Naucz mnie słów gorzkiego światła,
Naucz mnie prawdy ruchu
I spiewu nocnej ciszy,
Naucz mnie pełni oczu,
W których dojrzewa błękit
I ten błękit zamknij we mnie.
Naucz mnie marzenia,
Bólu i lęku
- wszystkiego co ludzkie,
Naucz mnie pełni ust,
W których dojrzewaja słowa,
I te słowa zamknij we mnie.
Wypociny Drakena
Rozpoczęty przez
Gość_konto_skasowane_*
, paź 09 2002 15:12
66 odpowiedzi w tym temacie
#42
Gość_konto_skasowane_*
Gość_konto_skasowane_*
-
- Gość
Napisano 31 grudzień 2002 - 15:09
Jestem,
Więc myślę.
Toczę kamień losu.
Szczęśliwa to chwila,
W której tyle blasku ze szczytu.
Jestem,
Więc tworzę.
Tworzę,
Bo żyję.
Szczęśliwa to chwila,
W której śmierć bezradna.
Więc myślę.
Toczę kamień losu.
Szczęśliwa to chwila,
W której tyle blasku ze szczytu.
Jestem,
Więc tworzę.
Tworzę,
Bo żyję.
Szczęśliwa to chwila,
W której śmierć bezradna.
#44
alojzik
-
- Użytkownik
-
- 267 postów
Podpowiadacz
Napisano 21 styczeń 2003 - 11:53
Nie mów
Nie mów, chociażbyś miał ginąć z pragnienia,
Że wszystkie źródła wyschły już bijące! -
Tyś gonił pustyń piaszczystych złudzenia,
A minął strumień na zielonej łące.
Nie mów, chociażbyś umierał z tęsknoty,
Że nie ma czystej miłości na ziemi! -
Tyś pewnie w drodze blask jej rzucił złoty,
Za ognikami zdążając błędnemi.
Nie mów, że wszystko, czegoś ty nie umiał
Odnaleźć w życiu - marą jest zwodniczą!
Zdrój czystych uciech będzie innym szumiał
I inne serce poił swą słodyczą.
A.A.
Nie mów, chociażbyś miał ginąć z pragnienia,
Że wszystkie źródła wyschły już bijące! -
Tyś gonił pustyń piaszczystych złudzenia,
A minął strumień na zielonej łące.
Nie mów, chociażbyś umierał z tęsknoty,
Że nie ma czystej miłości na ziemi! -
Tyś pewnie w drodze blask jej rzucił złoty,
Za ognikami zdążając błędnemi.
Nie mów, że wszystko, czegoś ty nie umiał
Odnaleźć w życiu - marą jest zwodniczą!
Zdrój czystych uciech będzie innym szumiał
I inne serce poił swą słodyczą.
A.A.
Olik
#45
Gość_konto_skasowane_*
Gość_konto_skasowane_*
-
- Gość
Napisano 28 marzec 2003 - 15:52
Zabijają mnie
Ten, tamci, wielu --
Wszyscy mnie zabijają
Zabijają, zabijają bezlitośnie,
Każdy na swój sposób
Mnie zabija
Zabijają
Wrogowie
I przyjaciele
Najszlachetniejsze uczucia
Zabijają
Nie zdążę uchronic sie
Nie zdążę zamknąć drzwi
Zabijają
Ukrywam się
Uważnie
Zamykam na zasuwę
Zabijają
Otwieram szeroko drzwi
Pokazuję swoje rany
Zabijają
Już nie dbam, nie ukrywam się
Wszyscy zabijają
Pokazuję swoją śmierć,
Na nowo mnie zabijają...
Ten, tamci, wielu --
Wszyscy mnie zabijają
Zabijają, zabijają bezlitośnie,
Każdy na swój sposób
Mnie zabija
Zabijają
Wrogowie
I przyjaciele
Najszlachetniejsze uczucia
Zabijają
Nie zdążę uchronic sie
Nie zdążę zamknąć drzwi
Zabijają
Ukrywam się
Uważnie
Zamykam na zasuwę
Zabijają
Otwieram szeroko drzwi
Pokazuję swoje rany
Zabijają
Już nie dbam, nie ukrywam się
Wszyscy zabijają
Pokazuję swoją śmierć,
Na nowo mnie zabijają...
#46
Gość_konto_skasowane_*
Gość_konto_skasowane_*
-
- Gość
Napisano 28 marzec 2003 - 15:57
Nie dopuszczałem cienia,
Ani mroku na twarz.
Śladu bestii w serce.
Chciałem być piękny,
Bezgranicznie piękny...
Szukając drogi do spełnienia,
Szukając drogi do własnej duszy,
Do nieśmiertelnej, niedostępnej duszy.
