóle pojęcia jak to wygląda z Ich perspektywy.A chętnie bym się dowiedział. Uważam iż problem istnieje i warto o nim rozmawiać.Tylko jak widzę nie tylko osoby zdrowe do tego nie dorosły ale same ON boją się zabierać głos. Chyba,że uprawiają seks na potęgę niczym "koperek w ogródku" i tak naprawdę media robią burzę poruszając problem który jest wyimaginowany i naprawdę nie istnieje.
Współżycie nie polega tylko na płodzeniu dzieci i masowym rozmnażaniu.
A jak ktoś sądzi, że w udanym seksie chodzi tylko o to aby wsadzić i wyciągnąć to mu delikatnie mówiąc współczuj...

Falka nie zgadzam się z twoją wypowiedzią. Ale nie będę się do niej w tym momencie odnosił bo muszę ochłonąć po tym co napisałaś a Ja przeczytałem

Tak troszkę dla uspokojenia napięcia seksualnego i uśpienia buzujących hormonów:
 

 

Użytkownik sucherro edytował ten post 06 luty 2013 - 20:44

[CZARNYANIOL]

Seksualność, temat tabu i temat rzeka.
Osobiście uważam, że zarówno seksuolodzy wyszkoleni w terapii ON jak i seks terapeuci są potrzebni, chociaż w Naszym kraju jeszcze daleka droga do stworzenia profesjonalnych programów pomocowych. Dlaczego, bo u Nas seks kojarzony jest z prokreacją i aktem płciowym, etyką i moralnością.
A przecież, seksualność to cała gama doznań i wrażeń zwanych erotyką.
Niestety u Nas seks terapeutyka, traktowana jest na równi z prostytucją, co jest kompletną bzdurą. W krajach gdzie zawód ten istnieje od dawna, osoby uprawiające go, są traktowane z szacunkiem. Otoczenie nie postrzega ich jako prostytutki ale właśnie jak każdego innego terapeutę.
Dlaczego takie osoby są potrzebne?
Wyobraźmy sobie rodzinę gdzie rodzi się niepełnosprawne dziecko. Dzieci sprawy seksu, płciowości poruszają dość szybko w wieku 4-6 lat padają pytania z skąd się wziąłem? Czym różni się chłopczyk od dziewczynki? O ile na pierwsze pytanie, rodzice/ opiekunowie są w stanie odpowiedzieć każdemu dziecku, to na drugie w dużej mierze dzieci odpowiadają sobie same ( nawet jak rodzice wytłumaczą) bo swoją wiedzę zdobywają w przedszkolu i na podwórku, po przez obserwację rówieśników. Czasem ta obserwacja jest dość wnikliwa:)
Dziecko niepełnosprawne dość często jest odizolowane od reszty rówieśników, a swoją wiedzę czerpie z strzępów rozmów i TV. Potem nadchodzi wiek nastoletni gdzie hormony zaczynają grać główną rolę i co wtedy? Rodzice/ Opiekunowie mają wybór:
1. Udawać, że nie ma problemu
2. Jest problem ale te sprawy to są bee i fuj i lepiej się pomodlić
3. Jest problem i muszę samemu pomóc dziecku
Jeśli rodzic skłania się do punktu 3 to nie ma możliwości skonsultować się z fachowym seksuologiem a nawet jak takowego znajdzie to nie ma terapeuty, który pomoże.
Robi się błędne koło, które prowadzi do frustracji i chorego i rodzica/ opiekuna. Jedynym rozwiązaniem jest
1. Podawać leki na obniżenie popędu
2. Poszukać agencji towarzyskiej
3. Udawać, że nic się nie dzieje
Jeśli idzie o osoby dorosłe które stają się ON, one niestety muszą się zmierzyć z nową rzeczywistością z innym światem, jakim jest świat ON. Nie tylko pogodzić się psychicznie, z tym, że są chorzy, zaakceptować chorobę, nauczyć się fizycznie żyć od nowa z ograniczeniami jakie niesie choroba ale też powinni mieć możliwość odkryć swoje ciało i możliwości na nowo.
Dobrze jest, jak taka osoba ma przy sobie partnera/kę wtedy przy wspólnym wysiłku, metodą prób i błędów mogą seks odkryć na nowo ale co gdy człowiek jest sam? Z kim może porozmawiać o swych obawach, lękach i pragnieniach? Ile osób chce swoją intymność dzielić z bliskimi lub znajomymi? A więc z braku perspektyw próbują jakoś sobie radzić
1. Udają seks mnie nie interesuje
2. Szukają kogoś po przez anonse w mediach
3. Korzystają z dostępnych usług
Na koniec jeszcze dodam, że wbrew pozorom seks nie ma nic wspólnego z moralnością, etyką czy uczuciami. Tą sferą życia rządzą hormony a wszystko zaczyna się w głowie a nie w lędźwiach. Oburzeni? A teraz ręka do góry, kto nie fantazjował chodź raz erotycznie o kimś zupełnie mu nieznanym? ( np. Pani z kiosku, listonoszu, aktorce czy piosenkarzu)
Osoby niepełnosprawne mają prawo do normalnego życia, również erotycznego! I proszę nie podciągać tego pod uczucia i prokreację bo to zupełnie inny temat.

