74 odpowiedzi w tym temacie

[Marcella13]

Tak Kuba....samiusieńka...doświadczyłam tego rok temu.

Mam różne fajne koleżanki, naprawdę...i gdy mój Tato byl umierający, gdy ostatnie 30 dni jego życia postawiły mnie w stan,ktorego nigdy wczesniej nie znałam - ich nie było...Nie było telefonów, pytań, sugestii ani nocych rozmów..A przeciez znały zarówno mojego Tatę dobrze, jak i mnie...Bity miesiąc...cisza...a potem takie zdziwienie...I co w tym wszystkim jest zdumiewające..?Że obca mi osoba- wolontariuszka,ktora poznałam przez internet, poszła ze mną kupować chusteczki myjące,takie dla chorego do szpitala..chociaz ona nie znała go w ogóle. I w dniu śmierci przysłała sms-a " przyjechać i posiedzieć z Toba popoludniu?"  

 

Co do osob stawiających duże pomniki. Nie krytykujmy ich,jeśli oni tego potrzebują to ich prawo.Jeśli ktoś chce być rozsypany w rzece - też jego prawo...A krytykanctwo widać przecież wszędzie: skrytykują Twojego faceta, skrytykuja Twoja rodzinę, skrytykują twoje zmarszczki, skrytykują samochód.  Być ponad to.

 

Co do ateizmu, był wczesniej post pewnej osoby,ktora straciła wiare po wypadku.

To włąsnie miałam na myśli pisząc swoj poprzedni post : nasze doswiadczenia wplywają na wybory.

[Lilith]

Marcella13 wiesz rozumiem Twoje przyjaciólki. Niestety jest tak, że w takiej sytuacji nie wiadomo co powiedzieć. Czy w ogóle coś mówić. Każdy inaczej przechodzi żałobę..jedni chcą się wygadać inni zamykają się w sobie. Jeśli chciałaś się im wygadać powinnaś dać im to do zrozumienia, odezwać się. Nikt nie jest alfą i omega, i nie wie co innym w głowie siedzi. Gdy mój tata zmarł moja przyjaciółka też nie odezwała się do mnie ani słowem. Po czasie powiedziała, że nie wiedziała jak ma się zachować. Nie mam do niej o to pretensji..ba nawet ją rozumiem..tym bardziej teraz, kiedy mojej bardzo dobrej koleżanki syn zmarł. W takiej sytuacji wszystko co chcemy powiedzieć staje się tak banalne....niewystarczające...bo co? Powiemy będzie dobrze? Przecież nie będzie...

W sytuacji takich jak ta to osoba która kogoś straciła powinna dać innym do zrozumienia, że chce pogadać..tak będzie o wiele prościej. Mniej niezręcznie przyjaciołom. Jestem pewna, że wtedy znajdą się przy nas ludzie, którym będziemy mogli wypłakać się w rękaw.

[Marcella13]

Lilith, nie musiałam chciec sie wygadać, bo nie miałam takiej potrzeby. Moje zdziwienie budził fakt,.ze wiedzą w jakich jestem okolicznościach i z ich strony..cisza..Skąd przypuszczenie,ze nie dałam do zrozumienia? Ależ były u mnie w domu i widziały na wlasne oczy, jaki jest stan..

 

Tak, wiem,ze nie wiedziały jak sie zachować...Obca wolontariuszka wiedziała.

[freederica]

jestem agnostykiem (agnostyczką). Nie ma to bezpośredniego (pośredni pewnie ma, bo wszystko w życiu ma znaczenie) związku z moją niepełnosprawnością. Bardziej z otwartością na świat i ciekawością drugiego człowieka, różnych kultur. 

[Lilith]

Tu nie chodzi o znaki dymne, tylko o zwykła rozmowę, komunikację. Ludzie utrudniają sobie życie na własne życzenie. Przez brak komunikacji, rozmowy umiera wiele związków...partnerskich i przyjaźni.

[karollina78]

Tu nie chodzi o znaki dymne, tylko o zwykła rozmowę, komunikację. Ludzie utrudniają sobie życie na własne życzenie. Przez brak komunikacji, rozmowy umiera wiele związków...partnerskich i przyjaźni.