Od skali do skali
Od przestrzeni do przestrzeni.
Jak mityczna roślina albo sen,
W swoim nieskażonym spełnieniu.
Od ziarna do kwiatu, do ścięcia.
Żeby żyć i istnieć,
Być na wysokości duszy.
Ani mroku na twarz.
Śladu bestii w serce.
Chciałem być piękny,
Bezgranicznie piękny...
Szukając drogi do spełnienia,
Szukając drogi do własnej duszy,
Do nieśmiertelnej, niedostępnej duszy.
Od skali do skali
Od przestrzeni do przestrzeni.
Jak mityczna roślina albo sen,
W swoim nieskażonym spełnieniu.
Od ziarna do kwiatu, do ścięcia.
Żeby żyć i istnieć,
Być na wysokości duszy.
#47
Gość_konto_skasowane_*
Gość_konto_skasowane_*
-
- Gość
Napisano 29 marzec 2003 - 14:09
Wielu zasypia i umiera,
Nie doznając budzenia,
Nie słysząc nowych wiadomości.
Inni czuwają.
Walczą z samotnością,
Uparcie bronią się
Jak skały
W zębach fal.
Czego naprawdę
Szukałem w życiu?
Miłości
Dumy
Zwady ze śmiercią
- Tak mało
Nie doznając budzenia,
Nie słysząc nowych wiadomości.
Inni czuwają.
Walczą z samotnością,
Uparcie bronią się
Jak skały
W zębach fal.
Czego naprawdę
Szukałem w życiu?
Miłości
Dumy
Zwady ze śmiercią
- Tak mało
#48
Lara
-
- Użytkownik
-
- 74 postów
Mruk
Napisano 31 marzec 2003 - 12:39
indywidualizm i nieprzeciętność.
NAMASTE
NAMASTE
#49
Gość_konto_skasowane_*
Gość_konto_skasowane_*
-
- Gość
Napisano 29 kwiecień 2003 - 15:52
Nie chcę bluszczu zwodniczej wysokości
Przyczepionej na cudzych podporach.
Mogę być trzciną lub krzewem,
Ale o własnych siłach.
Nie chcę blasku słońca we szkle
Migotliwego jak gwiazda.
Pragnę świecić własnym płomieniem,
Choć ze skromnego kaganka.
Przyczepionej na cudzych podporach.
Mogę być trzciną lub krzewem,
Ale o własnych siłach.
Nie chcę blasku słońca we szkle
Migotliwego jak gwiazda.
Pragnę świecić własnym płomieniem,
Choć ze skromnego kaganka.
#50
Gość_konto_skasowane_*
Gość_konto_skasowane_*
-
- Gość
Napisano 29 kwiecień 2003 - 15:56
Ile przegranych bitew
Ile gorzkich zwycięstw
Ile rzek łez
Otworzyło tę drogę?
Nie rozgrzebuję już grobów
Kiedyś
Znikną bóle
Myślę tylko
Co posadzić
Co pozostawić
Przestrzeń jest
Tak niewielka
Ile gorzkich zwycięstw
Ile rzek łez
Otworzyło tę drogę?
Nie rozgrzebuję już grobów
Kiedyś
Znikną bóle
Myślę tylko
Co posadzić
Co pozostawić
Przestrzeń jest
Tak niewielka
#52
Gość_konto_skasowane_*
Gość_konto_skasowane_*
-
- Gość
Napisano 01 maj 2003 - 16:03
Ten człowiek ma przekór idący
Jest mi bliski.
Nie boi się nieba-
W oczach błysk jastrzębia.
Przydrożne świątki jako znaki stawia
I idzie wciąż na przekór
Kamieniem pozdrawia wodę
Przebijając do dna,
Ptaki ostrzega burzą dębu,
Ogień wplata w sen ziemi
I w rozwidleniu drogi
Staje się pniem wypalonym
Jest mi bliski.
Nie boi się nieba-
W oczach błysk jastrzębia.
Przydrożne świątki jako znaki stawia
I idzie wciąż na przekór
Kamieniem pozdrawia wodę
Przebijając do dna,
Ptaki ostrzega burzą dębu,
Ogień wplata w sen ziemi
I w rozwidleniu drogi
Staje się pniem wypalonym
#53
Gość_konto_skasowane_*
Gość_konto_skasowane_*
-
- Gość
Napisano 01 maj 2003 - 19:40
Cieszy mnie,że znów pojawiły sie Twoje wiersze, cokolwiek by to miało znaczyć ...