[Gloria]

A ja mysle, ze w tym wszystkim nie tyle chodzi o seks ale o bliskosc drugiej osoby. Z hormonami mozna sobie poradzic, organizm tez ma swoje sposoby. Sprowadzanie zagadnienia wylacznie do hormonow byloby duzym uproszczeniem i splyceniem.

[CZARNYANIOL]

A ja mysle, ze w tym wszystkim nie tyle chodzi o seks ale o bliskosc drugiej osoby. Z hormonami mozna sobie poradzic, organizm tez ma swoje sposoby. Sprowadzanie zagadnienia wylacznie do hormonow byloby duzym uproszczeniem i splyceniem.

Glorio, tylko niestety organizm też nie daje się zbyt długo oszukiwać, to po raz a po dwa pytam po co gdyby były osoby, które mogłyby pomagać? A bliskość też jest ważna tylko kto ma ją okazać osobie samotnej?

[CZARNYANIOL]

Falka, rozumiem Twoje oburzenie, każdy powinien żyć według własnych przekonań, ale zauważ proszę, że w Naszym kraju seks ON jest tematem tabu a do tego zapalnym. Wiesz duży problem sprawia samo pójście do seksuologa, który specjalizuje się w ON, dla wielu byłoby o wiele łatwiejsze niż pójście do ogólnego. Wiesz ludzie są tylko ludźmi i strach np.przed komentarzami w poczekalni, nie jednego zniechęca. Lekarz który nie jest przeszkolony, nie zawsze umie zaradzić problemowi, bo ten sam problem u człowieka zdrowego i ON może wymagać odmiennej terapii.
Uwierz, nikomu nie chodzi o obsesję, ani o demoralizację młodych ludzi, chodzi o prawo wyboru. Ktoś chce żyć w celibacie, niech żyje. Inny nie wyobraża sobie seksu bez miłości, niech ją znajdzie i się kocha. Inny wolałby skorzystać z terapeuty, powinien mieć do tego prawo.

[Gloria]

Glorio, tylko niestety organizm też nie daje się zbyt długo oszukiwać, to po raz a po dwa pytam po co gdyby były osoby, które mogłyby pomagać? A bliskość też jest ważna tylko kto ma ją okazać osobie samotnej?

Nawet po zaspokojeniu seksu, jesli nie jest zaspokojona potrzeba uczucia i bliskosci, pozostaje pustka i niespelnienie. Ponadto u ludzi z wrazliwa psychika seks z osoba "niebliska" moze wyrzadzic krzywde psychiczna i bedzie wiecej zlego niz pozytku.

[CZARNYANIOL]

Nawet po zaspokojeniu seksu, jesli nie jest zaspokojona potrzeba uczucia i bliskosci, pozostaje pustka i niespelnienie. Ponadto u ludzi z wrazliwa psychika seks z osoba "niebliska" moze wyrzadzic krzywde psychiczna i bedzie wiecej zlego niz pozytku.

Hym, tylko są i tacy, którzy wcale nie chcą tej całej bliskości. PRAWO WYBORU, aby każdy miał szanse zdecydować co dla niego jest lepsze. Czego pragnie i oczekuje.