56 odpowiedzi w tym temacie

[Gloria]

A kiedy Panie otworzysz drzwi,
jak motyl na skrzydłach ze światła
przemknę w miękką ciszę

Przebudzona ze snu co boli
jak pięść, slowo i krew
pobiegnę na powitanie zorzy

Zostanę Twoim Aniołem Dobroci

[Gloria]

W mojej bajce mieszka śmieszny Królik
I mysz w papilotach
Gdy spytam go – „ Jakie nowiny u Pana?”
Marszczy tylko nos i mocniej zaciąga sie cygarem

W moim zaczarowanym domu
Jest ciepło i przytulnie
Choc deszcz szlocha na szybach, przy kominku pluszowe zabawki
rozprawiaja o polityce

W moim drżącym śnie,
W którym krzyk zamiera zanim sie narodzi,
Już nie biegnę zdyszana na oślep
By zdążyc po życie

W moim zaczarowanym świecie
puszysty mrok okrywa mnie do snu
I tylko śmieszny Królik mruga do mnie znacząco
zapalając kolejne cygaro
  

[Liwia]

Pozdrawiam serdecznie,
Liwia

[Gloria]

Przepraszam
Za niespakowane walizki i za noce jak roztrzaskany kryształ
Za burze bezsilnosci i za niemą otchłań
Za wyblakłe wieczory i za zagubione nadzieje, przepraszam.

Wybaczam
Bolesne przepaści i nieba roziskrzone błyskawicą w ciemności
Słowa ciężkie jak ołów, strach oddalajacych sie kroków
Chwile,jak zatrzymany kadr w niemym filmie, wybaczam.

Dziękuję
Za szepty palm w rozkołysanym hamaku i gwar nieprzespanych nocy
Za ogień wielki i za nikły płomień
Za dotyk oczu gdy nie starczy rąk, dziękuję.

[Gloria]

Widok z mojego okna jest brzemienny kwieciem
I zatopiony w pierzastym zgiełku

Wirują o zmierzchu maleńkie latarnie
A swierszcz juz stroi wiolenczelę na koncert

Złoty dywan powoli znika na wietrze
Milkną ptasie klótnie , a drzewa marzną o świcie

Na osnieżonej gałęzi, miga puszysty spadochron
Sliczna wiewiórko, jak to dobrze, że jesteś

[Gloria]

Lato ma kolor miodu i dziewanny
Latem milkną nawet drzewa
A na skrzydłach ważki cieżko unosi się cisza

Znużone upałem slońce przymyka powieki
Przysnąl nawet wiatr
I pająk już zapadł w misterną drzemkę

Lato ma zapach skoszonej trawy
I swieżo zerwanych malin

Maliny, moje usta o zmierzchu
A zmierzch odbija się w Twoich oczach  

[Gloria]

Boję sie,
że zostaniesz juz tylko snem
ptakiem uderzającym o szybę
rozbitym lustrem
motylem na poręczy fotela

Zostawisz mi smutek
niedokończonych pożegnań
puste miejsce
i drogę okrutną jak kamień

Pragnę
zostać snem, ptakiem
lustrem,motylem

Twoim wspomnieniem

[jolcia11]

Gloria jestem pełna podziwu... Ciary przechodzą po plecach, jak czytam Twoje wiersze...

Cudnie...

[Gloria]

Gdy wygłaszają swoje uczone wywody
milknie Stwórca i Natura
To nic, ze są tylko misterną ułudą
utkaną z arogancji i fałszu
Wszak stawiamy ich wciąż uparcie
na naszym ołtarzu wiary i nadziei

W agonii bólu i bezsilnosci, schylam się
by na gruzach mojego ołtarza, odszukać
podeptane w pogardzie
Primum non nocere

[Gloria]

Powiedz mi Panie co mam zrobić
aby dotrwać do zachodu słońca,
aby przywitać bolesny świt,
dzis, jutro i przez resztę dni
zapisanych w Twoim terminarzu

Pomóż mi zrozumieć, co jeszcze
powinno się wypełnić,
komu jeszcze
potrzebny jest mój oddech,
mój uśmiech, mój ból

Daj mi siły Panie, abym mogła
dokończyć Twój plan,
a potem juz tylko
zabierz mnie cicho we śnie.