#54
alojzik
-
- Użytkownik
-
- 267 postów
Podpowiadacz
Napisano 03 maj 2003 - 22:47
Nie interesuje mnie czyiś poklask. Wiersze umieszczam tu jedynie dla kilku osób które uważam za przyjaciół, pozostali nie interesują mnie.
Dziękuję .....
Olik
#55
Gość_konto_skasowane_*
Gość_konto_skasowane_*
-
- Gość
Napisano 04 maj 2003 - 12:25
Przy Tobie dzikie wichry nie wyją.
Przy Tobie jest pogoda i światło.
Na złote czółenko naszej pamięci,
Nawija się pogodna myśl.
Przy Tobie cisza jest jak uśmiech,
W którym byszczą młode oczy,
A gdy chwilami rozmawiamy,
Uskrzydla się
Nawet przeżyta radość.
Przy Tobie smutek przemienia się w kwiat
I niepostrzeżenie wchodzi w życie.
Przy Tobie wszystko jest radosne
Jak uśmiech, jak rosa, jak tchnienie...
Przy Tobie jest pogoda i światło.
Na złote czółenko naszej pamięci,
Nawija się pogodna myśl.
Przy Tobie cisza jest jak uśmiech,
W którym byszczą młode oczy,
A gdy chwilami rozmawiamy,
Uskrzydla się
Nawet przeżyta radość.
Przy Tobie smutek przemienia się w kwiat
I niepostrzeżenie wchodzi w życie.
Przy Tobie wszystko jest radosne
Jak uśmiech, jak rosa, jak tchnienie...
#56
Gość_konto_skasowane_*
Gość_konto_skasowane_*
-
- Gość
Napisano 05 maj 2003 - 10:31
Nie wiem,jak będzie do konca dnia ale te słowa wprawiły mnie w dobry humor.Dzięki
#57
Gość_konto_skasowane_*
Gość_konto_skasowane_*
-
- Gość
Napisano 07 październik 2003 - 12:56
Jest wiatr,
Co barwę kwiatów rozcieńcza
I wiruje zastygłym księzycem
W ruinach świeżo usypanych,
W ustach otwartych
Wypłakujących słońce
Jest wiatr,
co smaga gniew na wzgórzach
I szczelnie w cieniu nocy
Mierzy swój wzrost
Co kiełki strąca z kropli
I krwawi oczy cierpkim smakiem ziemi
Jest wiatr
Martwy
Mozna dotknąć jego kości...
Co barwę kwiatów rozcieńcza
I wiruje zastygłym księzycem
W ruinach świeżo usypanych,
W ustach otwartych
Wypłakujących słońce
Jest wiatr,
co smaga gniew na wzgórzach
I szczelnie w cieniu nocy
Mierzy swój wzrost
Co kiełki strąca z kropli
I krwawi oczy cierpkim smakiem ziemi
Jest wiatr
Martwy
Mozna dotknąć jego kości...
#58
basiak
-
- Użytkownik
-
- 716 postów
Gawędziarz
Napisano 07 październik 2003 - 15:43
Ten wiatr przeszył mnie do kości - dosłownie i w przenośni. 8) 
#59
Gość_konto_skasowane_*
Gość_konto_skasowane_*
-
- Gość
Napisano 10 październik 2003 - 15:38
Skąd przybywa ten wiatr,
Co przynosi znajome głosy
I liście kaleczące przestrzeń?
Skąd przychodzi ten szum,
Co jest widzeniem dna rzeki
I czystym wstawaniem świtu?
Skąd przybywa to tchnienie,
Co gromadzi tyle nazwań,
Ile jest wskrzeszeń
I umierań?
Co przynosi znajome głosy
I liście kaleczące przestrzeń?
Skąd przychodzi ten szum,
Co jest widzeniem dna rzeki
I czystym wstawaniem świtu?
Skąd przybywa to tchnienie,
Co gromadzi tyle nazwań,
Ile jest wskrzeszeń
I umierań?
#60
Gość_konto_skasowane_*
Gość_konto_skasowane_*
-
- Gość
Napisano 10 październik 2003 - 15:38
Wieże wyrastają jak kikuty rąk
Wyższe o zachwyt ptaków,
W każdej nucie dzwonów.
Powraca szerokość widnokręgu
Od trwogi do miłości
Od prawdy do czynu.
Wzrok znajduje schronienie
W kamiennej ciszy,
W której kochali się poeci
I architekci...
Wyższe o zachwyt ptaków,
W każdej nucie dzwonów.
Powraca szerokość widnokręgu
Od trwogi do miłości
Od prawdy do czynu.
Wzrok znajduje schronienie
W kamiennej ciszy,
W której kochali się poeci
I architekci...
Użytkownicy przeglądający ten temat: 0
0 użytkowników, 0 gości, 0 anonimowych