Wiadomo rozmowa to podstawa tylko nie wszyscy potrafią mówić o tym co ich "boli" i trzeba się domyślać a Panowie niestety jak nie powie się im dosłownie to się nie domyślą  

Użytkownik karollina78 edytował ten post 04 listopad 2013 - 11:34

[Piotr M]

Lilith, nie musiałam chciec sie wygadać, bo nie miałam takiej potrzeby. Moje zdziwienie budził fakt,.ze wiedzą w jakich jestem okolicznościach i z ich strony..cisza..Skąd przypuszczenie,ze nie dałam do zrozumienia? Ależ były u mnie w domu i widziały na wlasne oczy, jaki jest stan..

 

Tak, wiem,ze nie wiedziały jak sie zachować...Obca wolontariuszka wiedziała.

Czasem obcym łatwiej .. Rozumiem twoje przyjaciółki dlaczego obcym łatwiej  mają lepszy pozbawiony zaangażowania emocjonalnego .Ogląd sprawy z daleka czasem lepiej widać.  Co do facetów wolimy jak nam się  mówi czego się od nas oczekuje tak jest prościej

[Janusz74]

Co do facetów wolimy jak nam się mówi czego się od nas oczekuje tak jest prościej

Ja bym to jeszcze inaczej ujął - nie lubimy jak sie nie powie (albo wręcz zaprzeczy) a potem ma pretensje że się nie domyślił albo nie zareagował zgodnie z niewypowiedzianymi oczekiwaniami.

Co oczywiście nie zmienia faktu, że w niektórych sytuacjach zdecydowanie trzeba się domyślić a nie czekać na "transmisję bezpośrednią". Chyba odjeżdżamy od tematu...

Użytkownik Janusz74 edytował ten post 06 listopad 2013 - 16:43

[HEYAHOO]

Każdy człowiek ma inne spojrzenie na życie doczesne i na to co jest po śmierci,Z pewnością część niewierzących albo wyniosło swój ateizm z domu rodzinnego a innych przekonały o tym trudy życia,niepowodzenie,albo wynik przenikliwego,logicznego zrozumienia istnienia kogoś czy czegoś takiego jak Bóg. Wielu wierzących to przeraża ,są nieufni ,często wrogo nastawieni albo zadają dziwne pytania typu"Czy jest Ci z tym dobrze? "itp. Wydaje mi się ,że brzmi to jak dystans do psa typu"bez patyka nie podchodź”. Tym czasem znam ludzi niewierzących,będących bardziej wartościowymi i mającymi więcej dobra w sobie ,pogody ducha jak wielu wierzących mających jadu i nienawiści w sobie tyle ile swej fałszywej wiary. I na pewno jest im z tym bardzo dobrze.

Użytkownik HEYAHOO edytował ten post 16 listopad 2013 - 07:10

[kaska_zaborze]

[Baphomet]

Oparłam te stwierdzenie po przeczytaniu Pascala:

Pozdrawiam

Przepraszam że odkurzam stary temat, ale nie mogłem się powstrzymać.
Przyjrzyjmy się Zakładowi Pascala z czysto matematycznego punktu widzenia.

Dla kogoś kto w tym zakładzie obstawia że żadna siła wyższa nie istnieje, prawdopodobieństwo że wybrał właściwą opcję, wynosi 50%. Bo są tylko dwie opcje: jakaś siła wyższa istnieje, lub jej nie ma.

Natomiast ten kto zakłada istnienie siły wyższej, ma delikatnie mówiąc prze****ne.
Modlitwa i dobre uczynki (przez dobre uczynki, należy zapewne rozumieć zgodne z przykazaniami wyznawanej religii). Powstaje wtedy pytanie, do którego Boga się modlić? Wyobraźcie sobie że całe życie modlicie się np. do Jehowy, a tu po śmierci okazuje się że prawdziwym bogiem był aztecki Tezcatlipoca, albo modliliście się do Swarożyca, a prawdziwym bogiem okazał się Odyn i w konsekwencji nie wejdziecie do Walhalli... Rozróżnienia występują także i w obrębie jednej religii, np. chrześcijańskiej. Jeśli okaże się że rację mieli kalwini, to wtedy katolików, luteran, ewangelików itp. czeka piekło. Podobnie jest w islamie, wystarczy wspomnieć szyitów, sunnitów i salafitów.

Dlatego śmiem twierdzić, że jeśli w Zakładzie Pascala założymy że bóg istnieje, nasze szanse maleją, bo trzeba określić który bóg. A pamiętajmy że w ciągu tysięcy lat ludzkość wymyśliła naprawdę sporo bogów.