56 odpowiedzi w tym temacie

[Gloria]

Anonimowa modlitwa katalońska


Prosiłam Pana Boga o siłę, aby triumfować,
On dał mi słabość, abym nauczyła się smaku rzeczy małych.
Prosiłam Go o zdrowie, aby robić rzeczy duże,
On dał mi chorobę, abym robiła rzeczy lepsze...
Prosiłam Go o bogactwo, aby być szczęśliwą,
On dał mi ubóstwo, abym była wrażliwa...
Prosiłam Go o moc, aby ludzie liczyli na mnie,
On dał mi słabość, abym potrzebowała tylko Boga...
Prosiłam Go o towarzystwo, aby nie być samotną,
On dał mi serce udolne kochać wszystkich braci...
Prosiłam Go o wszystko, aby cieszyć się życiem,
On dał mi życie, aby cieszyć się wszystkim...

Nie otrzymałam nic o co prosiłam, i mam wszystko, czego mogłam oczekiwać. Ponieważ, chociaż mówiłam coś przeciwnego, Bóg mnie wysłuchał, jestem najszczęśliwszym z ludzi.

[Jaskółka]

Wyrazy uznania Glorio,
niech każdy kolejny dzień będzie dla Ciebie inspiracją, byś mogła się nią dzielić z nami

[Gloria]

„Kocham Cię w słońcu i przy blasku świec”
Kocham Cię wierszem Konstantego
Kocham Cię w dzien i kocham w nocy
Kocham pomimo
i dlatego

Kocham Cię zimą i jesienią
Kocham Cię z wiatrem i pod prąd
Kocham w rozpaczy i z nadzieją
Kocham bez względu
I przez wzgląd

Choć smutek dni
Nostalgia lat
Strumieniem łez popłyną
I tak Cię zawsze kochać będę
Bez względu
I pomimo

[Gloria]

Udżwignę tyle ile zdołam,
reszta wypłynie wsród łez
Nie odnajdę rozsypanych pereł, fragmentów duszy,
zaginą na zawsze w zakamarkach smutku
Samotność, mój nieodłączny towarzysz podróży
wśród koronkowych powrotów
i smiechu przez łzy

Zostań na dłużej, na stałe,
razem wymyślimy szczęście

[Gloria]

Jak drzewo obsypane kwieciem
promieniejesz w sukni z welonem
Welon przysloni prawdę o życiu,
o miłości co ma wiele mrocznych zakamarków,
o chlebie powszednim co smakuje gorzko,
o sercach twardszych niż brylant
co przyćmił blaskiem swym swiatło duszy
i zaiskrzył żądze niechybne.

Szczęście jak różę zerwiesz,
a gdy pod jej kolcami popłynie krew,
pochylisz głowę w pokorze.

Odnajdziesz drogę we mgle.

[Gloria]

Brzydkie kaczątko jest po to
by je można kopnąć
szczególnie w przypływie siły
i niezalezności.
Nie ma winy, ni winnych
tylko bezdomne krzywdy i urojone łzy
Ty zawsze niepokalana
wybrałaś ułudę ludzi
choć rozsypała Ci się w rękach
jak spróchniałe drewno.
Byłam Ci opoką na miarę opadłych sił.
Ty miałaś być sercem i twierdzą
Serce obumarlo z miłości wszechnieobecnej,
a krew Twoja tak rzadka jak woda .

[Gloria]

Baśńjest moim domem, a dom baśnią
Gdy z otchłani smutku zanurzę się
w bajkowym rozgardiaszu pluszowych zabawek,
ucichną odgłosy strzałów, a lęk jak wystraszony jeż
czmychnie przez uchylone drzwi.
To nic, że żaba znów zabrała mi szminkę
i wygląda jak cyrkowy clown,
i nawet smutny żółw na jej widok
uśmiecha się ukradkiem.
To nic, że różowe króliki znów
nabałaganiły w mojej szafie,
wszak wygladają tak pięknie
przystrojone w kolorowe kokardki.
To nic, że wiewiórki gadaja zbyt głośno
gdy próbuję zasnąć,
a świstak uparcie przymierza
coraz to nowy garnitur.

Baśn jest moim domem, a dom baśnia
Pochyl się proszę nad zatrwożonym sercem
i nie budż mnie z mojego snu.

[Gloria]

Jesień przywdziewa złocistą chustę
i zaplata brunatne warkocze
Brzemienna w swojej obfitości
rozpala drzewa ognistym płomieniem,
a na skrzypcach wiatru muska zmęczone liście
Ziemi w darze na złoty kobierzec

Zima, Pani niełaskawa
srebrnym biczem pogania biały rydwan
Alabastrową dlonią przemienia łzy
bezdomnych drzew w lodowe sople
i wsłuchuje się w ciszę zamilkłych ptaków
Tak dumna ze swojej potęgi
niepokornie zbiera białe żniwo śmierci

Wiosna pachnie płatkami róż
i rozchyla zielone pączki nadziei
Budzi ze snu rozespane Slońce
i miekką dłonią głaszcze zachrypnięte skowronki
Wiosna, zwiewna jutrzenka jutra
Budzi w sercach nadzieję, że znów, że jeszcze wciąż
Że życie.

[Ewelina (Ewi)]

Anonimowa modlitwa katalońska


Prosiłam Pana Boga o siłę, aby triumfować,
On dał mi słabość, abym nauczyła się smaku rzeczy małych.
(...)
Prosiłam Go o wszystko, aby cieszyć się życiem,
On dał mi życie, aby cieszyć się wszystkim...