[Gloria]

Wybiegły na drogę w radosnej gonitwie
nie było pisku opon, tylko szare zawirowanie
a krew tak samo czerwona
i krzyk co rozrywa skroń

Wiem mój sliczny, że to twoja najmilsza
leży tu we krwi
a ty wciąż czujesz zapach jej snu i miłości
musisz odejść, wrócic do domu sam
a ja, muszę odjechać ,nie ogladać się za siebie
bo zabrakłoby mi smutku i łez

W twoich pięknych brązowych oczach jest ból
i błaganie o litość
hańbiąca litość ma odgłos strzału
a potem już tylko cisza z którą przyjdzie nam żyć

Kochana córeczko,
znów drżę,że wybiegniesz na drogę
a lato takie piękne i jesień

Moja ty malutka, przecież wiesz,
że zrobilam wszystko,
co można zmieścić w ułamku sekundy
wybacz mi w tym swoim maleńkim niebie
bym nie oszalała z rozpaczy i żalu

Wszystkim leśnym zwierzątkom, które zginęły na drogach

[Gloria]

Odeszłaś
nakarmiona zatrutą miłością
omotana złym słowem
zapadłaś w okrutny sen

Tęsknota jak ptak złapany w sieć
co czeka na pocałunek losu,
na przebudzenie

Dziś pozostalo już tylko
mgliste wspomnienie
w opustoszalym sercu,
zwiędła gałazka oliwna
i rozbity dzban niechcianej miłości

[Gloria]

Ubieramy się odświętnie do kościoła
„Wyznajemy Twoje Zmartwychwstanie”,
a potem wracamy do domu
by zaprowadzić porządek i ład

Kluczem przysięgi małżeńskiej
otwieramy drzwi przemocy,
rzucamy kamieniem w sąsiada,
a gdy starczy nam ferworu
obrzucimy błotem jakiegoś Żyda,
kilku gejów i kalekę zza rogu

Po tak dobrze spełnionym obowiązku
możemy już z czystym sumieniem
oddać się pobożnym modlitwom.

[staniew]

Obłuda i hipokryzja mają się dobrze w kościołach.
Nie znam się na poezji ale podoba mi się co piszesz.Dziękuję.

[Gloria]

Tak hojnie obdarowałeś mnie Panie
krzyżem Twoich błogosławieństw
ciężkich jak klątwa
a nadzieja, już tylko wygasłe ognisko

W wolnej chwili Panie, spójrz w moja stronę, proszę
gdyż znów upadłam pod ciężarem
Twojej hojnosci
Podaj mi rękę bo nie wiem,
czy tym razem starczy mi sil
by podnieść się i znów ruszyc w drogę

[Gloria]

Ma twarz na każdą okazję
i usta nabrzmiałe kłamstwem,
pod uśmiechem czujnie ukrywa swą podłość
i jest zawsze pełen dobrych intencji


Niepodzielny mistrz manipulacji i fałszu,
skrupulatnie maskuje nikczemne uczynki
by nie skalały poklasku gawiedzi

Odurzony pochwałami tłumu
i dumny ze swojego sprytu
zupełnie zapomina o dniu
kiedy z jego ust jak z brudnego ścieku
wysączy się bolesna prawda

[Gloria]

Przytul mnie,
opowiedz mi bajkę
sen umknął w poświatę księżyca
a złe myśli jak cienie
w Teatrze Czarnych Światel
wirują natrętnie

Przytul mnie,
obejmij i ukołysz
Opowiedz mi bajkę
gdzie wszystko dobrze sie konczy

[Gloria]

Życie jest jak westchnienie Anioła
jak filiżanka nocy wypita w pólśnie
jak krople potu otarte z twarzy
i zapach bzu w przydrożnej chacie

Śmierć, gość nieproszony
co zawsze przychodzi nie w porę
Nie puka do drzwi naszych, tylko
jak złodziej kradnie okruchy nadziei

Ludzkie istnienie, maleńki odłamek Światła,
jak ptak wypuszczony na wolność
ostatnim tchnieniem powraca do domu
by wtopić sie w bezkres Twojej miłości