Dziękuje za te słowa

Pozdrawiam

[Gloria]

Bóg mieszka w twarzy drugiego człowieka
wykrzywionej cierpieniem
słonej od potu i łez
Bóg śpi w kartonie na śmietnisku
i ma oczy dziecka
katowanego w pijackim amoku

My, spragnieni „Głodowych Igrzysk”
klaszczemy na wiwat śmiertelnej daniny
strach i nadzieja człowieka
wciąż karmią głodną bestię

Bóg mieszka w przebaczeniu

Przebaczenie, towar dawno wysprzedany
wyżebraj go choć trochę
na chwilę swoją
Ostatnią

[Gloria]

Nie mów nic
poczekaj
wsłuchaj się w ciszę
okryj się
białym płaszczem świetlistym
oddal trwożny dżwiek
pokonaj chwilę
gdzie czarna mgła
wysysa z nas dusze bezbronne
zapal świecę
i przygarnij jej płomień

Ocal nasze serca od przepaści

[Gloria]

Niechcianych proroctw
i udręczonych wysłanników
Oszczędż nam Panie

Widoku krwawych łez
i trwożnych powrotów
Oszczędż nam Panie

Cierpienia wybrukowanych ulic
i zagubionych poszukiwań
Oszczędż im Panie

Wymodlić
spokojny sen
i wieczne odpoczywanie
Pozwól nam Panie

[Gloria]

Przybiegnę do Ciebie
ciepłym powiewem wiatru
różową mgłą na szybie
biedronką na liściu łopianu

Wyszeptam Twoje imię
cykaniem świerszczy o zmierzchu
i wyśpiewam na strunach gitary
ogniem i ciszą


Gdy zaśniesz, osłonię przed ciemnościa
i przywołam skrzydlate sny
na dobranoc
A rano, rano obudzę uśmiechem
odbitym w porannej rosie

Gdy zechcesz zostanę kwitnącym krzewem
w Twoim ogrodzie
kwiatem w doniczce
pluszowym misiem malutkiego chłopczyka

Nie płacz, tylko obejmij mnie
Obejmij promień Słonca.

[Gloria]

Obudź się Śpiąca Królewno
odczaruj zaklęcie
zgaś uśmiech Czarnej Damy
i niegodziwego karła
Gdy śpisz, Twoj Rumpelstiltskin
wciąż przędzie złotą sieć
na dzień Twojej zguby przeklęty
Obudź uśpione serce
i zamień przekleństwo
w proch głębokiej purpury
aż rozpełznie się w nicość

Obudź się Śpiaca Królewno
wyjdź z mrocznej matni
na wietrze wirują białe płatki śniegu
a Słońce wyziera przez ciemny gąszcz

[Gloria]

Moje pragnienie jest mokre od łez
i wyczerpane z bólu
Moje pragnienie jest jak żebrak
z wyciągniętą dłonią
co zmęczony błaganiem
cierpliwie wsłuchuje się w ciszę
Moje pragnienie jest proste jak sen
jak słowo zamarłe na ustach
jak ostatnie tchnienie

Moje pragnienie

[Gloria]

I po co Ci to było
kręte ścieżki intryg
i zawiłe gąszcza kłamstw
co pozostały w pamięci
jak wysypisko śmieci
na chwałę i pogardę niczego

Tak łatwo Ci przyszło
ugodzić miłość w samo serce
chełpliwie i w ukryciu
pogrążyłeś nasze nadzieje
i wygrałeś swoją klęske

Zgliszcza skrzętnie zamiotłeś pod dywan
i toast wzniosłeś zwycięski
tak gorzki od krzywd
i tak cierpki od łez

[Gloria]

Masz serce z kamienia
a usta pełne pustych obietnic
i słów co nie znaczą juz nic
Ukoronowany swoją słabością
dzierżysz gniewne berło
Marionetkowy król
w jego królestwie radości okrutnej
Rwącym pędem strachu
powoli zapadam się w nicość
okruchy radości nie wzbiją się już
na skrzydłach
a śmiech perlisty zagasł
w oddali minionych dni

[Gloria]

Przerażone drzewa i oniemiałe ptaki
oczekują w zatrwożonym odrętwieniu
a cisza zamarła na ustach Ziemi

Jak spętany demon, przychodzi
by w oszalałym obłędzie
zniweczyć wszystko
co z trudem i miłością zbudowaliśmy

Skuleni, z różańcem w ręku
i zamarłą modlitwą na ustach
czekamy az straci oddech
nim dopalą się nasze świece

Drżącą ręką dopijamy kubek zimnej wody
i patrzymy jak ludzkie tragedie
wygrywają z miarą
naszego człowieczeństwa

[Gloria]

Nauczcie się pokory panowie lekarze
wielcy tego świata mistrzowie arogancji
co rzucacie Bogu wyzwanie
Wasza wiedza, bełkot zarozumialstwa i pychy
z trudem wyziera zza pawich ogonów
i nastroszonych piór
Jestescie tylko mizernym narzędziem
w Jego rękach
a uczyniliscie z siebie
żałosnych służalców brzęczącej monety
Czapki z głów panowie lekarze
choć rozdęci od uczonych ksiąg
wciąż nic nie wiecie
o człowieku, chorobie , cierpieniu
a może...

A może panowie lekarze
po prostu wiedzieć nie chcecie

[Gloria]

Nie odchodż, zostań ze mną
zatrzaśnięte drzwi karetki
niebieskie światło tnie mroczną ciszę
tomografia
monitor
krew
Czy pamiętasz nasz spacer wokół jeziora,
zapach bzu i wystraszone zające o zmierzchu ?
Nasz pierwszy taniec, rumba?
krew
więcej krwi
monitor
Nie zostawiaj mnie, proszę
Bez Ciebie
zgasłoby Slońce
Księżyc roztrzaskałby się o skały
Bez Ciebie
moje serce
rozsypałoby się w proch

Bez Ciebie...